In 2016 nam de federale overheid, samen met gemeenschappen en gewesten, een volgende stap in de reorganisatie van de geestelijke gezondheidszorg (GGZ). Die focuste op gemeenschapsgerichte zorg, waarbij de persoon in de eigen omgeving behandeld wordt.

Nood aan goede registratiesystemen

In dat kader kreeg het KCE de vraag om de organisatie van de geestelijke gezondheidszorg voor volwassenen in kaart te brengen. Volstaat het huidige zorgaanbod? Is het voldoende toegankelijk? Krijgen alle mensen de zorg die ze nodig hebben? Die vragen blijven echter onbeantwoord omdat betrouwbare data over de geestelijke gezondheidsbehoeften ontbreken. Dat blijkt uit een rapport dat het KCE dinsdag publiceert.

Het KCE vraagt de overheid dan ook om een prioriteit te maken van goede registratiesystemen rond de behoeften, het aanbod, de kosten, de kwaliteit ... van de GGZ. Die moeten in de eerste plaats bruikbaar zijn in het zorgproces, maar ook voor onderzoek en beleid.

Divers maar onduidelijk aanbod

Volgens Het KCE is het GGZ-aanbod in ons land zeer divers, uitgebreid en complex. Die diversiteit biedt voordelen, maar maakt het ook moeilijk om te zien welke diensten er allemaal voorhanden zijn. Het KCE pleit dan ook voor één plaats online waar burgers alle informatie over het aanbod in de GGZ en in de lichamelijke zorg kunnen vinden. Concreet wordt gedacht aan 'laagdrempelige toegangs- en informatiepunten' bij huisartsen, wijkgezondheidscentra, bedrijfsgeneeskundige diensten, OCMW's, enzovoorts.

Verder vraagt het KCE om het zorgaanbod - via psychologen, psychiaters, huisartsen, wijkgezondheidscentra, CAW, CGG, mobiele teams, enzovoorts - in de buurt van mensen met GGZ-problemen te versterken en beter (financieel) toegankelijk te maken. 'Zo worden hun problemen eerder aangepakt, en doen ze mogelijk minder beroep gedaan op spoeddiensten en ziekenhuizen', klinkt het. Ten slotte is er volgens het KCE ook meer continuïteit nodig van zorg tussen het ziekenhuis of de instelling en de ambulante zorg.