Waarom u kwaad wordt van de honger
Wordt u ook altijd zo chagrijnig van de honger? Of werd u ooit neergebliksemd door een medemens met knorrende maag? Dan hebt u ervaring met het fenomeen 'hangry', een samentrekking van hungry (hongerig dus) en angry (boos, heel boos).
Wetenschappers hebben ontrafeld waarom we precies over de rooie gaan als we niet tijdig een bord onder onze neus krijgen, zo meldt IFL Science. Hun besluit: het antwoord ligt in sommige processen die zich in ons lijf afspelen wanneer we voedsel nodig hebben.
Dat zit zo: koolhydraten, vetten en proteïnen worden in ons bloed omgezet in suikers, aminozuren en vrije vetzuren. Al die stoffen reizen vervolgens via de bloedbaan naar onze organen, waar ze worden omgezet in energie.
Neuropeptide Y
Tot zover niks aan de hand. Alleen, als we al een tijdje niet meer gegeten hebben, zitten er almaar minder van die voedingsstoffen in het bloed. Als die situatie te lang aanhoudt, slaat ons lijf alarm. Zo krijgen onze hersenen een sein dat er iets goed mis is.
Gevolg: het brein schakelt over op overlevingsstand. En net die survival-modus maakt het voor de hersenen moeilijker om ons aan sociale normen te houden. Resultaat: we verliezen ons geduld en vliegen tegen de eerste de beste uit.
Waarom de ene er al gevoeliger voor is dan de andere? Dat heeft alles te maken met een chemische stof die vrijkomt bij honger, de neuropeptide Y. Die stof regelt niet alleen het hongergevoel, maar ook onze agressie. De ene maakt meer van die stof aan dan de andere, waardoor sommigen een korter lontje hebben als ze hun lunch overslaan.
Conclusie: raken we nog eens buiten onze zinnen van de honger, dan kunnen we daar zelf niks aan doen. We staan gewoon in overlevingsstand en hebben wellicht te veel neuropeptide Y in ons brein.