Geen wereldbeker? Dan maar 208 kilometer gaan trainen

Daar stond hij dan, in de winderige Westhoek. Een vat vol frustraties. Brandend ambitieus was Van der Poel junior naar Koksijde afgezakt voor een van zijn lievelingsraces. Maar dat heilig vuur werd geblust door een stormachtige noordwester. Het alternatief? Twee uur camper. Naar huis, fiets uitladen en snel nog wat rondjes draaien. De zin ontbrak hem. "Daar wordt een mens niet beter van", ging het door hem heen. Veel liever bracht Van der Poel zijn 'vrije' zondag door in het zadel. "Met de wind grotendeels in het gat waren we er snel uit, David en ik. Fietsen maar."

'Change of plan. Koksijde-Kapellen', zo verscheen op Twitter. Gevolgd weliswaar door de hashtag #littlemorethanexpected. Nou ja, wat heet 'een beetje meer dan verwacht'? "Een slordige 170 kilometer, calculeerden we op het middaguur in vanuit onze B&B op vijf kilometer van het parcours. Uiteindelijk kwamen we uit op 207,8 omdat we in Gent voor het rustigere maar kronkelende jaagpad langs het kanaal hadden geopteerd. Het kunnen er zelfs nog iets meer zijn geweest. In de voetgangerstunnel, die de Antwerpse linker- en rechteroever met elkaar verbindt, deed mijn gps het even niet."

Gelukkig vlotte de tocht, gejaagd door de wind. "34,5 kilometer per uur is zeker niet traag. Het ging goed."

Zondagavond, 18.50 uur. "Net thuis. Eerst even eten", sms'te Van der Poel. Geen verrassing, die knorrende magen. "We trokken zonder volgwagen en bevoorrading op pad, in de vaste overtuiging dat we onderweg wel iets zouden kunnen kopen. Viel dik tegen, op zondag. Alles bleek dicht. Uiteindelijk zijn we toch twee keer gestopt voor wat drank en koekjes."

Reken er nog een paar overlegsessies voor het uitstippelen van de juiste route en één lekke band bij en u begrijpt dat de beweegtijd ruim vijftig minuten verschilt van de verstreken tijd. De 'Poeltjes' bereikten Kapellen in de duisternis. "Zonder verlichting. Mag eigenlijk niet, ik weet het. Op de grote wegen was het niet te doen. Daarom kozen we in de finale voor de beter verlichte fietsostrade F14 Antwerpen-Essen langs de spoorlijn."

Voldoende hersteltijd

Waanzin voor een crosser in volle seizoen, denk je dan. Maar zo ziet het superprofessionele werkbeest Van der Poel het niet. "Prima duurtraining", vindt hij. "Zo doe ik er ook geen tien in de winter, hoor. Op stage in Spanje kunnen mijn uitstappen al wel eens wat langer uitdraaien, maar meestal beperk ik ze tot maximaal vier uur."

Ook voor Sven Nys, als geen ander vertrouwd met extreme trainingsarbeid, is dit geen gekkenwerk. "Dat is het enkel als zo'n lange trainingstocht te dicht aanleunt bij je volgende veldrit. Dan wordt de impact op je lichaam te groot en de hersteltijd te kort. Zo reed Wout van Aert de donderdag voor Gavere op stage in Spanje nog vijf en een half uur, vernam ik uit goede bron. Dat houdt risico's in. Als je dan 's zondags tegen een frisse Mathieu van der Poel moet optornen, kan zich dat wreken."

Dit is een totaal ander verhaal, zegt Nys. "In Mathieus plaats had ik precies hetzelfde gedaan. Hij zal het bijna veertien dagen zonder competitie moeten stellen. Een uitzonderlijke situatie. Hier zal hij zaterdag in Zeven en zondag in Hamme geen last meer van ondervinden. Integendeel, het zal hem een conditionele boost bezorgen. Zes uur is uiteraard lang. Maar zelf trok ik regelmatig op pad voor vierenhalf à vijf uur, zeker op stage in Mallorca. Niet iedereen is daartoe in staat of herstelt er even vlot van. Maar als je het kunt, is het pure bonus."

De omstandigheden lieten het toe, volgens Van der Poel. "Ik blijf erbij dat de annulatie van de wereldbekermanche te voorbarig was. Er werd me meteen aangewreven dat ik geen oog had voor de veiligheid van de renners en het aanwezige publiek. Tuurlijk wel. Alleen, het was een beetje dubbel. De weersituatie is na de middag drastisch verbeterd. Anderzijds breng ik begrip op voor de beslissing van de organisatoren, die geen enkel risico wilden nemen. Ik heb de tijd dan maar zo goed mogelijk proberen te doden. (lacht) Zo komt een mens nog eens ergens."