Alweer raakte in Schaarbeek een kind (levensgevaarlijk) gewond, nadat het door een auto gegrepen werd. Het slachtoffer is een meisje van veertien jaar oud. Ze is overgebracht naar het ziekenhuis. De bestuurder pleegde vluchtmisdrijf en wordt opgespoord.

Het is al het vijfde gelijkaardige ongeval in amper drie weken. Vorige week werd een jongen van zes aangereden in de Dupontstraat. Nog een week eerder werd, al voor de derde keer dit jaar, een voetganger aangereden in de Lambermontlaan. Op 24 mei was het slachtoffer een driejarig meisje dat met haar mama aan het wandelen was, twee dagen eerder was het een zestienjarig meisje. Zij werd om 8 uur ’s ochtends in de Diamantlaan aangereden.

‘In Schaarbeek, maar bij uitbreiding in heel het Brussels Gewest, heerst een groot probleem met verkeersveiligheid’, zegt Pieter Fannes. Hij is coördinator van het Burgercollectief 1030/0, dat ijvert voor veiliger verkeer in Schaarbeek. ‘Wij hebben dat altijd gezegd en zien geen enkele reden om daarop terug te komen. Kijk naar de cijfers: in het Gewest worden jaarlijks duizend voetgangers aangereden. Daarin zit al jaren weinig verbetering. Dat is onacceptabel.’

Waar loopt het mis?

‘Wij als inwoners zien voortdurend gevaarlijk rijgedrag. Heel wat Schaarbeekse bestuurders hebben lak aan elke regel. Ze vertonen asociaal gedrag, beschouwen de straten als een racebaan.’

‘Dat is in belangrijke mate te wijten aan een gebrek aan controles. In steden als Gent en Leuven vinden tot vijf keer meer controles op snelheid plaats dan in Brussel. In Antwerpen drie keer meer. De politiezone Schaarbeek was bovendien heel lang een van de slechtste leerlingen. Sinds een jaar is dat aan het veranderen en worden de controles opgedreven. Maar in vergelijking met andere steden in Vlaanderen blijft het aantal enorm laag. Er heerst straffeloosheid. Die is het gevolg van decennia van onwil om een repressief beleid te voeren.’

Zijn meer controles dan de oplossing?

‘Niet alleen. Ook de straffen moeten zwaarder worden. Wij zijn voorstander van de inbeslagname van voertuigen van zware recidivisten. Een groot deel van de ongevallen wordt veroorzaakt door 1 of 2 procent van de bestuurders, die zich altijd gevaarlijk gedragen. Er zijn zwaardere sancties nodig, als afschrikking.’

‘En er is ook een groot probleem met de infrastructuur. Het kruispunt waar het ongeval vandaag gebeurde, staat bij iedereen bekend als erg gevaarlijk. Ikzelf rijd altijd enkele minuten om, om het te vermijden. En ik ben lang niet de enige. Er komt een brede “racebaan” op uit, het zicht is er slecht, er liggen tramsporen waar je als fietser maar moeilijk over raakt. Auto’s razen eroverheen. Nochtans is het kruispunt twee jaar geleden heraangelegd. Maar veiliger is het er absoluut niet op geworden. Dat is onbegrijpelijk.’

Hoe komt dat?

‘Je kan een straat zo inrichten dat je er snel kan rijden, of dat ze veilig is. In Nederland kiezen ze systematisch voor het laatste, hier in Brussel worden kruispunten zo aangelegd dat je aangenaam kan doorsjezen met de auto.’

‘Kiezen voor echt veilige infrastructuur gaat gepaard met maatregelen die de auto’s benadelen. De politiek wil die niet voldoende nemen. Als parkeerplaatsen moeten sneuvelen voor een veilig fietspad, ligt dat heel moeilijk.’

Jullie burgerplaform werd opgericht na de dodelijke aanrijding van De Standaard-journalist Stephanie Verbraekel, ook in Schaarbeek. Wat is er sindsdien veranderd?

‘Ik denk dat we wel al een verschil hebben gemaakt. Sindsdien is de zone 30 in heel de gemeente ingevoerd. Die stoot wel nog op veel scepsis, door het gebrek aan controles. We merken dat nog veel mensen er lak aan hebben. Ook de aangekondigde versmalling van de Lambermontlaan en de opdrijving van het aantal controles zijn een goede zaak. Maar het gaat allemaal veel te traag. We zullen nog veel overtuigingskracht nodig hebben, om het besef bij de politiek te laten doordringen dat een parkeerplaats en mensenlevens niet op gelijke hoogte staan.’