Gespierde opvolger illustere voorgangers

In De Ronde liet Jan Eelen een dwerg kakken op het hoofd van Lucas Van den Eynde. Om ons nog te shockeren is er dus wat meer nodig dan halfnaakte, prostituerende mannen. Bovendien dreigen we door de buzz rond de blote bast van Matteo Simoni voorbij te gaan aan de inhoud van Callboys. En dat zou zonde zijn.

Misschien zorgde die tamtam wel voor te hoge verwachtingen. Na de screening klonk er zelfs gemor onder collega-journalisten. Dat de Callboys bij hun introductie aan de kijker zich ook even richten tot die kijker, bijvoorbeeld. Gepikt van House of Cards! Eelen gebruikt de vertelvorm slim en eenmalig. Om de karakteristieken van zijn hoofdpersonages (tijdens de job) uit de doeken te doen. Exact wat een eerste aflevering hoort te doen.

Nog zo'n opmerking: Eelen heeft het gebruik van splitscreen afgekeken van 24. Wel ja, die montagetechniek is zelfs honderd jaar ouder dan dat. En goed gekozen in het plaatje van Callboys. Er hangt een vintage zweem rond elk aspect van de reeks. De funk- en electronicamuziek, de grafiek, het decor. Bovendien zet Eelen de splitscreen doordacht naar zijn hand, met vensters die soms verschuiven op de beweging van de actie. Een beetje zoals hij in Het eiland tussen scènes wisselde op het ritme van een kopieerapparaat.

Sommigen lijken ook te denken dat Callboys nergens naartoe gaat. Toch verraden de prachtig uitgepuurde personages nu al een onomkeerbaar drama dat op de loer ligt. De banaliteit van de groepsdynamiek tussen de gigolo's maakt dat bij voorbaat geestig.

Met Callboys is de Eelen van Het eiland en In de gloria terug. Deze eerste aflevering toont dat het zeker in dat rijtje kan staan. Inclusief potentiële oneliners die we nog jaren gaan gebruiken.

Donderdag, 21.20 uur, VIER