Vorig jaar greep Hermans de macht op de bijzonder steile Kitzbüheler Horn (ruim 7 kilometer aan een gemiddeld stijgingspercentage van 12,3%) om later in de nationale rittenkoers van Oostenrijk nooit nog zijn leidersplaats af te geven, dit jaar moest hij er zijn eindzege verdedigen waarop hij op de flanken van de Grossglockner een flinke optie had genomen. Toch kreeg Hermans het lastig, want toen een vroege vlucht na de vlakke aanloop was gegrepen, regende het aanvallen op de slotklim.

Thuisrenner Riccardo Zoidl kon zijn aanval bergop niet doen standhouden, de 23-jarige Vlasov wel. Hij deed de kopgroep helemaal ontploffen en won de rit met kleine voorsprong op de Zwitser Patrick Schelling. De Eritreeër Amanuel Ghebreigzabhier werd derde. Hermans kon of wilde zich niet mengen in de strijd voor ritwinst, maar kwam als zevende toch zegevierend over de streep: hij houdt in de stand 20 seconden over op zijn eerste achtervolger, de Argentijn Eduardo Sepulveda. De Zuid-Afrikaan Stefan De Bod is derde in de eindstand.

Voor de 33-jarige Hermans is het de tweede eindwinst op rij in Oostenrijk en de twaalfde UCI-zege uit zijn profbestaan, waarvan hij er vier behaalde op Oostenrijkse bodem. Eerder dit jaar was hij lang out door knieproblemen. Hij gaf daarom forfait voor het BK in Gent, maar werd voor zijn Israëlische team toch al derde in de Volta Limburg Classic en achtste in de Ronde van Slovenië.

“Minder stress dan in België”

Dit had ik niet verwacht”, gaf de 33-jarige Limburger van Israël Cycling Academy mee. “Er werd me net verteld dat ik de eerste ben die hier twee jaar op rij wint, dat is heel leuk om te horen”, vertelde Hermans meteen na het vieren van zijn eindzege. “Toen ik hier kwam na mijn overwinning van vorig jaar kon ik alleen maar verliezen. Ik had niet echt verwacht om hier opnieuw te winnen na de knieblessure waarmee ik twee maanden sukkelde. Ik denk dat mijn vorm vorig jaar beter was. Dus ben ik echt blij dat ik het kon afmaken.”

Hermans behaalde vier van zijn tot dusver twaalf successen op Oostenrijkse bodem. “Ik presteer hier altijd vrij goed. Dit is mijn vierde Ronde van Oostenrijk en ik finishte vier keer in de top tien. Ook het WK in Innsbruck vorig jaar was goed. Ik rij graag op deze wegen. Het is minder stressvol dan bij iedere bocht te vechten om voorin te zitten. Daarom race ik niet zoveel in België. Maar eigenlijk ligt deze klim (de Kitzbüheler Horn, de slotklim van vrijdag, red.) me niet echt als renner, want ik weeg meer dan 70 kg. Wie in de 50 weegt is een betere klimmer op zo’n steil ding.”