De huiszoeking in de villa van Wim Beckmann – die overigens niet meer op het adres op de Turnhoutsebaan is ingeschreven – duurde amper langer dan een uur. “Het ging om een opdracht in een lopend gerechtelijk onderzoek naar drugsfeiten”, zegt parketwoordvoerster Inge Delissen. “Er werd niets gevonden dat op drugshandel wijst.”

De villa zelf stond op 27 juli 2008 in brand. De brandweer trof er toen het lijk van een jonge vrouw aan. Op die zwoele zomerdag liep rond het middaguur een oproep binnen. Een voorbijganger had rook uit het rieten dak zien komen. De brandweer verschafte zich met geweld toegang tot de hermetisch afgesloten villa. De brand woedde ook op een bizarre plaats: onder de nok van het strodak. De speurders waren formeel: “Dat de brand van binnenuit was aangestoken, konden we onmiddellijk zien. We vonden ook brandversnellers.”

“Geënsceneerd”

Uiteindelijk forceerden de brandweerlui de van binnenuit gesloten deur van de slaapkamer. Daar werden ze geconfronteerd met twee lichamen. Het eerste was dat van een mooie, jonge vrouw met een T-shirt en een slipje aan. Een zware hoofdwonde, veroorzaakt door een pistoolschot betekende haar dood. “Naast haar, onder het laken, troffen we een man aan in bloot bovenlijf”, vertelde een brandweerman destijds. “Hij ademde nog, dus ons eerste werk was hem naar buiten dragen. Hij was gewond aan het hoofd. In eerste instantie dachten wij aan een afrekening.”

Maar het feit dat het moordwapen tussen de lakens uitviel en Beckmann kruitsporen tot op zijn voeten had, doet de speurders al snel iets anders denken. Na grondig sporenonderzoek poneren ze dat Beckmann zijn bedgenote doodschoot en daarop een overval ensceneerde, waarbij hij zichzelf een schampschot aan het hoofd wilde toedienen, maar zich per ongeluk een oog uitschoot. De rechercheurs gaan ervan uit dat Beckmann zijn betaalde vriendin vermoordde omdat ze hem die nacht afwees. Wim Beckmann zelf heeft altijd volgehouden dat een huurmoordenaar zijn villa binnendrong. Hij zegt zich niks te herinneren: “Ik werd pas wakker in het ziekenhuis.”

Pas zeven jaar later stuurt de raadkamer in Turnhout Wim Beckmann als enige verdachte van de moord op Samira Bekkar naar het assisenhof. De eindbeslissing ligt, zoals altijd, nog bij de Kamer van Inbeschuldigingstelling (KI). Die volgt in bijna alle gevallen de beslissing van de raadkamer, maar ze kan ook oordelen dat Beckmann buitenvervolging moet worden gesteld omdat de bewijslast te licht is. Tot op heden is noch het één, noch het ander, gebeurd.