Direct naar artikelinhoud

'We moeten durven. Net als toen'

Igor De Camargo was erbij toen Standard op 11 maart 2010 in de achtste finales van de Europa League op Panathinaikos won met 1-3. Halfweg de tweede helft maakte hij zelfs het derde doelpunt. Zijn beste herinnering? We vroegen het hem op de luchthaven van Athene.

"Het was een bijzonder leuk moment - belangrijk ook omdat de Grieken van 0-2 naar 1-2 waren teruggekomen en felle druk zetten om gelijk te maken - maar ik heb met Standard op Europees niveau nog mooiere dingen meegemaakt."

Zoals?

"Onze volledig campagne in de poules van de Europa League 2008-2009 tegen Sevilla, Stuttgart, Sampdoria en Partizan Belgrado. En vooral de kwalificatiewedstrijd voor de Champions League tegen Liverpool die daaraan voorafging. We verloren op Anfield Road wel na verlengingen met 1-0, maar wat een belevenis!"

Zonder de blessure van Defour op Braga, zouden jullie dat seizoen allicht heel ver zijn geraakt in de Europa League.

"We waren landskampioen geworden met Preud'homme en gingen onder leiding van Bölöni op ons elan door. De Roemeen deed ons van een platte 4-4-2 overstappen op een systeem met Mbokani als diepe spits, ik centraal in zijn rug als box-to-box en Jovanovic op links. Ik denk niet dat Standard ooit veel beter heeft gevoetbald dan toen. Een sterke periode, maar ook een vermoeiende. Niet dat we bikkelhard trainden, maar Bölöni was constant met ons bezig. Hij benutte elke minuut die we samen doorbrachten. Na verloop van tijd snakte iedereen ernaar om een beetje afstand te kunnen nemen. De benen wilden wel mee, maar het hoofd stond op barsten."

Niet te vergelijken met nu, dus?

"Dit wordt helemaal anders dan vier jaar geleden. Bij ons blijven enkel Carcela (viel toen in voor de geblesseerde Defour, red.) en ik over. Ook Panathinaikos heeft een grondige gedaanteverwisseling ondergaan en we spelen niet eens meer in hetzelfde stadion."

Hoe hoog schat je de kans om door te gaan?

"Het zou beter geweest zijn als we vorige woensdag op Sclessin de heenmatch gewonnen hadden. De kansen waren er, maar we hebben ze niet benut en naar het einde speelden we 'en bloc' te laag. Daartegenover staat dat we geen doelpunt incasseerden. Van alle gelijke spelen is 0-0 voor een ploeg die thuis heeft gespeeld de beste uitgangspositie. En ja, ik geloof in onze kwalificatie. Iedereen trouwens. Het wordt moeilijk, maar ondanks het vertrek van een handvol belangrijke spelers, hebben we nog voldoende ervaring en kwaliteit over om deze opdracht tot een goed einde te brengen en door te gaan in de Champions League."

Dit is de echte Champions League nog niet, Igor.

"Voor jullie misschien niet, maar voor ons wel. Vraag het om het even welke speler: dit voelt echt aan als een Champions League-wedstrijd. En slagen we er niet in om ons de kwalificeren, dan zullen we met evenveel overgave strijden voor een plaats in de poules van de Europa League."

Van die Europese competitie ligt je voorzitter niet wakker.

"Ben je daar zeker van? Hoe dan ook: een seizoen zonder Europees voetbal is geen vol seizoen voor een club als Standard. Elke campagne houdt een verrijking in. De Europa League bracht ons vorig jaar geen succes, maar die opeenvolging van matchen heeft jongens als Arslanagic en De Sart wel toegelaten om sneller door te breken."

Hoe pak je Panathinaikos het best aan?

"Laten komen is heel gevaarlijk. De tegenstander put er vertrouwen uit en één aarzeling of een slecht vallende bal kan voldoende zijn om in de achtervolging te moeten gaan. Vier jaar geleden trokken we meteen alle registers open, met als resultaat dat we 0-2 voor kwamen. Net als toen moeten we durven. De Grieken onmiddellijk onder druk zetten. De rest is een kwestie van efficiëntie en concentratie. Als iedereen zijn job doet, gaan we een sterke prestatie leveren."

Wie gaat er naast jou in de spits spelen, Mbombo of Watt?

"Dat weet ik nog niet en het blijft mij gelijk. Mbombo staat voorlopig iets scherper, maar in verdedigend opzicht levert hij nog te veel nodeloze inspanningen. Hij doet mij denken aan mijn Europees debuut met Racing Genk in 2002. Ik was 19 en verving Dagano in het laatste kwartier op Real Madrid voor 60.000 toeschouwers. Ik liep ook van de ene kant naar de andere zonder goed te weten of het zin had. We verloren met 6-0. Watt is een ander verhaal. Tony is conditioneel nog niet in orde, maar op Kortrijk bewees hij al een lastigaard te zijn voor zijn opponenten. Ik denk dat we elkaar wel zullen vinden."

Je bent nu 31. Heb je al aan je reconversie gedacht?

"Ik word in december voor de tweede keer vader. Deze keer een meisje. Dus is het normaal dat je met je toekomst en dat van je gezin bezig bent. Ik hoop nog drie, vier jaar door te gaan. Of ik in het voetbal zal blijven, weet ik niet. Ik hou van het spel, maar sinds ik als zeventienjarige in België arriveerde, hebben sommige dingen rond het voetbal me pijn gedaan. De overheersende vraag is echter: blijf ik achteraf in België, of keer ik terug naar Brazilië? Ga ik naar mijn familie waar ik twintig jaar van gescheiden leefde, of is het voor de opvoeding van de kindjes beter om in België te blijven? Die knoop zal ik moeten doorhakken, maar op dit ogenblik telt maar één ding: Panathinaikos uitschakelen."

Champions League Terugwedstrijd derde voorronde: Panathinaikos - Standard Vanavond 20u00