Hoe Wout van Aert aan zo’n grote, diepe “oorlogswonde” kon komen

“Een oorlogswonde”, gruwden ze bij Jumbo-Visma nog na, deze middag bij de start van de veertiende Touretappe in Tarbes. De details zullen we u besparen, wegens niet voor publicatie vatbaar. Feit is dat Wout van Aert het uitschreeuwde van de pijn na zijn zware crash in de slotfase van de tijdrit in Pau en als zelfs de dokter die hem de eerste zorgen toediende zich met afgrijzen afwendde van de verschrikkelijke wonde, begrijpt u ook waarom.

Belangrijke nuance: niet het wapperende spandoek, wel het dranghekken zelf was in de niet eens zo snelle bocht de oorzaak van alle kwaad. De nadar stond er, in tegenstelling tot de opstelling op een vlak en recht stuk weg, wat haaks geplaatst. Van Aert schuurde aan stevige snelheid rakelings, binnenkant bocht, tegen het hekken aan. Waardoor de bovenste ‘klem’ — de twee uitstekende ijzeren pinnen waar de aanpalende nadar in wordt geschoven — zich recht in de lies, het rechter bovenbeen en de heup van Van Aert boorde. De onderliggende spier bleek gelukkig niet overgesneden, wel zwaar geraakt.