Kon Mathieu van der Poel voor het eerst sinds 2001 Nederland nog eens de zege schenken in de Amstel Gold Race. Achttien jaar na Erik Dekker was Nederland er alvast klaar voor. Een grote schare wielerliefhebbers kwam in het oranje naar Valkenburg en omgeving afgezakt om hun Mathieu naar de zege te schreeuwen. Maar Van der Poel zou het niet cadeau krijgen. De Amstel Tel daar nog de heerlijke weersomstandigheden bij en het was duidelijk dat Nederlands-Limburg klaar was voor een heerlijk namiddagje wielrennen.

Wel een lang namiddagje wielrennen: de renners moesten maar liefst 265 kilometer afleggen en met ook deze keer weer een hertekende finale waarin de Cauberg een minder prominente rol kreeg toebedeeld. Doel van de ingreep? Spankracht opvoeren en koers creëren. Uiteraard reed er al vrij snel een omvangrijke groep weg: elf moedigen met daarbij vier landgenoten: Thomas Sprengers en Aaron Verwilst (Vlaanderen Baloise), Jerome Baugnies (Wanty Gobert) en Tom Van Asbroeck (Israël Cycling Academy). Het elftal sprokkelde een aardige bonus bij elkaar maar wist ook wel dat het vooral voor publiciteit reed en niet voor het resultaat.

Met nog tachtig kilometer te rijden, draaide het peloton een tweede keer de Cauberg op. Voor Deceuninck - Quick Step en Astana het signaal om het tempo op te voeren. Niet om weg te rijden, wel om de wedstrijd zo hard mogelijk te maken. Doel? Mathieu van der Poel zo vroeg mogelijk isoleren om dan in de echte finale de numerieke meerderheid uit te buiten. Met een paternoster aan hellingen lagen er alvast nog voldoende mogelijkheden om de wedstrijd loodzwaar te maken.

Van der Poel opent finale

Maar voor echte aanvallen was het nog veel te vroeg. De kopmannen hielden zich nog rustig, het goede weer zorgde ervoor dat een nog omvangrijk peloton aan het laatste wedstrijduur begon. Op de Gulperberg kon één renner zijn benen niet meer bedwingen: Mathieu van der Poel. De topfavoriet kreeg Gorka Izagirre maar de Spaans kampioen weigerde mee te werken met de jonge Nederlander.

De Eyserbosweg dan maar: altijd gevaarlijk, vooral de uitloper waar de wind altijd vrij spel heeft. Vooraan bleef nog een trio over: veldrijder Marcel Meisen, Tom Van Asbroeck en de Sloveen Grega Bole. Een viertal kwam als eerste aansluiten: Dries Devenyns en Julian Alaphilippe voor Deceuninck - Quick Step, Europees kampioen Matteo Trentin en Astana-pion Jakob Fuglsang. Voor Alaphilippe ging het niet snel genoeg, Fuglsang sloot aan en vanuit het peloton maakten ook Kwiatkowski en Woods de sprong voorwaarts. In het peloton of wat daar van overbleef werd Peter Sagan als één van de eerste der favorieten overboord gegooid. In het uitgedunde peloton werd vooral naar elkaar gekeken waardoor het leidende duo de voorsprong kon uitdiepen tot driekwart minuut.

Volgende potenbreker: de Keutenberg, met voorsprong de steilste helling uit de Amstel Gold Race. Fuglsang en Alaphilippe onderhielden het tempo, bij de achtervolgers moest Woods passen, in het peloton versnelden Matthews met onder meer Van Avermaet en Vanendert in het wiel. De twee vooraan vonden elkaar perfect terwijl in het peloton er te veel naar mekaar werd gekeken. Zou er een formidabel nummertje in de maak zijn?

Laatste keer Cauberg

De wedstrijd was zeker nog niet gereden. Kwiatkowski en Trentin naderden de twee leiders, in het peloton bepaalde EF Education het tempo. De laatste beklimming van de Cauberg, op achttien kilometer van de finish, was voor Jelle Vanendert de plaats om zijn cartouche te verschieten. Maar het werd almaar meer duidelijk dat de winnaar niet uit het peloton zou komen. Dachten wij! Het duo Kwiatkowski - Trentin konden de twee leiders voor zich uit zien rijden maar telkens de samensmelting een feit was, versnelde Fuglsang zodat de twee buiten schot bleven.

De twee meest succesvolle teams van het seizoen - Deceuninck - Quick Step en Astana - mochten onderling uitmaken voor wie de zege zou zijn. Dachten wij! Fuglsang bleef onbegrijpelijkerwijs hard doorrijden met de snelle Alaphilippe. De Deen probeerde in de slotfase nog wel zijn Franse opponent af te schudden maar Alaphilippe kraakte niet.

En dan gebeurde het onwaarschijnlijke. Fuglsang begon te linkeballen, Kwiatkowski sloot onder de rode vod aan maar vanuit de achtergrond nadernde nog een groepje met Mathieu van der Poel. Genoeg om Alaphilippe in paniek te doen slaan. De Fransman zette zijn spurt te snel in, Van der Poel reed op zijn eentje het gat toe en spurtte vervolgens nog voorbij Alaphilippe en co. Eerlijk: u moet het gezien hebben om het te geloven.

Uitslag:

1. Mathieu van der Poel (Ned/COC) de 265,7 km in 6u10:00 (gem. 43,086487km/u)

2. Simon Clarke (Aus/EF1) z.t.

3. Jakob Fuglsang (Den/AST)

4. Julian Alaphilippe (Fra/DQT)

5. Maximilian Schachmann (Dui/BOH)

6. Bjorg Lambrecht (Bel/LTS)

7. Alessandro De Marchi (Ita/CPT)

8. Valentin Madouas (Fra/GFC)

9. Romain Bardet (Fra/ALM)

10. Matteo Trentin (Ita/MTS)