Mijlpaal in mineur, nieuw dieptepunt voor de club: Lukaku krijgt met Manchester United pak rammel bij ex-club

De rijkste club ter wereld. Een omzet die records breekt. Misschien dat daar nu net het probleem zit. Man United hoeft geen wedstrijden te winnen om miljoenen winst te maken. De business krijgt prioriteit, het sportieve staat op plaats twee. Beiden kunnen in perfecte harmonie leven, maar United is een curieus geval. Club waar het commerciële denken het beleid dicteert. Kort na de aankoop van Alexis Sánchez, zijn floptransfer, vertelde CEO Ed Woodward dat de aankondiging 75 procent meer interacties op sociale media had gegenereerd dan die van Neymar naar PSG. Nadat stadsrivaal Man City in mei 2018 naar de titel was gecruiset, pochte zijn grote baas over de grote stijging in abonnees voor MUTV en dat de officiële app van de club de download charts domineerde in 36 landen. In december, toen José Mourinho de laan werd uitgestuurd, schoot de beurswaarde fors omhoog. Originele content, interacties, downloads en abonnees zijn de goals, assists, zeges en punten waarop de bestuurskamer zichzelf afrekent. De gevolgen zijn ernaar. Volle kas, maar sportieve armoede. Een Europese reus zit al bijna zes jaar in een transitie - enkel onder Mourinho flakkerde het even op. Veel hoop op beterschap is er niet. Een Champions League-ticket voor volgend seizoen is geen zekerheid - nog minder na de uitschuiver tegen Everton. Bepalende spelers willen weg. Zelfs Ole Gunnar Solskjaer en zijn nostalgie kijken toe.

Misschien dat die geweldige start onder de Noor er velen heeft verblind. De problemen zijn veel dieper: die opmars gebeurde eerder met geluk dan met geniale tactische vondsten. En zo merkte ex-trainer Louis van Gaal fijntjes op: “Ze hebben nu weer een andere trainer die de bus parkeert en op de counter loert. Het grote verschil met José Mourinho is dat Solskjaer meer matchen kan winnen. Omdat de sfeer beter lijkt. Omdat hij de positie van Paul Pogba heeft gewijzigd en hem in een zone geposteerd heeft waar hij meer invloed heeft.”

Solskjaer, kind van het huis, vertegenwoordigt als geen ander het Unitedmerk. Een betere ambassadeur kan de club zich niet wensen - twintig jaar na zijn beslissende treffer in de Champions Leaguefinale, de vervollediging van een unieke treble. Alleen: net voor en net na zijn definitieve aanstelling is er twijfel in de groep geslopen. Is hij de man die van de rijkste club ter wereld weer de beste in Europa zal maken? Joker. Voor zijn strafste stunt, de uitschakeling van PSG, hamerde hij op het geloof. Dat verslaat echter niet alles. De tegenstander had minstens een even groot aandeel: PSG schoot zichzelf tot drie keer toe ongenadig in eigen voet. Tegen Barcelona werd United op zijn waarde geklopt. Dat ze de Champions League gingen winnen had niemand verwacht.

Nochtans is een nieuw ticket voor de Champions League primordiaal om de club weer op de kaart te zetten. In 2014 raakte de verguisde David Moyes ook in de kwartfinales. Een grootse prestatie is dat niet. Van Gaal nogmaals aan de BBC: “De manier waarop United nu speelt, is niets zoals onder Sir Alex Ferguson.” Man heeft een punt.

Toeval is het evenmin dat het de voorbije weken uitgaande transferverhalen regende vanuit Manchester. Twijfels over de nabije toekomst spelen op. Spelers willen in de eerste plaats de beste lonen ter wereld opstrijken, maar ook de eer en ambities hebben een voorname rol in dat debat. Meedoen voor de prijzen. Daar draait het ook om in een loopbaan. Sportieve garanties die niemand, ook Solskjaer niet, hen kan geven. De transferstrategie, het geraamte van de club, de infrastructuur, de reputatie, de basiself en de breedte van de kern van de noisy neighbours van Manchester City zitten op een superieur niveau. Grotere kwaliteit. Een zelfde verhaal bij Liverpool, dat op zijn manier in het spoor van City is geslopen met slimme zetten op de markt en een filosofie. Twee clubs die van de rest weghollen richting trofeeën. Hebben ze in de kleedkamer van United ook gemerkt. De machtsverhoudingen liggen plots helemaal anders.

Nu een Champions Leagueticket in gevaar is, beginnen de spelers en hun zaakwaarnemers te ‘bougeren’. Anticiperen op wat komen zal. Paul Pogba verklaarde zijn liefde aan Real Madrid en Zizou. Een transfersoap die straks de headlines gaat domineren. De duurste speler en zijn zaakwaarnemer schoppen tegen schenen. De nieuwe makelaar van Romelu Lukaku, Uniteds tweede duurste aanwinst ooit, liet een ballonnetje op: hij wil Big Rom naar Italië en Inter loodsen. Pitbull Ander Herrera, die een in zijn ogen onaanvaardbaar contractvoorstel kreeg en transfervrij kan vertrekken, is persoonlijk rond met PSG. Alexis Sánchez had meer verwacht van zijn transfer - omgekeerd geldt dat nog meer. Duurste verdediger Eric Bailly wil weg wegens een gebrek aan kansen. Juan Mata bekijkt zijn opties in afwachting van nieuw contract. En de beste speler in de post-Fergusonperiode, David De Gea, speelt het spel keihard. Hij wil best blijven, maar enkel als hij naar zijn status wordt betaald. Lees: een basisloon van 450.000 euro dat met bonussen kan oplopen tot 560.000 euro per week. Het exuberantste salaris in de Premier League. CEO Ed Woodward wil zo ver niet gaan, maar hij heeft de situatie vorige winter zelf in de hand gewerkt. Hij heeft Sánchez dat loon gegeven. Een contract dat de vestiaire op zijn kop zette. En spelers en zaakwaarnemers hebben ook gezien hoe Marouane Fellaini de club vorig jaar gijzelde en pas enkele dagen voor de einddatum van zijn contract kreeg wat hij wou - slim gespeeld van zijn entourage. United lijkt het slachtoffer van zijn strategie te worden. Of het gebrek daaraan. Vele spelers voelen zich ondergewaardeerd ondanks hun lonen. Stinkende boel. Hun best doen op het veld lukt niet altijd meer.

Everton veegde vanmiddag de voeten aan United. Romelu Lukaku raakte voorin geen bal - de aanvoer was onbestaande, in het spel zat geen enkele stroomlijn. Het was zwaaien met de armen, gaan zitten met een zucht. Richarlison, Sigurdsson, Digne en Walcott zorgden voor de goals. Straffe prestaties van The Toffees. Solskjaer heeft de toezegging gekregen om straks de borstel door de kern te halen. Hij voorspelt dat de wederopbouw nog een tijdje kan duren en sommige spelers vrezen voor hun toekomst. Dat nemen ze mee naar het veld.

Hoe zou het ondertussen zijn met die technische directeur die Woodward had beloofd? Van Gaal, Mourinho en co. ergerden zich destijds rot aan het gebrek aan voetbalverstand in de bestuurskamer. Tot op heden regeren daar nog altijd de commerciële boys en zolang de club geld blijft opbrengen zul je de eigenaars amper hogen klagen. De cashkoe brengt goed op.