‘Als je de wereld wil veranderen, moet je bij de kinderen beginnen’, zegt regisseur Nadine Labaki. In het Libanese drama Capharnaüm volgen we de 12-jarige Zain in de achterbuurten van Beiroet. We kijken naar de historische en sociopolitieke achtergrond van dit levensechte drama. Capharnaüm is oorspronkelijk een stadje in het oude Galilea, vlakbij Nazareth waar Jezus zijn [naar artikel]
In Cannes waren de meningen over Capharnaüm van de Libanese filmmaker Nadine Labaki enigszins verdeeld, maar neem het van ons aan: er zijn dit jaar weinig films gemaakt waaruit meer menselijkheid en affectie spreekt. Hoe bikkelhard de plot ook is. [naar artikel]
In Gent heeft de Libanese Oscarinzending ‘Capharnaüm’ de publieksprijs gewonnen op de 45ste editie van het filmfestival. In ‘Capharnaüm’ spant een straatkind uit Beiroet een rechtszaak in tegen zijn ouders. De film werd door het publiek beloond met de North Sea Port Publieksprijs. Winnaar van de Canvas Publieksprijs en de Film Fest Gent Grand Prix […] Het bericht ‘Capharnaüm’ en ‘Cold War’ winnen de publieksprijzen van het 45e Film Fest Gent verscheen eerst op Metro. [naar artikel]
Het Libanese drama Capharnaüm won in 2018 de juryprijs in Cannes en is de meestverdienende film ooit uit het Midden-Oosten. Vooral in China werd het een blockbuster, wat verwonderlijk is gezien de schrijnende inhoud. Capharnaüm heeft zijn succes te danken aan de ontroering die hij teweegbrengt met zijn realistische aanpak. Je kan simpelweg niet níét [naar artikel]
Haar eerste film onderzocht de Libanese samenleving door de ogen van een schoonheidssalon, haar tweede door die van een geïsoleerd dorp. In haar derde film dompelt Nadine Labaki ons onder in de chaos van Beiroet. Ze vertelt over het moeilijke leven van de kinderen die er op straat leven. De film ging in Cannes aan […] Het bericht MOVIES. Het aangrijpende ‘Capharnaüm’: “Ik wou straatkinderen een stem geven” verscheen eerst op Metro. [naar artikel]
Op haar 28ste is Nadine Plaetevoet uit Genk al mama van zeven kinderen. Ze kwamen in evenveel jaren ter wereld. “We hebben altijd plezier en leven in huis”, zeggen Nadine en Maurizio. Ze trouwden zopas met hun zes dochters en zoontje als getuige. [naar artikel]
Op haar 28ste is Nadine Plaetevoet uit Genk al mama van zeven kinderen. Ze kwamen in evenveel jaren ter wereld. “We hebben altijd plezier en leven in huis”, zeggen Nadine en Maurizio. Ze trouwden zopas met hun zes dochters en zoontje als getuige. [naar artikel]
De documentaire "Nelly & Nadine" loopt vanaf morgen in de cinemazalen en schetst het verhaal van twee vrouwen die verliefd worden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ze leren elkaar kennen in een concentratiekamp en besluiten na de horror van de nazi's als koppel door het leven te gaan. Sleutelmoment voor de opnames bleek een lakplaat uit 1951 met de stem van (zangeres) Nelly die in het VRT-archief zat. [naar artikel]
De internationale kinderenorganisatie SOS Kinderdorpen vraagt aandacht en steun voor de kinderen in Libanon en meer bepaald in het door een explosie getroffen Beiroet. "Alles gebeurt boven hun hoofd en ze zijn volledig onschuldig, maar de invloed op hun leven en welzijn is gigantisch." [naar artikel]
Een geïsoleerd bergdorp, ergens in het Midden-Oosten, waar christenen en moslims zonder noemenswaardige problemen samenleven. En dat wil men daar zo houden. Correctie: het zijn vooral de vrouwen die er, langs beide kanten, alles aan willen doen om de vrede te bewaren. Dat is het uitgangspunt van Et maintenant on va où?, de nieuwe speelfilm van de Libanese cineaste Nadine Labaki: 'Ik had dat dorpje ook wel 'Utopia' kunnen noemen'. [naar artikel]
De dertienjarige Nadin Abdullatif vertelt op Instagram hoe ze vandaag leeft in Gaza. Een raketinslag in de wijk verwoestte haar thuis. “We probeerden te ontsnappen, maar er was overal rook”, vertelt ze terwijl ze het puin toont in de woning. “We sliepen hier op deze kussens en hier sliep ik met mijn broertje.” Ook de kamer van Nadine is een grote puinhoop. “Ik kan zo niet meer leven, we zijn nog maar kinderen”, vertelt ze al snikkend. [naar artikel]
In Kenia krijgen kinderen heel bijzondere schoenen. De schoenen kunnen groeien en dat is handig. Heel wat mensen hebben er namelijk niet genoeg geld om telkens nieuwe schoenen te kopen. Deze schoenen kan je makkelijk aanpassen wanneer je voeten groeien. En daar zijn de kinderen heel blij mee. [naar artikel]
Op zaterdag 28 augustus sluit Dagbladhandel Nadine in de Leopoldstraat in Mechelen definitief de deuren. Na 31 jaar kiest uitbaatster Nadine Dictus voor een ander leven. Een overnemer voor de zaak is er niet. De winkel wordt verbouwd tot een appartement. “Ik neem afscheid met een dubbel gevoel, maar het is mooi geweest”, zegt ze. [naar artikel]
Het gaat niet goed met Libanon. De explosie die plaatsvond in de hoofdstad Beiroet lijkt een rampzalige bevestiging van alles wat fout loopt in het land. Corruptie, wetteloosheid, armoede, intimidatie zijn er aan de orde van de dag. In deze "Terzake docu" keert de Nederlandse journalist Danny Ghosen terug naar Libanon, zijn geboorteland. [naar artikel]
Syrische vluchtelingen in Libanon hebben het nog nooit zo slecht gehad als deze winter. De spanningen met de lokale bevolking lopen op, veel mannen komen hun bed niet uit en de honger ligt op de loer. ‘Vroeger hadden we het ook moeilijk, maar toen hadden we in elk geval volle magen.’ [naar artikel]
Vaak zijn het vrijbuiters, die voor de kick ergens gaan eten en dan wegglippen zonder te betalen. Maar niet altijd. Het West-Vlaamse zomerfenomeen Nadine W. (49), de bekendste aller tafelschuimers, is gewoon een psychisch getroebleerde vrouw die honger had. Haar zus: ‘Geef Nadine de juiste medicijnen, en ze wordt weer de vrolijke vrouw van weleer.’ [naar artikel]
In haar nieuw rapport trekt solidariteitsorganisatie 11.11.11 aan de alarmbel over de leefomstandigheden van Syrische vluchtelingen in Libanon. Meer dan 13 miljoen Syriërs zijn op de vlucht voor het aanhoudende geweld in hun thuisland. De Refugee Protection Watch schetst de risico's die verbonden zijn aan de terugkeer naar Syrië. [naar artikel]
Nadine – de vrouw van René Redzepi, ‘s werelds beste chef – maakt deze gerechten voor haar man als hij thuis is.?Hoe groot is dan de kans dat ook jij bewondering oogst als je deze lekkernij uit je eigen keuken tovert??Aan de slag, dus! [naar artikel]
Dagbladhandel Nadine in de Leopoldstraat in Mechelen sluit vandaag, zaterdag, definitief de deuren. Na bijna 31 jaar kiest uitbaatster Nadine Dictus (52) voor een nieuw leven. De klanten die nog een laatste keer langskwamen, zullen de zaak missen. “Het was een plezier om hier te komen”, zeggen ze. [naar artikel]
Nadine kreeg een boete voor een overtreding die ze niet gemaakt kan hebben. Haar auto werd geflitst terwijl zij in de zon lag. Ze betwistte de boete. “Maar dat wordt door justitie geweigerd”, reclameert Nadine. [naar artikel]
Nadine kreeg een boete voor een overtreding die ze niet gemaakt kan hebben. Haar auto werd geflitst terwijl zij in de zon lag. Ze betwistte de boete. “Maar dat wordt door justitie geweigerd”, reclameert Nadine. [naar artikel]
Een verzekeraar moet onpartijdig handelen. Maar wat doe als je vermoedt dat het niet zo is, zoals Nadine Eggermont uit Schellebelle: "Ik had meteen het gevoel dat de verzekeringsmakelaar, de garagist en de expert elkaar te goed kenden." Wat Nadine niet wist, is dat je altijd naar een andere makelaar kan stappen. [naar artikel]
In de rubriek Podgrond gaan we op zoek naar de beste podcasts. Deze week: Straatpraat, waarin de straathoekwerkers van Stad Gent verhalen bundelen die hen de voorbije 25 jaar zijn bijgebleven. Verhalen over het leven op straat, over mensen die het moeilijk hebben en elk op hun eigen manier overeind proberen te blijven. [naar artikel]
2004, 2010, 2013 en 2020. Dat zijn de jaartallen waarin Nadine Van Parys (68) te horen kreeg dat er tumoren in haar lichaam waren ontdekt. Vier keer was de diagnose borstkanker. De laatste twee keer nadat haar beide borsten al waren geamputeerd. Maar telkens weer pareerde Nadine die verschrikkelijke aanvallen op haar lichaam met een onverwoestbare levenskracht. “Neen, ik ben niet kwaad op mijn lichaam. Ik ben er fier op dat het er nog altijd is.” [naar artikel]
Haar onverzorgde haren en uitgemergelde gezicht verraden structurele armoede, haar blik toont wantrouwen, haar parlée is onverstaanbaar. Tafelschuimster Nadine W. (49) moest deze week in Kortrijk, Gent én Brugge “voor de elfendertigste keer” voor de strafrechter verschijnen. Jarenlang dakloos, sinds kort in de cel, omdat ze na een jeugd vol psychoses en miserie steevast zonder te betalen Vlaamse horecazaken afschuimt. “Zonder geld kan ik mijn leven toch niet omgooien?” [naar artikel]
© 2016 - 2023. DeKrantenkoppen.be - Disclaimer. Privacy Policy.