Don Quichot wordt Icarus

Luc, van de vier molens langs de E17 liggen er twee stil!' Een aandeelhouder van Electrawinds sms't in het voorjaar van 2011 met een speelse glimlach die boodschap naar Luc Desender. Prompt komt het antwoord, per kerende sms: 'Onderhoud, binnen het uur zijn ze weer actief.' De anekdote zegt iets over de laconieke sfeer die er heerste.

Vandaag staan de zenuwen strak gespannen, en van de vriendschappelijke plagerijen blijft niks over. Er is intussen ook veel gebeurd, en er staat nog meer op het spel. De klok tikt genadeloos, en als er binnen 48 uur geen oplossing is gevonden voor de precaire financiële situatie van het groenestroombedrijf dan lijkt een faillissement onafwendbaar. De belangen zijn immens, en vaak tegenstrijdig. Een wirwar van aandeelhouders en schuldeisers loopt elkaar voor de voeten.

'Een vechtertje'

Allen dansen ze rond één speler, Luc Desender. Met de dwingende deadline voor ogen gooide de oprichter en hoofdaandeelhouder van Electrawinds in de laatste uren een ultiem reddingsvoorstel op tafel. Electrawinds wordt opgesplitst in een Belgische tak en een buitenlandse afdeling. De Belgische tak wordt in dat plan verkocht aan een groep investeerders rond de investeringsmaatschappij Gimv en ex-Telenet topman Duco Sickinghe. De buitenlandse afdeling, met energieparken in onder meer Italië, Oost-Europa en Afrika, zou in dat scenario in handen blijven van Luc Desender en zijn historische aandeelhouders.

De kans dat een positief gevolg wordt gegeven aan het plan leek eerder klein, afgaande op de karige 'off' commentaren die we konden sprokkelen. "Het voordeel van dit plan is dat het er is", zei een betrokkene. "Tot nog toe kwam er enkel een njet van Desender, zonder een alternatief voorstel. Dat is er nu wel, maar daarmee lijkt ook alles gezegd."

Desender hoopt met zijn ultiem voorstel twee zaken te verzoenen. De tegen over elkaar staande kampen van aandeelhouders en schuldeisers zouden elk een stuk van het bedrijf in handen krijgen. Tegelijk zou Desender zelf ook nog een stuk van zijn levenswerk kunnen controleren. Alleen vergt zijn plan een grote inspanning van de schuldeisers-aandeelhouders, die hun verlies moeten slikken. "Het is een vechtertje", glimlacht een kennis. "Hij geeft zich niet zo gauw gewonnen."

En zeggen dat Luc Desender begon als garagist. Zijn eerste tweedehandswagen kocht hij van het geld dat hij verdiende als keeper bij tweedeprovincialer SV Loppem. Eind de jaren negentig was de man nog actief als concessiehouder van VW-Audi. Zijn hoge energiefactuur deed hem nadenken over groene stroom en het idee van Electrawinds was geboren. Luc Desender had de technische kennis, en gezond verstand.

Voor de politieke contacten, een windmolen vergt nu eenmaal een vergunning, deed hij een beroep op zijn broer Paul. Een jurist van opleiding, maar als voormalig medewerker van wijlen Daniël Coens had hij een voetje binnen op de kabinetten. Hun Sturm und Drang-mentaliteit werkt echter op de heupen, en met voormalig burgermeester van Brugge Patrick Moenaert (CD&V) komt het zelfs tot een breuk.

De broers verkassen met hun bedrijf naar Oostende, waar sp.a-politicus Johan Vande Lanotte hen met open armen staat op te wachten. Electrawinds moet als toekomstbedrijf zijn verpauperde regio op de kaart zetten. Tussen 2007 en 2010 is Vande Lanotte zelfs voorzitter bij Electrawinds, en gooit hij zijn gewicht in de schaal voor fondsenwerving.

Pokerspel

Midden de jaren 2000 komt Desender in contact met Paul Vandekerckhove, die via zijn huwelijk met Beatrice Steverlynck, een van de aandeelhouders is bij de beursgenoteerde weefgetouwenproducent Picanol. Steverlynck is, net als Desender, een kuitenbijter. In samenwerking met het vermogenshuis Capital Advice van de familie Vandekerckhove worden diverse kredietlijnen opgezet. De familie stapt zelf ook in het kapitaal, via Winpar, de persoonlijke vennootschap van Luc Desender en diens broer Paul.

De geldhonger van Electrawinds is structureel en in een snel tempo stappen diverse fondsen in het kapitaal. Gimv, PMV, Belfius, FPIM, Gigarant, DG Infra+, de Vlaamse Energieholding, alle hebben ze geld, leningen of garanties uitstaan bij Electrawinds. En dat breekt het bedrijf vandaag zuur op. Net door die verscheidenheid aan belangen staan de aandeelhouders tegenover elkaar. Het maakt ook dat de relaties met Luc Desender - zacht gezegd - vertroebeld zijn. Hij heeft gepokerd, maar nu de kaarten op tafel liggen, wordt de ware omvang van wat er op het spel staat duidelijk.

Voor Gimv en verbonden fondsen staat de teller op zo'n 68 miljoen euro. FPIM staat voor 32,5 miljoen euro blootgesteld, terwijl PMV 25 miljoen mogelijk in rook ziet opgaan. En dan zijn er nog Belfius (12 miljoen) en de Vlaamse Energieholding (10 miljoen). Maar rond Winpar zitten nog verbonden partijen met investeerders als Jos Sluys (Saffelberg) en Filip Balcaen (IVC). Volgens bronnen zouden zij 40 miljoen hebben ingebracht via Winpar, met onderhandse afspraken tegen verlies. Wat dat allemaal waard is, en hoe die beloftes overeind kunnen blijven, geen kat die het weet.

In een laatste poging om te redden wat er te redden valt, kwam Gimv vorige week samen met Duco Sickinghe op de proppen met een herkapitalisatieplan. Dat werd echter door Desender verworpen, omdat hij en zijn aandeelhouders daarbij alles kwijtspelen. De klok tikt intussen en binnen 48 uur moet er klare wijn worden geschonken. De zowat 200 werknemers kijken nagelbijtend toe of zij volgende week nog een werkgever hebben. 'Faites vos jeux, rien ne va plus.'