Alles evolueert. Waar vroeger een toon werd gezet van keihard werk, gevaarvolle opdrachten en ongezonde lucht, hangt er nu een intrigerende rust in het gebouw. De woeste muren staan er nog altijd maar ze hangen vol herinneringen aan de tijd van toen. Met nostalgie vertelden gepensioneerde mijnwerkers de club hoe en wat hen zo verknocht heeft gemaakt aan hun job. Ze hadden het over de sociale omgang onder mannen uit verschillende landen van herkomst. Ze legden uit wie graag en hard werkte en wie minder. Of in welke omstandigheden ze hun hygiëne verzorgden. Natuurlijk was de beroemde kanariepiet en zijn opgezet lichaampje eveneens voorwerp van een omstandige uitleg want het was de voorbode van dringend zuurstoftekort. Neos maakte kennis met mannen die nog steeds in heimwee terugdenken aan hun actieve tijd en unieke mijnmaterialen: werktuigen, machines, originele voorwerpen uit de ondergrond. Een collectie historische foto’s gaven een indrukwekkende impressie geven van hun koolmijn. En Neos Zutendaal een ervaring rijker.