'En ik kan nog beter'

Nafi Thiam (22) kon haar geluk niet op. Hoe afgepeigerd ze ook was, de olympische kampioene straalde. Nadat ze overeind was geholpen en ijs in de hals kreeg om af te koelen, poseerde Thiam gewillig voor de fotografen en gaf ze interviews aan al wie het maar wilde. Het was zo'n dag als in Rio, een herinnering die je als atlete graag vereeuwigd ziet. Een halfuurtje later plofte ze neer voor de geschreven pers. Buiten adem: "Vas-y."

Wilde je per se die 7.000 punten halen?

Thiam: "Ik wist dat ik een tijd van 2:16.22 nodig had. Mijn record op de 800 meter stond op 2:16.54. Het zou stom zijn als ik het niet had geprobeerd. Ik ben onvoorstelbaar tevreden. Ik vraag me af of ik de speer ooit nog zo ver zal kunnen gooien. Ik wist wel dat ik er de kracht voor had, maar toch ...C'est génial. Op training smeet ik alleen nog maar met een aanloop van twee passen, nu deed ik er vier en dan ligt je snelheid vanzelf een stuk hoger. Bij mijn eerste poging smeet ik nog wat verkrampt omdat ik bang was me weer te blesseren. Toen ik geen pijn voelde, kon ik veel meer ontspannen gooien en dan bij die derde(59,32 meter, een Belgisch record, VH) had ik niets meer te verliezen."

Waar ligt je grens?

"Ik voorspel niets. Zo leg ik me geen druk op en dat bevalt me het beste. Als je mijn resultaten ziet, dan is er ook geen reden om mijn benadering te veranderen. Ik kan mezelf altijd overtreffen in competities. Nu waren de omstandigheden wel ideaal: het weer, het publiek, de concurrentie. In het hoogspringen zaterdag voelde ik me helemaal opgaan in de sprongen. Bij die 1,95 meter dacht ik continu: komaan Nafi, je kunt het. Niet: je moet. En het mooie is dat ik weet dat ik nóg beter kan, in verschillende proeven."

Wat betekent het om de derde beste zevenkampster ooit te zijn?

"Dat is niet te vatten. Uiteraard hoop ik mijn grenzen nog te kunnen verleggen, maar om het even wat me nu nog overkomt, dit is meer dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Ik heb de indruk dat ik gezegend ben."

Voor het WK in augustus ben je nu uiteraard de favoriete voor het goud.

"Dat zal van mijn vorm afhangen. In een heptatlon kan er zoveel misgaan. Eén foutje en het is gedaan. Ofwel zal ik in Londen nog beter zijn, wat me ondenkbaar lijkt, ofwel zal het minder zijn. Het kan me niet schelen eigenlijk. Ik kan nu

tenminste zeggen dat ik één keer in mijn carrière die mythische score heb gehaald."

Deel je nu toch geen mentale tik uit?

"Neen, want de meeste meisjes stelden toch ook hun persoonlijk record scherper? Ik ga niet elke keer zo goed zijn, maar er zit genoeg regelmaat in mijn prestaties om altijd een zekere score te halen. Ach, het kan zijn dat ik aan mijn mooiste jaren bezig ben en dat ik dit nooit meer zal kunnen evenaren. Ik ben bereid dat te accepteren. Hoe hoger je klimt, hoe dieper de val. Als je ziet hoeveel geluk ik al heb gehad, dan ben ik niet bang van de ontgoochelingen die me misschien nog te wachten staan."

Denk je aan het wereldrecord?

"Ik weet dat journalisten me graag tot grootspraak proberen te verleiden, maar zo zit ik niet in elkaar. Het zou een droom zijn om dat wereldrecord te verbeteren, maar je bereikt er niets mee door eraan te denken. Dat kun je alleen door hard te werken."

Wat schat je het hoogst in: goud in Rio of die 7.000 punten hier?

"Net zoals in Rio ben ik verrast. Niet over mijn capaciteiten, want daaraan twijfel ik niet. Alleen had ik niet gedacht dat ik de speer zo ver zou gooien. Het zijn allebei magische prestaties."