Vangramberen maakt jacht op wereldrecords

Als kleine jongen liep Maarten Vangramberen ontelbaar veel rondjes rond het ouderlijke huis. Telkens met een andere looptechniek, om zo te bepalen hoe hij het snelst vooruitkwam. De starttechniek werd op punt gesteld met een paar duizend spurtjes richting basketring.

"Ik was als kind helemaal in de ban van de 100 meter", vertelt hij. "Ik kende de hele historiek van dat record uit mijn hoofd. Dat is trouwens ook de reden waarom ik in Leuven lichamelijke opvoeding ben gaan studeren. Ik wou weten hoe zo'n record tot stand komt."

Dat is meteen ook het uitgangspunt van Wereldrecord, het programma waarin Vangramberen vanaf vanavond zeven straffe wereldrecords tegen het licht houdt. In de eerste aflevering komt, hoe kan het ook anders, de 100 meter aan bod. Daarna volgen nog het werelduurrecord, de marathon, gewichtheffen, hoogspringen, de 100 meter vrije slag en discuswerpen.

"Stuk voor stuk fantastische prestaties", zegt Vangramberen. "Elke keer opnieuw denk je: 'Dit kan toch niet.' Als je een discus in je hand hebt, kun je je niet voorstellen dat er mensen zijn die zo'n ding los over een voetbalveld heen gooien. Of je moet maar eens op de muur aftekenen hoe onwaarschijnlijk hoog 2 meter 45 is. En toch is dat precies de hoogte waar Javier Sotomayor over wist te springen.

Ontnuchterend

Om die records in perspectief te plaatsen trekt Vangramberen ook zelf zijn trainingspak aan. "Ik vond het belangrijk om te laten zien hoe een relatief sportieve, zeer matig getalenteerde mens zich verhoudt tot zo'n wereldrecord."

En dat was behoorlijk ontnuchterend. Neem nu het werelduurrecord van Bradley Wiggins. Om dat record te vestigen reed de Brit op de wielerpiste 218 rondjes van 16,5 seconden.

"Hoe snel dat is, weet je pas wanneer je zelf een paar rondjes draait. Ik fiets zelf regelmatig. Bovendien kreeg ik voor mijn poging de allerbeste fiets onder mijn kont en mocht ik het allerbeste tijdritpak aantrekken. En toch ben ik er niet in geslaagd om zelfs maar één rondje met die snelheid te rijden."

Ook de marathon draaide uit op een lesje in nederigheid. Hoewel Vangramberen haast dagelijks 10 kilometer maalt, zat zijn poging om het tempo van de Keniaanse marathonspecialisten te volgen er na exact 920 meter op. "Volledig verzuurd en helemaal buiten adem ben ik uit de wedstrijd gestapt", zegt Vangramberen.

Een verrassing was dat niet. "Ik ben voor het programma een inspanningstest gaan doen aan de universiteit van Exeter, waar al die marathonmannen ook langsgaan. Mijn test begon met een snelheid van 9 kilometer per uur en eindigde toen ik met 17 kilometer per uur van de loopband moest stappen. Als je daarna te horen krijgt dat die Kenianen hun test starten met de snelheid waarop het voor mij niet meer ging, dan weet je het wel.

"Maar toch blijft het schrikken als je dan effectief naast die mannen loopt. Je bent aan het spurten om hun tempo te kunnen volgen, kijkt opzij in de veronderstelling dat zij het toch ook wel wat lastig zullen hebben en ziet dan dat die gasten eigenlijk nog maar aan het opwarmen zijn."

Gigantische kloof

In Wereldrecordlegt Vangramberen met de hulp van een hele rij experts uit hoe het komt dat de kloof tussen die recordhouders en gewone stervelingen zo gigantisch is.

Vangramberen: "Er komt bij zo'n wereldrecord heel wat kijken: genetica, wetenschap, technologie, biomechanica... Net dat is wat het voor mij zo boeiend maakt. We hebben nu een aflevering van 45 minuten gemaakt over het record van Usain Bolt op de 100 meter. Maar het had evengoed een documentaire van drie afleveringen kunnen zijn. Er is nog heel veel wat we niet hebben verteld."

Wereldrecord, vanaf vanavond elke maandag om 21.15 uur op Canvas.