"'t Is zo goed gemaakt, zo grappig en er zo over dat u niet anders kan dan kijken!"

De hoofdfiguren, allen met hun eigen problemen en frustraties, haalden op het einde van deze eerste aflevering toch het beste in zichzelf naar boven, vooral na het zien van de wervelende versie van Amy Winehouses "Rehab" door hun rivalen "Vocal Adrenaline". Nog enigszins houterig in de bewegingen maar vol overtuiging brachten Rachel, Mercedes, Kurt, Tina, Artie en Finn hun versie van "Don’t stop believin'" - oorspronkelijk van Journey -, wat dan de definitieve start was van deze 'glee club'. Het nummer werd zowat het leidmotief van de serie:

Ook al was niet iedereen onmiddellijk overtuigd van de succeskansen van "Glee", toch zag men in de Amerikaanse pers al na deze pilootaflevering dat de serie tot iets groots zou kunnen uitgroeien. We maakten volgende selectie van reacties toen:

""Glee" is hemels onorigineel op een grappige, fantasierijke manier. Het element van satire is nooit ver weg, maar zorgt er op geen enkel moment voor dat de karakters belachelijk worden gemaakt of dat hun talent verbleekt." (New York Times)

"Als ik u vertel dat de serie handelt over een aantal muziekliefhebbers die zich helemaal laten gaan in een musicalstijl, dan heeft u wellicht dezelfde reactie als ik in het begin: zoiets wil ik absoluut niet zien. Ik ben niet zo’n musicaltypetje. Maar dit is zo goed gemaakt, zo grappig, zo erover met zulke hyperactieve hoofdfiguren, waardoor alle verdedigingsmechanismen die je vooraf tegenover zo’n serie zou opgebouwd hebben, allemaal omvergeblazen worden. En uiteindelijk zal "Glee" je helemaal in je greep hebben." (Entertainment Weekly)

"Het is tegenwoordig niet makkelijk om tienerproblemen op een originele manier te brengen. Bij iedere nieuwe poging worden daarom nieuwe elementen in een script gegooid en hoopt men dat dat geheel werkt. "Glee" zoekt die nieuwe elementen in bombastische musicalversies van bekende liedjes die een deel van de plot vertellen. Niet altijd, zoals bijvoorbeeld de cover van "Rehab" in deze eerste aflevering, die enkel ter ontspanning aanwezig was." (A.V. Club)

“Deze pilootaflevering was niet perfect. Maar hij kan wel de voorbode zijn voor een tv-programma dat, als men de juiste toon vindt, kan uitgroeien tot een charmante serie. De programmamakers probeerden de kritiek dat het enkel om over-sentimentele tienerkitsch gaat alvast te pareren door het nodige sarcasme toe te voegen, waardoor de hoofdfiguren zichzelf of de anderen uitlachen nog voor de kijkers dat kunnen doen." (IGN)

"Vanaf het begin gaat deze serie ervoor, volle kracht vooruit, zonder dat je allerlei rationele argumenten moet zoeken om ook maar zonder enig schaamtegevoel hiervan te kunnen genieten. Bovendien is de muziek, ook al is die misschien net niet scherp genoeg, zo energiek dat een breed publiek kan aangesproken worden. Wat ook voor het hele programma geldt." (Los Angeles Times)

"In plaats van jezelf de vraag te stellen waarom je met deze figuren zou meeleven, zou je je beter de vraag stellen hoe je nog meer tijd met hen zou kunnen doorbrengen. Deze serie is intelligent, grappig en gaat ongetwijfeld goed scoren." (Hollywood Reporter)

Uiteindelijk wist "Glee" 4 Golden Globes te winnen en werd de muziek 3 keer genomineerd voor een Grammy. De serie won ook 14 Teen Choice Awards. Diverse liedjes werden wereldwijd hits – zo steeg "Don’t stop believin'" bijvoorbeeld door naar de top 5 in Oostenrijk – en de albums verkochten overal als zoete broodjes, alsook de dvd’s die na uitzending op televisie in de winkelrekken terechtkwamen.