Slachtoffer (4) ontwaakt maand na aanslagen Christchurch uit coma, maar kan niet zien of horen

Het is precies een maand geleden dat bij twee aanslagen op moskeeën in Christchurch vijftig doden en evenveel gewonden vielen. Ook Alen en haar vader Wasseim Alsati raakten zwaargewond. Ze werden op weg naar de Al Noor-moskee neergeschoten.  De vader deelde vorige week foto’s op Facebook van zijn dochter en de familie die om haar heen staan in het ziekenhuis. Ook is te zien dat premier Jacinda Ardern het meisje een bezoek bracht.

In een hartverscheurende videoboodschap, opgenomen op zijn ziekenhuisbed, vertelt de vader zwaar geëmotioneerd over de toestand van Alen, die vijf dagen voordien uit haar coma ontwaakte. “Mijn dochter kan niet praten, hoort niets en antwoordt niet op de vragen van haar ouders”, vertelde hij nog vanop zijn ziekenhuisbed. “Ze werd wakker en herkende ons niet. Ze onderging al zeven operaties, maar de dokters schatten dat het nog zes maanden zal duren om de omvang van de hersenschade te bepalen”, zei de man ook nog in de video.

Intussen is Wasseim ontslagen uit het ziekenhuis en gaf hij een moedig interview aan de Nieuw-Zeelandse zender RNZ. Hij herstelt nog altijd van schotwonden in zijn heupzone. “Het zou haar eerste bezoek aan de moskee zijn en ik was zo blij dat ze meeging. We liepen hand in hand, als een gelukkige vader en dochter, maar een paar meter verder, werden we geconfronteerd met een vriend die de moskee uit rende en schreeuwde: ‘Rennen, Wasseim!’.”

Toen Wasseim de schutter zag, beschermde hij meteen zijn dochtertje. Even later trof een eerste kogel het meisje. Er volgde nog een tweede die haar maag trof, en een derde die haar voet raakte. Wasseim gelooft dat de schutter van plan was om haar hoofd te raken en hij zag ook hoe een vrouw werd neergeschoten. Hij legde zijn hoofd op de grond en deed alsof hij dood was, vertelt hij ook nog.

Ook aan RNZ zegt de man dat zijn dochtertje intussen bij bewustzijn is, maar nog altijd niet reageert en haar ouders niet herkent. “Ze kan niet zien of horen, en is niet in staat haar been waar ze geraakt werd te bewegen.”

Wasseim geeft tot slot nog mee dat zijn familie bang was om terug te keren naar Christchurch, maar dat de liefde, steun en vrijgevigheid van zijn landgenoten hen de kracht gegeven hebben om terug te gaan. “We gaan terug naar Christchurch, onze thuis is Nieuw-Zeeland, en dat ga ik niet opgeven. Mijn kinderen zijn dol op dit land”, vertelde hij nog.