Elke avond, voor ze gaat slapen, leest Björn Soenens zijn vrouw een verhaaltje voor. Telkens opnieuw: een stukje van Toon Tellegen over de eekhoorn, de mier en de dieren uit het bos - gewoon, omdat ze zo houdt van z'n diepe basstem. Bij Emma, negentien jaar jonger, vindt Soenens eindelijk het geluk. “Het is niet omdat je drie keer getrouwd was dat je een Don Juan of een flierefluiter bent.” [naar artikel]
Draaien Faulkner, Kipling, Mann en Yeats zich broederlijk en klokgewijs om in hun graf nu Bob Dylan de Nobelprijs literatuur heeft gekregen? Ik mag hopen van wel, van plezier dan wel. Of Dylan die prijs verdient, daar kunnen weinigen onder ons echt over oordelen. Maar het gaat hier meer over de volta van het comité dan over Dylan zelf. Moet je schrijver-schrijver zijn om de prijs te winnen, of kan singer-songwriter ook? En moet dat geschrijf op papier, of kan het ook ‘blowen in the wind’, mag het als graffiti op een muur? Dat kan, liet het comité vorige week weten. [naar artikel]
Daan Heerma van Voss is een Nederlandse schrijver. [naar artikel]
Elke week vraagt Knack aan ondernemende Belgen hoe ze lijf en psyche in balans houden. [naar artikel]
Aster Berkhof, jarenlang een van Vlaanderens meest gelezen auteurs, wordt vandaag 100 jaar. Berkhof brak in 1949 door met de roman "Veel geluk, professor!" en schreef in totaal maar liefst 101 boeken. In het woonzorgcentrum in Brasschaat waar Berkhof verblijft wordt de auteur vandaag in de bloemetjes gezet. Ter ere van zijn 100e verjaardag verscheen onlangs ook de biografie "Aster Berkhof - 100 jaar nieuwsgierigheid". "De Ochtend" sprak met biograaf Karel Michielsen: "Je mag terecht zeggen dat zijn boeken een beetje vergeten zijn, maar met de huidige racisme-problematiek kunnen we zijn boeken zeker weer bovenhalen.” [naar artikel]
Ben je een vroege vogel of een nachtraaf? Die vraag stellen we elke week aan een bekend gezicht. Deze keer aan de beurt: schrijver, fotograaf en vroege vogel Peter Terrin. “Jarenlang weet niemand waar je mee bezig bent als schrijver. Dan wordt dat kindje geboren en moet je spreken over je werk, interviews en lezingen geven. Maar ik verlang altijd naar het moment dat het weer stil wordt en ik verder kan werken aan het volgende verhaal.” [naar artikel]
Die avond in het ouderlijk huis De Clerck in Kortrijk. De betere champagnekurk knalt tegen het plafond. Vader en zoon klinken op de gemeenteraadsverkiezingen van 13 oktober. “Op ons, padre! We hebben hem”, zegt de zoon. “Op ons, fiston! We zitten in zijn hoofd. We zitten onder zijn vel. We zitten in zijn partij”, zegt de vader. “Van Quickenfucker hangt. Hij is politiek dood, maar hij weet het nog niet.” Stefaan De Clerck (72) heeft Felix De Clerck (40) zonet binnengeloodst als paard van Troje in de coalitie van Open Vld en CD&V die samen naar de Kortrijkse kiezer trekt. Een schijnmanoeuvre. Verkeerdelijk is daaruit geconcludeerd dat ten huize De Clerck vader en zoon in onmin leven. Natuurlijk niet. Alsof de zoon vandaag oprecht de kant van Vincent Van Quickenborne zou kiezen, hij, Felix, die in 2012, toen zijn padre door Van Quickenborne op slinkse wijze van de macht in de stad werd verdreven, nog de boodschap ‘Zum Qotsen!’ had gepost. Neen, dit is opgezet spel. [naar artikel]
Sterven zoals Hugo Claus. Het is, tien jaar later, nog altijd een ideaalbeeld: een laatste glas champagne, een laatste stiekeme sigaret, en dan... “Tetitatutis”. Maar hoe beleefde Vlaanderens meest geroemde schrijver zijn einde zelf? Leefde hij er echt zo ongedwongen naartoe? Of was dat slechts schijn voor de buitenwereld? Een reconstructie van de laatste dagen. [naar artikel]
© 2016 - 2023. DeKrantenkoppen.be - Disclaimer. Privacy Policy.