Een breekpunt voor regeringsdeelname wil Jambon het (nog?) niet noemen, maar het moge duidelijk zijn dat N-VA staat te trappelen om na de verkiezingen van mei de hoogste politieke post van het land in handen te nemen.

‘Het is logisch dat de politieke formatie die na de mei de grootste is, ook de leiding pakt en de premier levert. Vijf jaar geleden, bij de vorming van de regering-Michel, is dat inderdaad niet gebeurd. Het was toen onmogelijk om daarvoor in Wallonië een draagvlak te vinden. Nu hebben we echter bewezen dat we goede, fatsoenlijke bestuurders zijn’, zei Jambon maandag in De Ochtend op Radio 1.

Jambon: ‘België heeft nood aan een premier die uit de sterkste partij van het land komt. De constructiefout die in de vorige regering zat, mogen we niet herhalen, want die heeft de zaken afgeremd. Ik blijf weliswaar positief over premier Michel, over de man zelf, maar hij blijft de leider van een kleinere partij. Er had meer in de huidige regering gezeten, het had meer moeten zijn.’

‘Het is daarom noodzakelijk dat de sterkste partij na mei de leiding pakt’, herhaalde de N-VA’er. ‘Als de leider uit de grootste partij komt, kan je toch meer slagkracht tonen. De macht van het getal speelt wel degelijk. Ik ben vijf jaar lang meesterknecht geweest. Nu heb ik de ambitie de kopman van de ploeg te worden. We hebben veel kunnen waarmaken, zoals rond migratie en het veiligheidsbeleid, maar vanuit de koppositie hadden we nog veel efficiënter de zaak kunnen leiden.’

Waalse complimenten

De wispelturige houding van de N-VA rond het Marrakechpact zou het draagvlak in Wallonië voor een Vlaams-nationalistische premier niet hebben aangetast, beweerde Jambon verder in De Ochtend. ‘Toen we eind vorig jaar ontslag namen uit de regering-Michel, kregen we ook vanuit Wallonië positief commentaar op onze regeringsdeelname. De voorbije vijf jaren hebben dus eerder de geloofwaardigheid van de andere partijen aangetast, en niet die van ons. Ook in de discussie rond het Marrakechpact lag er een compromis voor het grijpen, maar waren het de andere partijen die voet bij stuk hielden.’

Wat er dan anders was gelopen, mocht N-VA de afgelopen jaren de premier geleverd hebben? Jambon: ‘We hadden onder meer de rol van het maatschappelijk middenveld minder absoluut genomen. De sociale partners hebben besluiten van de regering, zoals over het SWT (het voormalige brugpensioen, red.) uitgehold, en regeringspartijen zijn er niet in geslaagd daar weerwerk aan te bieden.’

Confederaal alternatief

Mocht het de N-VA niet lukken een centrumrechtse regering op de been te brengen, dan stelt Jambon opnieuw een confederaal alternatief voor.

‘Het is logisch dat we dan verder richting het confederalisme gaan. Komt er een Waals groenrood volksfront op ons af dat een belastingtsunami op ons afvuurt, laat ze dat maar doen, maar dan met alle consequenties van dien. En die consequentie is heel duidelijk, namelijk het confederalisme.’