Dubbele naam is kind van de rekening
'Geen knelpunt', staat er in elk verslag van een ministerraad over de dubbele naamgeving van een kind. En toch is net die discussie uitgemond in een nieuwe clash tussen regeringspartners Open Vld en CD&V. De zoveelste in korte tijd.
"Daar zakt mijn broek van af." Het was zowat de meest voorkomende verzuchting op Twitter gisteren. Van buitenstaanders welteverstaan. Voor de betrokken politici en woordvoerders was het bittere ernst. Op de sociale media, maar nog meer in het halfrond en de belendende wandelgangen. Verwijten vlogen als scudraketten heen en weer en als ogen konden doden, zaten er nu een pak parlementariërs én een minister minder in het halfrond.
Waar de discussie nu gisteren eigenlijk nog over ging? De mogelijkheid voor ouders om hun kinderen ook de naam van de moeder of een dubbele achternaam te geven. Meer precies: moet het kind bij onenigheid tussen beide ouders de naam van de vader krijgen, of net de dubbele achternaam. Een detail in feite, want voorbeelden uit het buitenland geven aan dat maar erg weinig mama's en papa's er niet samen uitkomen.
En toch verwerd de discussie tot een halve staatszaak. De belangrijkste reden daarvoor situeert zich ter hoogte van de christendemocraten. Het wetsvoorstel van minister van Justitie Annemie Turtelboom (Open Vld) werd maandenlang voorbereid binnen de regering, inclusief CD&V-excellenties. "Geen knelpunt", staat er telkens te lezen in de verslagen. Bij een ministerraad van 19 juli 2013 werd binnen de regering zelfs een akkoord bereikt: ouders zouden de vrijheid krijgen om te kiezen voor de naam van de vader alleen, of de naam van de moeder alleen. Ook werd een dubbele achternaam mogelijk. Als de ouders het niet eens geraken, dan werd het de naam van de vader.
'Geen draagvlak'
Toch kwamen de christendemocraten daarop terug. "Er is geen draagvlak voor", luidt de verdediging van fractieleider Raf Terwingen. "Er zijn te veel keuzemogelijkheden." Mede onder hun impuls werd in februari het wetsvoorstel via een amendement bijgestuurd in de commissie. De keuze bij conflict werd de dubbele achternaam. Maar dat werd dan vorige week vrijdag teruggeroepen door de regering, met vicepremier Pieter De Crem. Slotsom: we gaan voor de naam van de vader, als er onenigheid is. Maar ook daarop kwam CD&V deze week terug. Geen enkel voorstel kan voor hen nog door de beugel.
Clash na clash
Vraag is: hoe is dit debat zo kunnen ontsporen? "Omdat dit over keuzevrijheid gaat", verdedigen de liberalen hun voorstel met hand en tand. "En over de gelijkheid tussen partners, de gelijkheid tussen man en vrouw." Bij CD&V klinkt het even stellig: "Omdat het om een traditie gaat. En omdat er geen draagvlak is bij de bevolking om die te doorbreken."
Dat het de laatste maanden niet bepaald geboterd heeft tussen de twee regeringspartners wakkert de gemoederen nog eens extra aan. Rond het meemoederschap (de wetgeving die de partner in een lesbisch koppel dezelfde rechten moet geven als de biologische moeder, RW/AVB), heeft zich een gelijkaardige clash afgespeeld. Tegelijkertijd heeft CD&V de nieuwe wet die euthanasie voor minderjarigen regelt, nog lang niet verteerd.
Hoe dichter de verkiezingen naderen, hoe lastiger de regeringspartners het krijgen om hun ideologische geschillen met de mantel der liefde te bedekken.