Justin Bieber volwassen? Beliebe er geen woord van

"Alle moslims de schuld geven voor terrorisme, is zoals iedere muzikant met de vinger wijzen omwille van Justin Bieber." Momenteel gaat die Engelse meme als een lopend vuurtje rond op sociale media. Het Canadese tieneridool afserveren als een schandvlek op popmuziek, is zo mogelijk nog makkelijker dan hem wegzetten als een verwend en verwaand rotjoch.

Voor beide beschuldigingen valt genoeg te zeggen: zijn doorbraakhit 'Baby' in 2010 groeide uit tot één van de vaakst ge-dislikete songs op YouTube. En vorige maand nog brak Biebs een concert in Oslo af, omdat een meisje wat water bleef morsen aan de rand van het podium. Het palmares van de jonge posterboy blijkt trouwens goeddeels gevuld met apenstreken: plassen in een emmer op restaurant, zijn buren bedreigen en hun huisgevel opnieuw decoreren met rotte eieren, kotsen op het podium, te laat of niet verschijnen op het podium, en onder invloed rijden in een spuuglelijke sportwagen.

Groeispurt

Je zou haast vergeten dat deze Belhamel Royal ook muziek maakt. Purpose moet die scheve situatie nu rechttrekken. Het Canadese tieneridool wil hoorbaar ernstig genomen worden. Komt van pas, nu ook zijn legertje fans een groeispurt neemt. Met deze plaat wil Bieber zijn muzikale nalatenschap veilig stellen, liet hij ook al verstaan.

Zijn bankrekening is dat al: in de hitlijsten gaat het hem momenteel voor de wind. Voor de zesde keer op rij voert Biebs de Billboard-albumlijst aan. In één week tijd ging Purpose zelfs meer dan een half miljoen keer over de toonbank in Amerika. Een persoonlijk record voor de popster, die plots ook door kwaliteitsbladen en hippe magazines als i-D wordt omarmd. Maar zal Purpose voor de Canadese popster betekenen wat Off the Wall was voor Michael Jackson, of Justified voor Justin Timberlake? Is dit het album van de waarheid, en luidt ze de volwassenwording van een voormalig kindsterretje in?

Nou... nee.

Daarvoor mist Purpose alleen al de grensverleggende songs of productie van Jackson. En Bieber stelt het ook al zonder de panache van die andere Justin, die zijn verleden als Mouseketeer en boyband-lid kon ontstijgen door solo te gaan. Wat Timbaland ooit voor Timberlake was, moet producer Skrillex vandaag betekenen voor Bieber. De sound van Purpose - tussen tropische beats en onderkoelde electronica - zal alleszins spannend in de oren klinken van Beliebers. Ze staat immers mijlenver van de bubblegumpop van 'Baby'.

Maar inhoudelijk toont Bieber zelden maturiteit bij zijn soulsearching. Vaker klinkt hij als een overgeprivilegieerde narcist, die met trillende onderlip zingt hoe ingewikkeld zijn leven is: "Ik ben niet gemaakt van staal", zucht hij in 'I'll Show You'. En ook: "Het is alsof ze willen dat ik perfect ben. Ze hebben niet eens door dat ik lijd." Om zich vervolgens tot zijn fans te richten met: "Vergeet niet dat ik menselijk ben, vergeet niet dat ik écht ben."

Een vergelijkbare pruillip trekt hij in 'Sorry', de sleutelsong op de plaat. "Ik mis meer dan je lichaam", steekt hij oppervlakkig van wal, waarna zijn mea culpa vooral op de eigen verlossing lijkt gericht ("Let me redeem oh redeem oh myself tonight"). Dit weekend kregen restaurantgasten in Beverly Hills trouwens datzelfde mierzoete nummer door de strot geramd, toen Bieber 'Sorry' als serenade aanhief voor zijn ex Selena Gomez, met wie hij tot voor twee jaar een knipperlichtrelatie had. Oprechte Wiedergutmachung of marketingstunt? Je bent geneigd om de laatste piste te volgen. In 'What Do You Mean?' spreekt hij immers opnieuw een ex aan, maar in de passief-agressieve tekst schemert vooral frustratie door omwille van zoveel besluiteloosheid van haar kant. De sneren naar een opportunistische ex in 'Love Yourself' klinken zelfs doortrapt: "Ik wilde zelfs geen song schrijven, want ik wil niet dat iemand zou denken dat ik nog om je geef. Maar je blijft me steeds bellen."

Klef sentiment

Elders steekt Biebs zijn idool Michael Jackson dan weer naar de kroon, met het kleffe sentiment in 'Children': "Kijk naar alle kinderen die we kunnen veranderen", zingt hij. Waar is Biebers pisemmertje, om te braken?

Of de popster een nieuwe bladzijde heeft omgeslagen met Purpose, valt te betwijfelen. Zijn nadrukkelijke pogingen om zijn fans ervan te overtuigen dat hij een goeie kerel is, komen akelig berekend en doorzichtig over. En met de blik vastgeroest op de eigen navel, gaat het tasten in eigen boezem vooral gepaard met kinderlijk zelfbeklag. Maar zoals hij zichzelf op voorhand indekte in 'Sorry': "I'm not too good with apologies."

Klopt als een bus: Purpose lijkt vooral bedoeld om zelf vergiffenis af te dwingen. Maar een ster met imagoproblemen die zich zo serieus neemt als Bieber, vraagt misschien beter een dieptegesprek met Dr. Phil aan om zijn blazoen op te poetsen.