Direct naar artikelinhoud

Zes uur slapen is onvoldoende

We blijven het belang van slaap onderschatten. Zes uur per nacht is niet voldoende om productief te zijn, ook al denken veel mensen van wel. Het kan zelfs even slecht zijn als helemaal geen slaap.

Een studie over slaaptekort die is gepubliceerd in het tijdschrift Sleep, beperkte de slaap van 48 volwassenen tussen 21 en 38 jaar twee weken lang telkens tot maximaal vier, zes of acht uur per nacht. Eén ongelukkige deelnemer werd zelfs drie dagen na elkaar van zijn slaap beroofd.

De testpersonen die twee weken lang overleefden op zes uur slaap per nacht presteerden uiteindelijk even slecht als degenen die gedwongen werden om twee dagen aan een stuk wakker te blijven. Verontrustend: wie zes uur per nacht slaapt, denkt wel dat hij goed presteert.

Dieptepunt

Tijdens hun tijd in het labo werden de deelnemers om de twee uur getest, behalve wanneer ze aan het slapen waren, op hun cognitieve vaardigheden en hun reactiesnelheid. Er werd ook gepeild naar hun gemoedstoestand en de symptomen die ze op dat moment ervaarden, om te bepalen hoe slaperig de personen zich voelden.

De testpersonen die elke nacht acht uur sliepen, presteerden gemiddeld het best. De testpersonen die elke nacht vier uur slaap kregen, deden het elke dag een beetje slechter.

De groep die overleefde op zes uur slaap per dag bleek de eerste tien dagen stand te houden. In de laatste dagen van het experiment bleken de prestaties van de testpersonen net zo slecht als wie helemaal geen slaap kreeg. De groep met slechts vier uur slaap presteerde net zo slecht, maar kwam eerder op zijn dieptepunt.

Het meest alarmerende, zo stellen de onderzoekers, is dat de deelnemers met zes uur slaap hun slaperigheid helemaal niet omschreven als slecht of negatief, terwijl hun cognitieve prestaties merkbaar naar beneden gingen.

De bevindingen zijn vooral interessant om te verklaren hoe mensen mogelijk omgaan met hun slaaptekort en hoe ze dat verantwoorden. Mensen met slaaptekort gaan waarschijnlijk (bewust of onbewust) in een ontkenningsfase over hun toestand. Slaapachterstand leidt tot "neurobiologische kosten", waarschuwt het onderzoek, "die zich ophopen na verloop van tijd".