Sterke Iserbyt viert feest in eerste Wereldbekermanche in Iowa

De Wereldbeker veldrijden trok zich op gang in het Amerikaanse Iowa. Toon Aerts won vorig jaar in de Verenigde Staten en was ook vandaag gebrand op de overwinning. De Belgische kampioen pakte uit met een snelle start, enkel Eli Iserbyt had aanvankelijk een antwoord in huis.

Vervolgens kwamen ook Quinten Hermans, Laurens Sweeck, Gianni Vermeersch, Daan Soete en Michael Vanthourenhout vooraan aansluiten. Een veldrit zonder Mathieu van der Poel en Wout van Aert is doorgaans spannend. Wel, dat was ook vandaag -tot het slotkwartier- het geval.

Aerts en Iserbyt waren de beteren in koers en maakten er een tweestrijd van. Die laatste liet in de zevende ronde (van de tien) de Belgische kampioen ter plekke, de vogel was gaan vliegen. Een ijzersterke Iserbyt greep in Iowa z’n eerste zege van het seizoen. Aerts moest vrede nemen met de tweede plek, Soete vervolledigde het podium.

“Ja, ik was goed vandaag, heel heel goed zelfs”, sprak Iserbyt na afloop in het flashinterview bij Play Sports. “Ik ben heel content. Ik dacht nochtans dat Toon Aerts beter was dan mij, maar plots viel hij helemaal stil bovenaan die klim en ik kon dat tempo wel nog blijven rijden. Dan sla je snel een gaatje.”

Iserbyt bouwde zijn voorsprong uit en soleerde naar de zege, zijn eerste Wereldbeker bij de profs. “Het was raar, Toon was echt goed. Ik besloot om me niet op te blazen, tempo te rijden in de bochten, op het vlakke en enkel op die klimmetjes te versnellen. Het draaide goed uit. Ik heb geleerd van de cross van vorige week. In Eeklo heb ik iets te veel getoond dat ik de beste was. Ploegleider Mario De Clercq zei me vanochtend: ‘Als je je goed voelt, moet je profiteren.’ In het begin kon ik niet veel rapper, Toon hield het tempo heel strak, maar ik wist dat het op het eind lastig zou zijn. Hij viel stil, ik kon dat tempo nog rijden en win. Het dringt nog niet echt door, maar ik ben heel tevreden, meer kan ik niet zeggen.” 

 “In het begin van de wedstrijd ging het vrij goed, maar daarna moest ik iets te veel focussen op ‘de mannen de Rode Brigade’ (Pauwels Sauzen-Bingoal), ze waren met veel vooraan”, zei Aerts bij PlaySports. “Maar goed, ik kon me goed handhaven vooraan en kon de klim altijd vooraan aanvatten en dat was hier heel belangrijk en op een gegeven moment kon ik daar dan samen met Eli naar boven rijden.”

Het duo sloeg een gaatje, maar een ronde later moest Aerts naar adem happen toen Eli versnelde. “Die inspanning had me veel krachten gekost en ik heb mezelf daar opgeblazen. Ik kreeg opeens ook een klop van de hitte en kon dat hoge tempo niet meer rijden en dan zat de overwinning niet meer in”, aldus Aerts. “Het parcours was lastig, samen met de hitte, dat maakte het zwaar. Ik hoop dat tegen volgende week de jetlag ook beter verteerd heb dan vandaag.”

Daan Soete toonde zich bijzonder verheugd met zijn derde plaats, nadat hij de sprint won van Gianni Vermeersch. “Ik had in het midden van de wedstrijd even een dipje”, zei hij. “Ik bleef dan gewoon mijn eigen tempo rijden, wilde mijn finale inspanning niet te vroeg aanzetten, want dan zou ik mezelf bij deze hitte opblazen. Het is niet dat het zo warm was, maar die vochtigheid is enorm en je zweet dan enorm. Ik kwam dan nog terug en dan volgde de sprint. Gianni zette van ver aan, ik kon hem voorbij, hij deed ook de deur niet dicht, en ik pak de derde stek. Hier ben ik heel blij mee.”

Maghalie Rochette heeft de Wereldbeker in het Amerikaanse Iowa op haar naam geschreven. De Canadese soleerde naar de zege, voor de Tsjechisch Katerina Nash en de Amerikaanse Clara Honsinger die finishte op 15 seconden. Eerste landgenote is Loes Sels op een 15de plaats

In Iowa reden de dames hun wedstrijd na de heren en was het deelnemersveld behoorlijk onthoofd met zeven afwezigen uit de top tien van de UCI-ranking. Het zorgde ervoor dat enkele nieuwe namen het mooie weer maakten. Inge van der Heijden, wereldkampioene bij de beloften nam een kanonstart, ook Ellen Van Loy reed gezwind mee, net zoals Evie Richards. Maud Kaptheijns, winnares in Eeklo vorige week, bezette de vierde plaats.

Al snel zou de Britse Richards het commando overnemen, gevolgd door de Nederlandse van der Heijden en de Canadese Maghalie Rochette, die in de zandbak eerder ten val was gekomen. De Canadese verpinkte evenwel niet en zou afstand nemen van de anderen in ronde twee. Richards volgde op dertien tellen, daarna zagen we een groepje van vier, met onder meer Katerina Nash.

Richards moest haar inspanning bekopen en zakte weg in de tweede helft, de Tsjechische Nash stampte door in de achtervolging en bracht ook Clara Honsinger mee naar voren in de vierde van zes rondes.

Even leek het er op dat Nash meteen zou doorstomen, maar blijkbaar had ook zij zich vergaloppeerd en toen Rochette versnelde in de voorlaatste ronde moest Nash een gaatje laten. Ook Honsinger had geen antwoord klaar. Ondanks nog een ultieme poging in de slotronde beende Nash de Canadese niet meer bij. Ze pakte de zege, haar eerste in de Wereldbeker, voor Nash en Honsinger en dat twee weken nadat ze zilver veroverde op het WK e-mountainbike dat in Canada voor het eerst werd georganiseerd en acht deelnemers kende.