De cartoon die EMI moet redden

Gorillaz sturen een ansichtkaart van Plastic Beach, het eiland dat een afvalberg is

Londen /Brussel

‘Welcome to the world of the Plastic Beach!’ Op zijn typische lijzige manier verwelkomt gastrapper Snoop Dogg je op de meest verlaten plek op aarde, aan het begin van de plaat. Het postapocalyptische universum van de nieuwe Gorillaz blijkt een drijvend eiland in de Stille Oceaan te zijn, dat opgetrokken werd uit een gigantische plastic afvalberg.

Je krijgt de indruk dat de rest van de wereld onbestaande is - of onleefbaar op z’n minst. Slechts een handvol muzikale genodigden vind je terug op dit gerecycleerde fantasie-eiland: Lou Reed, Bobby Womack, Mos Def, Mark E Smith, De La Soul en Mick Jones, die zich met het andere The Clash-lid Paul Simonon verzoende om de titeltrack in te blikken. Van Gorillaz (2000) en Demon days (2005) werden samen meer dan 15 miljoen exemplaren verkocht. Als de nieuwe langspeler het net zo goed doet aan de kassa als de vorige twee, moet dat dus een welgekomen opsteker zijn voor EMI. De voorbije weken haalde het platenhuis immers uitsluitend de headlines met haar schuldenberg.Maar zo eenvoudig is dat niet. Het geesteskind van Damon Albarn en Jamie Hewlett wordt dan wel door het Guinness Book of Records beschouwd als De Meest Succesvolle Virtuele Band ter Wereld, “maar het project is ook arbeidsintensief en kost handenvol geld,” aldus Miles Leonard. Die staat aan het hoofd van Parlophone, een onderdeel van de EMI Group. “We hebben zwaar geïnvesteerd in deze nieuwe Gorillaz. Dat moet wel als je het onderste uit de kan wil halen.” Dat bleek ook al toen De Morgen uitgenodigd werd om de nieuwe plaat in avant-première te beluisteren.Hoewel we aanvankelijk geneigd waren om de opgegeven coördinaten 48º52’36’’S, 123º23’36”W te volgen - een tripje richtig Stille Zuidzee zagen we in deze donkere dagen wel zitten - bleken we koers te moeten zetten naar het hippe Londense deel East End.

Daar werd een reproductie van het cartooneiland Plastic Beach bewaard achter slot en grendel. In die hangar - een funky Fort Knox - bekruipt de wereld van tekenaar Jamie Hewlett je onmiddellijk: een geanimeerde versie van Lou Reed eet er ongestoord pasta in de vorm van gitaarkabels, terwijl een strijkersorkest Plastic Beach inzet. Even later orakelt Reed dat “plastiek de meisjes beschermt tegen spiritueel gif.”Plastic Beach is net zoals zijn parlando even incoherent als fascinerend. Dwalend bovendien tussen urban styles: hiphop, soul, dubstep en funky grooves regeren op dit donkere, maar toch speels klinkende werkstukje. Even verder zien we 2-D - het alias van Damon Albarn - dobberen in een sloepje, terwijl hij de platenhoes van David Bowies Hunky Dory vastklemt. Lege flessen rum rinkelen tegen de houten bodem. Bassist Murdoc Niccals, schuldig aan dat leeggoed, heeft zichzelf in een dronken bui opgeworpen als de gastheer op Plastic Beach: de afgelopen weken stuurde hij al radio-uitzendingen, twitter-boodschappen en een mixtape de wereld in.

Volgens Gorillaz-manager Chris Morrison blijft het niet bij dergelijke teasers: wie zich aansluit bij de fanclub krijgt ook toegang tot extra materiaal. Details worden evenwel pas later bekend. “Het wordt zéker een succes,” klinkt het niettemin nu al. “Er komt een cd/dvd-editie met een sleutel voor bijkomende audiovisuele content op de webstek. Die site wordt ook steeds belangrijker: het Gorrillaz-computerspelletje Tiles of the Unexpected werd er ooit negen miljoen keer aangeklikt. Dat toont goed aan waar we op moeten voortwerken.”