Doel: de Memorial memorabel houden

insdagmiddag. Op de eerste verdieping van het Sheraton-hotel, op het Rogierplein in Brussel, is de persconferentie met polsstokspringster Sandi Morris net afgelopen. Het is een van de vele obligate persbabbels die deze week nog zullen volgen. De ranke Amerikaanse blondine flaneert met haar zwarte stretchbroek voorbij de lifthal. De kille hotelgang krijgt voor even de aanblik van een catwalk. De ogen van Wilfried Meert stralen. "Geloof me, zij wordt de nieuwe ster van de atletiek. Morris heeft het talent, het verstand en de looks."

Cédric Van Branteghem stond tijdens zijn sportcarrière ook bekend als een flamboyante atleet met de looks van een model. Zijn legendarische knipoog naar de camera voor elke race maakt deel uit van het collectieve geheugen van de atletiekliefhebber. Hetzelfde geldt voor zijn smakelijke Gentse tongval. Van Branteghem nam zelf drie keer deel aan de Memorial Van Damme. In 2003 won hij de 400m. Hij liep er toen het 27 jaar oude Belgische record van Fons Breydenbach van de tabellen. "Dat ik nu voor de Memorial werk, is schitterend", glundert hij.

Van Branteghem ploft, strak in het pak, neer in een zetel van het hotel. Terwijl de smartphone geen seconde van zijn zijde wijkt, spreekt Van Branteghem vol passie over zijn eeuwige liefde: atletiek. Gesticulerend wijdt hij uit over het avontuur waarin hij na zijn carrière is gerold. "De eerste jaren na mijn atletiekloopbaan werkte ik in het IT-bedrijf van mijn vader. Na de verkoop van de zaak kreeg ik de aanbieding van Golazo om voor hen te gaan werken." Golazo is de eigenaar van de Memorial Van Damme. Van Branteghem moet op relatief korte termijn Wilfried Meert opvolgen als meetingdirecteur.

Van Branteghem focust zich vandaag vooral op het commerciële aspect en de marketing, Meert houdt zich voornamelijk bezig met het sportieve gedeelte van de organisatie. Het gebeurt dat atleten in laatste instantie afzeggen. Als meetingdirecteur moet je daarop anticiperen. Dat kan Meert als de beste. "Soms hoor ik Wilfried wel van ver 'fuck, fuck, fuck' roepen als er een probleem is.", lacht Van Branteghem "Maar een uitgebreid telefoonboek kan wonderen doen."

Blèten

Wilfried Meert was in 1976 journalist bij Het Laatste Nieuws. Tijdens de Olympische Spelen van Montréal belooft Meert, samen met enkele andere journalisten, aan Ivo Van Damme dat hij een internationale atletiekwedstrijd in België zal organiseren als Van Damme een medaille verovert. De halvefondloper pakt twee keer zilver. Meert houdt woord, legt een datum vast en begint aan de voorbereidingen van de wedstrijd. Enkele maanden later komt Van Damme om bij een auto-ongeval in Orange. Meert en zijn collega's vragen aan de ouders van de verongelukte atleet of ze van de geplande meeting een herdenkingswedstrijd mogen maken. Ze stemmen in.

"Als ik de beelden van die eerste memorial in 1977 terugzie, komen al mijn haren nog altijd recht", herinnert Meert zich. " John Walker, de olympisch kampioen van Montréal, won ook in Brussel de 1500m. Op het podium schonk hij zijn medaille aan de vader van Ivo. Aangrijpend. Het hele stadion, 40.000 man, was aan het blèten. Dit is nog altijd mijn meest emotionele herinnering van de voorbije veertig jaar."

De herdenkingsmeeting was een zodanig groot succes dat de telefoons op de krantenredactie van Het Laatste Nieuws roodgloeiend stonden. Oorspronkelijk was het de bedoeling om de Memorial maar één keer te organiseren. Maar Meert en zijn collega's konden het enthousiasme van de menigte niet negeren. De rest is Belgische sportgeschiedenis.

Schaduw

Elk jaar opnieuw wordt geprobeerd om van de Memorial de beste atletiekmeeting ter wereld te maken. Dat heeft al geleid tot veertien wereldrecords. Het eerste in 1981 met de Brit Sebastian Coe op de mijl, het voorlopig laatste in 2012 met de Amerikaan Aries Merritt op de 110m horden. "Voor de 40ste editie zou een vijftiende wereldrecord de kers op de taart zijn. Dat zou historisch zijn", zegt Meert terwijl zijn wijsvinger de hoogte ingaat.

Maar de toekomst legt een schaduw over de Memorial. Dat vijftiende wereldrecord zou wel eens het laatste kunnen zijn. Het Koning Boudewijnstadion wordt bedreigd door de sloophamer. "Als het stadion wordt afgebroken, is de Memorial dood." Plots is Meert doodernstig. "Gaan we dan kampioenschappen organiseren op de pistes van Naimette of Oordegem? Komaan! Sport heeft een groot theater nodig. Als je naar kleine provinciale gemeentes trekt, waarvan de mensen nauwelijks weten waar die liggen, dan marginaliseer je de sport. Dat moeten we absoluut vermijden."

Meert zou er zich gemakkelijk van af kunnen maken en met pensioen gaan. Maar dan blijft Cédric Van Branteghem achter met de miserie. "Dat wil ik mijn opvolger niet aandoen." Meer dan ooit moet Meert gebruikmaken van zijn reputatie die hij door de jaren heen heeft opgebouwd bij de beau monde van Brussel. Dat kon je afgelopen weekend ook al zien op de Anspachlaan. De autovrije zone in Brussel, tussen De Brouckère en de Beurs, werd toen ingepalmd door een 200 meter lange mondopiste van vier banen. Door atletiek naar de stad te brengen, proberen Van Branteghem en Meert de uitstraling van de Memorial nog te vergroten.

Terwijl Van Branteghem met een walkietalkie het event in goede banen leidde, stond Meert te keuvelen met Brussels burgemeester Yvan Mayeur en schepen Alain Courtois. Met een glaasje in de hand zagen ze hoe de broers Borlée geklopt werden door de Nederlander Solomon Bouckarie. De burgemeester en schepen overhandigden de bloemen aan de winnaars. Meert weet dat hij mee aan de lobbykar moet trekken om de Memorial te redden. "Als ik dat niet doe, vrees ik het ergste. De politiek zal ons geen cadeaus geven."

Meert weet ook hoe hij de Memorial extra glans moet geven. Zijn telefoonboek reikt tot in het paleis. "Elk jaar neem ik contact op met de stafchef van de koning." Voor het prestige van de meeting is het belangrijk dat koning Filip en koningin Mathilde straks aanwezig zijn in het Koning Boudewijnstadion. Ook prins Albert van Monaco heeft zijn komst al aan Meert bevestigd. De aanwezigheid van hoogwaardigheidsbekleders onderstreept de internationale uitstraling van de Memorial. De gedreven meetingdirecteur hoopt dat dit allemaal bijdraagt tot een positieve afloop van het stadiondossier.

EK in Brussel?

"De Memorial is een geweldige locomotief voor de atletiek. Ik zal er alles aan doen om die te behouden." Wellicht herhaalt Meert zichzelf al voor de miljoenste keer. Maar zijn vastberadenheid verraadt geen enkel spoor van verval. Terwijl Van Branteghem een zoveelste telefoonoproep krijgt, zakt Meert steeds dieper weg in een van de zachte Sheraton-zetels. "Weet je wat ook kan helpen om het stadion te redden? Een Europees kampioenschap in Brussel!"

In Zwitserland is er in de nasleep van het EK een nieuwe generatie van atleten opgestaan. Meert is ervan overtuigd dat het EK in Amsterdam van deze zomer ook een positief effect zal hebben op de Nederlandse atletiek. "Wij hebben ook zo'n push nodig. Want achter de paar toppers waar we ons achter verstoppen, is het maar 'slappen toebak' in de Belgische atletiek."

Het zijn inderdaad lang niet allemaal Nafi Thiams. Zij is een godsgeschenk voor de Belgische atletiek. "Alleen jammer dat ze voor de zevenkamp blijft kiezen", werpt Meert op. "Ik begrijp wel dat ze op haar leeftijd niet alleen maar wil hoogspringen. Maar als ze voor zichzelf een grote spaarboek wil aanleggen, zou ik het haar toch aanraden."

In het hoogspringen is er een generatiewissel aan de gang. Als Nafi Thiam voor deze discipline kiest, staat ze de komende vijf jaar gegarandeerd op het podium van elke Diamond League-meeting. "Dat is kassa kassa. Met de zevenkamp valt nauwelijks wat te verdienen. Maar goed, zoiets moet iedereen voor zichzelf uitmaken. En ze heeft nog wel wat tijd, uiteraard."

De gsm's van beide heren blijven rinkelen en piepen. Van Branteghem krijgt een foto binnen van de vorderingen op de Grote Markt van Brussel. "Donderdag (gisteren, SV) is er op de markt de Diamond League-finale van het kogelstoten bij de vrouwen." Er is 45 ton zand nodig om een reglementaire kogelstand op te bouwen. Dat is dus geen simpele onderneming. Maar Van Branteghem toont met trots de update van de opbouw. Alles lijkt onder controle.

Net op dat moment wandelt tweevoudig olympisch kampioene kogelstoten Valerie Adams breedlachend het hotelrestaurant binnen. Van Wilfried Meert is plots geen spoor meer. "Hij zal wellicht alweer aan zijn bureau zitten", zegt Van Branteghem. "Want er is echt nog veel te regelen. Of misschien moet er een atleet afhaken door een blessure of ziekte."

Als dat gebeurt, moeten Meert of Van Branteghem de wachtlijst consulteren, de atletenmanager contacteren en snel onderhandelen over de startpremie. Dat klinkt simpel, maar is het niet. Er moet rekening gehouden worden met bepaalde gevoeligheden. Zeker bij het zoeken van gangmakers op de lange afstand. De Ethiopiërs zijn daarin het moeilijkst. Zij komen vaak uit rivaliserende clans en willen niet voor elkaar lopen. "Maar als je zo lang in de business zit als Wilfried, weet je uiteraard perfect hoe je daarop moet inspelen."

Bellen met Reynders

Meert duikt weer op. Hij stapt net iets sneller dan normaal. "We hebben een groot probleem, Cédric. Kiprop heeft laten weten dat zijn visum vervalt op 8 september." Asbel Kiprop is een Keniaanse drievoudig wereldkampioen en olympisch kampioen op de 1500m. Een topatleet van dat kaliber wil je als organisator liever niet kwijt.

"Ik denk dat we Didier Reynders moeten inschakelen. Hij kan dat fixen." Meert neemt zijn telefoon en spreekt een boodschap in op de voicemail van de minister van Buitenlandse Zaken. "Wij kunnen het sowieso niet riskeren om een atleet zonder visum het land binnen te laten. Daarop staan monsterboetes."

Meert moet nu rekenen op de goodwill van de politiek. Als trouwe gast van de Memorial zal Reynders misschien wel een effort doen. "Trouwens, het zou wel jammer zijn als Kiprop niet in orde komt, maar dat is nog altijd veel minder erg dan het jaar waarin zowel Carl Lewis als Sergej Boebka in laatste instantie afbelden. Toen heb ik pas echt slecht geslapen."

Even later krijgt Van Branteghem een mail met de vraag of hij vervoer kan voorzien voor Jacques Rogge. De ex-IOC voorzitter zal tijdens de Memorial de gouden medaille uitreiken aan de 4x100m ploeg. Intussen hangt Meert aan de telefoon met Marlène De Wauters. Zij presenteert de modeshow van de atleten tijdens het galadiner. Het callcenter Van Branteghem & Meert draait op volle toeren. De onophoudelijke stroom van mails, sms'en en telefoontjes zal pas stoppen als vanavond het vuurwerk de donkere Heizelvlakte verlicht.