NY Times verbaast zich over de scouts-nachtdropping: in Benelux niet, in de VS wel ongewoon

Chief International Correspondent Ellen Barry trok onlangs haar wandelschoenen aan om een nachtelijke dropping van een Nederlandse scoutsgroep bij te wonen. Aan haar lezers legt ze uit wat deze (volgens de auteur een vooral Nederlandse) scoutstraditie precies inhoudt: enkele auto’s brengen tieners in de leeftijd van twaalf tot vijftien jaar ‘s avonds laat naar een onbekende plek in donker bosgebied, ‘droppen’ ze en laten ze achter. De jongens en meisjes stippelen de route uit naar de kampplaats kilometers verder en beginnen te wandelen. Als de jonge deelnemers niet verloren lopen, komen ze diep in de nacht op hun eindpunt toe. Om de uitdaging te vergroten worden de kinderen soms zelfs geblinddoekt tot aan de start gebracht. “If this sounds a little crazy to you, it is because you are not Dutch”, luidt het letterlijk in het artikel.

Journaliste Barry ziet een nachtdropping in de VS niet snel gebeuren. Ze wijst naar de Nederlandse opvoeding, “waar kinderen leren om niet te afhankelijk te zijn van de ouders en zelf het voortouw te nemen bij het oplossen van problemen”. Droppings zijn daar een uiting van, meent ze. Kinderen vechten tegen de slaap, maar werken volop samen om de weg terug te vinden en de nachtelijke uitstap tot een goed einde te brengen. 

Barry's conclusie leverde een pak sarcastische reacties op van twitterende Nederlanders. “Dit is onderdeel van de Nederlandse cultuur”, twittert journaliste Rianne Meijer. “Daarom beviel ik van acht kinderen in het bos. Drie vonden hun weg naar huis: de sterke en onafhankelijke baby’s.” Een ander: “Dat is in de zomer. De winter is anders. Op nieuwjaarsdag nam mijn vader me altijd mee uit varen op zee, en gooide me 8 kilometer van de kust overboord: ik moest zelf terug zwemmen.”

Terug naar de dropping in Austerlitz, ondanks de naam een op en top Nederlands dorp nabij Utrecht vernoemd naar de gelijknamige militaire slag (1805) van Napoleon in wat nu Tsjechisch grondgebied is. Zaklampen en stafkaarten zijn ingeruild voor modernere snufjes als led-hoofdlampen en een gps-toestel.

Jongste deelnemer Stijn (11) speelt thuis vooral Playstation, een van de redenen waarom zijn ouders hem op kamp stuurden. ‘s Nachts in de bossen vertoeven is voor hem compleet nieuw. Moeder Tamara verklaarde aan de krant dat een dropping kan helpen bij Stijns verdere ontwikkeling. Haar zoon gaat stilaan de puberteit in. “De tijd waarin we hem dingen kunnen meegeven die wij belangrijk vinden, komt stilaan tot een eind. Hij moet zelf leren beslissingen te nemen”, luidt het.

Auteur Barry verbaast zich erover dat alle geïnterviewde personen dachten dat droppings ook in andere landen gewoon zijn. Haar verbazing is niet zo vreemd, soms loopt een dropping fout af: aanrijdingen tijdens de nachtelijke tochten leidden in 2011 en 2014 tot de dood van drie jonge padvinders. Sindsdien zijn de regels verder verstrengd. Iedereen draagt een fluohesje en elk team beschikt over een gsm om in een noodgeval meteen de hulpdiensten te kunnen bellen. In de reportage wordt ook verwezen naar het kamp in de Ardennen  waar de leiding twee jaar geleden zich versliep en de gedropte leden pas uren later dan voorzien kwam oppikken.

Stijns groep bereikte na bijna drie uur wandelen een bevoorradingspunt waar ze water en een snack kregen.  Een kwartier uitblazen en daarna opnieuw op pad. Een leider deelde hen mee dat ze al over de helft zaten. “Mijn voeten zijn moe, ik ben moe, maar we moeten verder”, liet Stijn optekenen. De tocht door de dennenbossen verliep geheel zonder problemen. Even was het spannend toen de groep schrok van geritsel in de struiken. Het bleek een hert. Rond twee uur ‘s nachts liepen de leden doodmoe maar voldaan, de kampplaats binnen. Ook Stijn, ondanks vermoeidheid en een hongerig gevoel zette hij door en wandelde hij de tocht uit. Iets waar de tiener erg fier over is, meer nog: als hij ooit zelf kinderen heeft, moeten die ook op nachtdropping, dat staat nu al vast.

Lees de reportage van New York Times-journaliste Ellen Barry hier.