Ariana Grande: “Ik ben het gelukkigste én het ongelukkigste meisje ter wereld”

“Ik heb veel meegemaakt, en weet niet wat ik daarover moet zeggen tegen mezelf, laat staan tegen de wereld", vertelt Ariana Grande in Vogue. “Ik zie mezelf op het podium staan als die perfect opgepoetste entertainer, die perfect is in haar job, en in situaties zoals deze ben ik gewoon een kleine vreemdeling die alles probeert uit te vogelen.”

Haar optreden op Coachella dit jaar, was dan ook niet eenvoudig omdat het haar aan Mac Miller deed denken, haar ex-vriend die in 2018 overleed aan een onopzettelijke overdosis. “Ik had nooit gedacht dat ik zelfs maar naar Coachella zou gaan", klinkt het. Ik ging nooit naar festivals, en ik ging nooit weg of had op die manier plezier. Maar de eerste keer dat ik naar Coachella ging, zag ik Malcolm optreden, en dat was zo geweldig. Het jaar daarna ging ik ook, en ik associeer dat heel erg met ... Het is gewoon echt ziek om te verwerken hoeveel er in zo'n korte periode is gebeurd.”

En dat verwerken deed ze dan ook op haar eigen manier. “Als ik heel eerlijk ben: ik herinner me niet veel van die maanden uit mijn leven, want ik was a) heel dronken en b) heel droevig”, vertelt ze. “Ik herinner me niet hoe het begon of hoe het eindigde, maar plots lagen er tien nummers klaar. Ik denk dat dit het eerste album is en ook het eerste jaar van mijn leven waarin ik besef dat ik het niet langer kan uitstellen om tijd aan mezelf te spenderen. Ik heb al mijn hele volwassen leven een relatie, ik had altijd iemand om slaapwel tegen te zeggen. Dus ‘Thank U, Next’ was echt een moment van zelfbesef. Een eng moment van: ‘Wow, ik moet dit onder ogen komen. Geen afleidingen meer. Ik moet al deze rotzooi laten genezen’.”

De ‘7 Rings’-zangeres geeft toe dat ze wantrouwig is geworden tegenover de mooie dingen in het leven, na alles wat ze heeft meegemaakt. “Ik moet wel het gelukkigste meisje in de wereld zijn, maar ook het ongelukkigste. Ik balanceer op deze fijne lijn tussen mezelf genezen en niet met de dingen die ik heb meegemaakt bezig zijn tot ik er klaar voor ben, en de mooie dingen in het leven vieren en niet bang zijn dat ze van me weggenomen worden omdat het trauma me zegt dat dat zeker zal gebeuren.”