Direct naar artikelinhoud

Twee keer zwanger in drie dagen tijd

Over zes maanden worden ze samen geboren, maar toch zijn de twee kinderen in de buik van de Vlaamse Els met drie dagen verschil verwekt. Eentje kwam er via kunstmatige inseminatie, eentje dankzij een natuurlijke bevruchting.

Zo euforisch het koppel nu is, zo diep zat het afgelopen zomer. "Vier pogingen tot bevruchting waren mislukt. Eén keer nestelde het vruchtje zich niet. Lukte dat wel, dan verloor ik het even later. In enkele maanden had ik drie vroege miskramen", blikt Els terug. "Alle hoop was weg. Ik deed niets dan wenen. Ik snapte zelfs niet dat Koen nog kon lachen."

Hij had nochtans als eerste een mokerslag gekregen, vertelt Els. "We zijn twintigers en al vrij snel wilden we kinderen. We hebben een groot huis, de kinderkamer was klaar. Maar twee jaar proberen leverde niets op. 'Natuurlijk zwanger worden zal nooit lukken', zei de gynaecoloog na een test op Koens sperma. 'Ben ik niet goed genoeg als man?', vroeg hij zich vertwijfeld af."

"Verdriet slaat snel om in boosheid", zegt Koen zelf. "Ik was kwaad op de gynaecoloog die al meteen sprak over donorsperma. Een kind dat biologisch niet van mij is: diep vanbinnen zou dat altijd wringen. Wat we ook konden proberen: ICSI, oftewel kunstmatige bevruchting nadat eerst één spermacel is ingebracht in een eicel. De dokter zei dat dat zwaar zou worden voor Els. Gelukkig stemde ze ermee in."

Geen pintjes meer

Hels werd het. Hormonen nemen om de vruchtbaarheidscyclus stil te leggen. Spuitjes om meerdere eicellen tegelijk te laten rijpen. Een punctie om eicellen op te halen voor bevruchting. Dat leverde zes embryo's op. Na poging één bleven nog vijf vruchtjes over. Maar de volgende stap wou niet lukken.

Met nog maar twee vruchtjes in de diepvries, gooide de fertiliteitsexpert het roer om. "Geen pillen meer en geen stress. Nu volgen we de natuurlijke cyclus." Els reageerde: "Als ik een eisprong krijg, kunnen we het ook op de gewone manier proberen!" Flauwtjes knikten de dokters, zegt Koen. "Je kon van hun gezicht aflezen dat ze daar niet in geloofden. Logisch, een nieuwe test had uitgewezen dat de kwaliteit van mijn sperma nog gedaald was."

Koen kreeg er ook genoeg van. "Maanden had ik geen pintje meer aangeraakt. Roken beperkte ik tot twee sigaretten per dag. Ik slikte zelfs zink, in de hoop op beter sperma."

Op 16 oktober werd Els een vijfde keer geïnsemineerd. Na ruim een week gaf een bloedtest een goede waarde voor het zwangerschapshormoon. Begin november kreeg ze bloedverlies. "We vreesden het ergste, maar op spoed stelde de arts ons gerust. Hij meende zelfs twee vruchtzakjes te zien."

"Om zeker te zijn moesten we naar het fertiliteitscentrum. 'Zijn er dan twee vruchtjes ingeplant?', vroeg de dokter. Niet dus. We denken dat de natuur ons iets terugbracht."

Bij nieuwe echo's zagen en hoorden Els en Koen twee kloppende hartjes. Els toont de foto's. "Je ziet twee vruchtzakjes en een dik tussenschot. Het ene vruchtje is iets groter dan het andere. Volgens de gynaecoloog zit er een verschil van drie dagen tussen." Hoewel ze nog maar tien weken zwanger zijn, verklapt Koen de 'werknamen' voor de kindjes. "We noemen hen voorlopig Ludo en Francine, al weten we nog niet of het een jongen en een meisje is. Maar ik durf nu wel te hopen op een koningswens."

Koen en Els zijn fictieve namen