Het motto van actrice Ella-June Henrard: “Geef positiviteit alle ruimte”

“Mijn grote levenskracht, dat is loslaten. Slecht nieuws of teleurstellingen kan ik heel snel plaatsen. Natuurlijk is het spijtig als een regisseur na een casting voor een andere actrice kiest. Toch kan ik dat vrij snel parkeren. Ik vertrouw erop dat er dan wel iets anders uit de bus komt en dat er een reden is waarom ze voor iemand anders kozen.”

“Vrienden noemen mij weleens een plusmus, ik sta heel positief in het leven. Mijn dierbaren weten dat ze bij mij altijd hun hart kunnen luchten. Ik ben de vrolijke flapuit, die hen wel uit die negatieve spiraal zal trekken. Dat hoeft niet altijd met grote gesprekken. Even een boswandeling maken of op café gaan borrelen, kan al deugd doen. Mijn eigen zorgen zal ik minder snel op tafel gooien. Alsof ik mensen daar niet mee wil belasten. Maar daar wordt aan gewerkt. (lacht)”

“Mijn familie heeft me altijd geleerd om de schoonheid van kleine dingen in te zien. Om blij te zijn met wat ik heb. En dankbaar. Dat werd erin gepamperd. Soms kan ik ’s avonds in bed echt de geluksmomentjes van de afgelopen dag overlopen. Het leven is me al goedgezind geweest, er komen veel mooie kansen op mijn pad. Wat de balans altijd sterk in evenwicht gehouden heeft, zijn mijn studies orthopedagogie. Tussen het acteren door ben ik blijven studeren. Heel bijzonder als je overdag andersvalide mensen bijvoorbeeld helpt met voeden en verzorgen en dan ’s avonds tijdens een fotoshoot de rollen ineens omgekeerd zijn. Dat heeft me met beide voeten op de grond gehouden. Dan besef je hoeveel geluk je hebt als je lijf en geest goed functioneren. Een van mijn dromen is altijd geweest om mijn studies en passies te combineren met elkaar. Ik heb een bijzonder fascinatie voor de combinatie theater en personen met een beperking. Zoals bij Theater Stap. Dat verrijkt je als acteur waanzinnig.”

“Het leven begint pas. Na de film Bo waren de verwachtingen van de buitenwereld groot. Hallo, ik was zestien en moest mijn middelbare school nog afmaken. Nu heb ik pas de bagage om rollen echt te kunnen dragen en spelen. En mijn mening te gaan verkondigen in talkshows. Dat neemt niet weg dat ik nog altijd heel zoekend in het leven sta. Wat vandaag zwart is, kan volgende maand wit zijn. Niks mis mee.”

“Mijn grote passie en liefde voor duiken werd geboren bij de film Torpedo. Daar had ik een week lang scènes in een compleet ondergelopen onderzeeër. Duikers stonden stand-by om lucht te geven, maar omdat ik een beetje claustrofobisch ben, ontrolden zich in mijn hoofd hele rampscenario’s rond ademnood en bijtende kou. Omdat mijn fascinatie nu was geprikkeld, ben ik daarna zelf een duikcursus gaan volgen. Tijdens het duiken in de Oosterschelde, in de putten van Ekeren en daarna tijdens de shoot op Malta, kreeg ik de smaak te pakken. Sindsdien plan ik mijn reizen in functie van mooie duikplekken. Koraalriffen langs de kust van Mexico of in de Rode Zee. Onder water gaat de hele wereld van Nemo voor je open. Duiken lijkt een beetje op yoga onder water, vind ik. Je zweeft rond en voelt je één met je adem.”

“Met de jaren heb ik geleerd om te uiten hoe ik me voel. Ik kamp met dyslexie. Een eerste lezing van een film of theatervoorstelling ging altijd gepaard met onzekerheid. Hoe hard ik mijn best ook doe, het lukt me niet om een tekst meteen perfect te lezen en er een goede intonatie in te leggen. In groep valt dat op, dus zeg ik van tevoren dat ik daar zenuwachtig voor ben. Met stoer doen kom je geen stap vooruit. Tot mijn grote verrassing had de productie van de Nederlandse serie waarvoor ik dit najaar ga draaien, heel mijn script afgedrukt in een speciaal lettertype voor dyslectische mensen. Daardoor gaan de letters minder dansen op mijn blad. Ik was zo blij.”

“Afgelopen winter heb ik samen met mijn ouders een rondreis gemaakt die me mijn hele leven zal bijblijven. Mijn vader en moeder zijn rond mijn tweede als beste vrienden uit elkaar gegaan en altijd heel close gebleven. We vieren altijd met zijn allen kerst en verjaardagen. Toen ik tijdens een etentje over mijn India-plannen begon, zeiden mijn ouders allebei: ik ga mee! Voor het eerst in mijn leven ben ik samen met de mensen die ik het allerliefst zie op vakantie geweest. Het voelde bijzonder om mijn passie voor India met hen te delen. We denken er zelfs aan om nog eens terug te gaan.” 

• geboren in 1993

• woont alleen in Antwerpen

• Vlaamse actrice, die als 15-jarig meisje al schitterde in de film Bo. Ze was te zien in de films Portable Life, Boy 7 en Hemel op aarde en duikt straks op in de VTM-crimireeksen De Kraak en Fair Trade.