Kim Gevaert spurtend in de leeuwenkooi
Voor de Gouden Schoen trekt iedereen in avondkledij naar het casino maar voor de Gouden Spike moest je dit jaar richting circus. Geen blits Cirque de Soleil of kwaliteit van Circus Ronaldo maar de oubollige acts van circus Bouglione. Kim Gevaert kreeg zonder discussie de trofee bij de vrouwen. Cédric Van Branteghem was de beste Belgische atleet. De jury ging voorbij aan de sterke prestaties van Joeri Jansen. Of maakte dat deel uit van de circusvoorstelling?
Brussel
Eigen berichtgeving
Wim De Jonge
Dit land heeft ooit een premier gehad die in het Boudewijnpark een zeehond kuste, dus waarom zouden we de Belgische topatleten dan niet in de leeuwenkooi van circus Bouglione kunnen stoppen? Zo ongeveer moet de gedachtegang geweest zijn van het meesterbrein dat de uitreiking van de Gouden Spike in een circustent liet doorgaan. VTM-presentator Jan De Wijngaert deed in zijn welkomstwoord nog een schuchtere poging om de link tussen atletiek en circus te verklaren, toch moest ook hij constateren "dat artiesten het op zaagsel doen en atleten op tartan". Toen de Bouglione-crew snel de leeuwenkooi demonteerde, sprak hij van "een wereldrecord leeuwenkooi afbreken".
Maar misschien zouden de atleten wel feilloos geïntegreerd worden in het spektakel? Kim Gevaert spurtend in de leeuwenkooi met tien hongerige katachtigen achter zich? Marleen Renders die zich doormidden laat zagen of Erik Wymeersch die als een kanonskogel door het dak gaat en eindelijk de snelste man op (of beter: rond) de aarde wordt? Niks van dat alles. In de plaats daarvan moest het publiek ruim twee uur circus slikken van het niveau dat elk dorpsplein twee keer per jaar aandoet. De Siberische tijgers zagen er vervaarlijk dik uit, de grappen van de dienstdoende clown bleven beperkt tot een grote bal in het publiek gooien en van de olifanten onthoudt het publiek vooral dat het enorme schoppen zijn die hun drollen moeten wegbrengen.
Kregen we dan de hele avond geen atleten te zien? O jawel, één keer mocht Thibaut Duval zijn polsstok brengen waaraan een dartele Sonja turnkunstjes dan ten beste kon geven en de vrouwelijke seizoensrevelatie Elfje Willemsen mocht haar speer in de arena leggen zodat bewezen kon worden dat een olifantenslurf ook speren kan oprapen. Vier mannelijke atleten lieten zich zelfs verleiden tot een evenwichtskunstje dat in elke jeugdbeweging gekend is.
Je moest geen evenwichtskunstenaar zijn om de stembiljetten voor de vrouwelijke Gouden Spike in te vullen dit jaar. Kim Gevaert kreeg het maximum van de punten. Ook heel veel punten voor de mannelijke laureaat. Cédric Van Brantegehem ging Joeri Jansen ruim vooraf. Dat Van Branteghem op de 400 m een EK-finale liep, woog voor de jury veel zwaarder dan de sterke tijden die Joeri Jansen op de 800 m optekende. Dat Jansen zich niet kon plaatsen voor de EK-finale was een kleine smet op zijn seizoen. Alhoewel: in zijn discipline is de Europese top ook wereldtop. Voor het nummer van Van Branteghem geldt dat allerminst.
Ontgoocheling bij de tweede hoort bij prijsuitreikingen. Jammer genoeg maakt de Belgische atletiekbond er een slechte gewoonte van met onkunde te oordelen. Twee jaar geleden zag Marleen Renders tot haar verbazing dat de Gouden Spike naar Veerle Dejaeghere ging. Zij weet intussen hoe daarmee om te gaan. "Ik maak me niet meer druk om zulke zaken. Mijn dochter heeft een foto met de olifanten, dat telt." Zo was het hele circus toch nog voor iemand goed.
Veerle Dejaeghere: 'Mijn dochter heeft een foto met de olifanten, dat telt'