Enkel melk van grazende koeien bij Lidl? Niet aan supermarkten om die keuze voor ons te maken 

Beste supermarkten, jullie nemen een gewaagde stap om de consument bewust te maken hoe zijn dagelijkse kost gemaakt wordt. Bovendien zijn sommigen van jullie moedig genoeg om de extra kosten voor de landbouwer (deels) te vergoeden. Zo besloot ook Lidl om enkel nog weidemelk aan te bieden. Maar zou het niet correcter zijn als jullie consumenten de keuze zouden laten welk product ze willen kopen? Maar dan wel op basis van correcte en genuanceerde informatie. 

Weidemelk exclusief en ongenuanceerd verkopen als duurzamer of beter voor dierenwelzijn is pure volksverlakkerij waar noch de consument, noch de boer beter van wordt. Zo is het ook met andere landbouwproducten: de waarheid is vaak complexer dan hoe de supermarkt ze probeert af te beelden.

Productiemethoden zijn nooit enkel goed of slecht. Dit geldt voor weidemelk, maar ook voor heel wat andere zaken: waar varkens buiten lopen kan het dierenwelzijn hoger zijn, maar aangezien de efficiëntie veel lager is, stijgt de klimaatimpact per eenheid geproduceerd vlees. Serres staan niet steeds mooi in het landschap, maar het is wel een uiterst efficiënte en milieuvriendelijke manier van groenteteelt.

Ook voor weidemelk geldt dat grazende koeien minder ammoniak uitstoten, maar wel meer methaan. Weidemelk zorgt er dus voor dat de impact op het milieu verkleint, maar de schade voor het klimaat vergroot. De nuance in elk van deze keuzes is complex, en elke landbouwer kiest voor de methoden die het best aansluiten bij de economische, ecologische en sociale context op zijn bedrijf.

Daar ligt het probleem bij Lidl. De supermarkt kondigde aan om enkel weidemelk te verkopen. Hiermee besloot ze zelf wat beter is voor de consument. Nochtans is er een andere mogelijkheid. Waar nu soms gebruik wordt gemaakt van makkelijke slogans, pleiten wij landbouwers voor meer en duidelijkere informatie voor de consument.

De consument kan vervolgens zelf beslissen waar zij of hij het meest waarde aan hecht. De ene consument wil producten met de beste voedingswaarde, de andere vindt net prijs of klimaat heel belangrijk. Waarom niet uitleggen wat de voor- en nadelen zijn en vervolgens vertrouwen op het oordeel van een goed geïnformeerde consument, volgens zijn noden en wensen?

Dat bepaalde maatregelen voor duurzaamheid een extra kost met zich mee brengen, hoeft geen probleem te zijn, zolang hiervoor een meerwaarde aan de landbouwer betaald wordt, en hij dus niet voor de meerkost moet opdraaien. Als de landbouwer deze niet zelf draagt, is het soms de keten, of occasioneel de retailer die beslist om de kosten te dragen. Maar slechts zelden wordt de meerprijs van bepaalde landbouwmodellen doorgerekend naar de consument.

De klant in de supermarkt moet beslissen welk landbouwproduct nu eigenlijk het beste bij zijn behoeften past. Daarvoor is niet enkel correcte informatie, maar evenzeer een correcte prijs belangrijk. De consument de illusie gunnen dat een bepaalde keuze gratis is, is niet meer dan bedrog en zorgt voor een onrealistisch beeld van de inspanningen die gebeuren.