Rosberg eindelijk in voetsporen vader
Shanghai 2012 was een van de boeiendste races die de formule 1 de voorbije jaren kon serveren. Maar nog meer was het de kroniek van een aangekondigde zege. Een zege die er ooit zou komen, maar waar Nico Rosberg uiteindelijk meer dan vijf jaar moest op wachten.
Niet een maar twee keer checkte hij of zijn rits wel dicht was. Hij stond er dan ook wat onwennig bij op het podium. Want Nico Rosberg is het niet gewoon om op die hoogste trede te staan: hij moest er meer dan vijf jaar en 111 races op wachten. Het is van 2006 geleden dat hij naar de formule 1 promoveerde. Ja, dankzij de naam van papa Keke. Dat vertelden althans diegenen die hem niet kenden van de opstapklassen, toen hij zich dat jaar in Bahrein aanmeldde voor de seizoensopener. Al in zijn eerste GP liet hij dingen zien die zijn ervaren teamgenoot van toen, Mark Webber, nooit uit de Williams zou kunnen persen. "Geknipt voor formule 1", klonk het meteen want Nico was ook een jongen met een mooie kop en de manen van een blonde god. Maar ook een hoofd met inhoud: "Als ik geen autocoureur was geworden, dan was ik blijven studeren", vertelde hij eens in een interview dat hij even vlot geeft in het Duits, Frans, Italiaans of Engels. En wat hij dan wel gestudeerd zou hebben? "Ingenieur met specialisatie in de aerodynamica, om in de vliegtuigbouw aan de slag te gaan."
Het werd formule 1, als coureur in de voetsporen van vader Keke Rosberg die hem in zijn tweede seizoen al maar wat graag had zien verhuizen naar McLaren. De Finse wereldkampioen van 1982 had er ooit zelf gereden en koesterde nog goeie contacten met de mensen van motorleverancier Mercedes. De weg naar een gouden transfer lag open, maar werd versperd door Frank Williams. Het talent van Rosberg was ondertussen zo hard op de oogleden gaan drukken, dat Williams stilaan goud rook. Hij begon te praten over astronomische afkoopsommen voor het contract van Rosberg. Toen die eindelijk transfervrij was, had Mercedes zijn plannen rond om als volwaardig team terug te keren in formule 1. Natuurlijk kreeg Rosberg er een zitje: in 2010 werd hij teamgenoot van Michael Schumacher. Met grote vooruitzichten die al snel wegsmolten, want de auto geraakte niet vooruit. Tot dit jaar: de technische baas Ross Brawn begon vorig jaar in april al te werken aan de nieuwe auto. Met succes, want Rosberg heeft eindelijk een bolide om te winnen en liet zijn eerste kans niet liggen. "Eindelijk", zuchtte hij. "Wat een fantastisch gevoel, een Grand Prix winnen." Maar achter het stuur was hij nuchter gebleven: "Ik zat niet te denken aan mijn eerste zege, wel aan alles wat nog verkeerd kon gaan, en hoe ik de banden in leven moest houden."
De banden waren zo onvoorspelbaar, dat Shanghai 2012 een heus spektakelstuk werd. Inhaalmanoeuvres die niet te tellen waren, en niemand die zelfs twee ronden voor het einde de uitslag had durven voorspellen. Rosberg: "Wat gebeurt daar allemaal, vroeg ik me af. De naam van mijn achtervolger veranderde haast iedere ronde."
De 26-jarige Duitser was de enige constante in de race. Met uitzondering van de eerste ronden na twee van zijn bandenwissels, reed hij de hele tijd aan de leiding. Terwijl de anderen zich in de achtervolging de pleuris duelleerden.