Eden Hazard, in alle ernst: “Onze mentaliteit zal bepalen of we het EK winnen”

“Twee jaar geleden behoorden we ook al tot de favorieten om het WK te winnen. Alleen volstaat dat niet altijd, hé. Wij willen het EK winnen, ja, maar er zijn meerdere ploegen die dat ambiëren. Frankrijk, Engeland, Spanje, Italië... Het is leuk dat we nu veel winnen en vlot scoren, maar als straks op het EK de grote matchen eraan komen, moet je er ook staan.”

“Het belangrijkste was ons kwalificeren voor het EK. En als dat met 30 op 30 kan, gaan we dat ook proberen. Zeker omdat het zeldzaam is, in zo’n kwalificatiecampagne.”

“We kunnen ons proberen aan te passen, ja. Het is waar dat we een bepaalde stijl hebben die vooral gebaseerd is op het balbezit. Maar zaterdag in Rusland hebben we bewezen dat we óók op de tegenaanval heel gevaarlijk kunnen zijn - er waren momenten dat we twee, drie minuten geen bal raakten, waarna we scoorden. Kijk, we moeten een gevarieerd pakket hebben. Niet zoals Spanje in 2010, dat altijd de bal wou en vier keer scoorde. Als we nóg sterker willen worden, moeten we meerdere wapens hebben. De ene keer de bal opeisen, maar even goed eens met iedereen verdedigen en op de tegenaanval loeren. Zo kunnen we iets winnen.”

“We hebben er al veel. Al kunnen het er nog meer worden. Aan ons om daaraan te werken, op training en in de match. We hebben nog een goeie zes maanden tot aan het EK. Daarin moeten we zorgen dat we met zo veel mogelijk vertrouwen en mogelijkheden aan het toernooi kunnen beginnen, om Europees kampioen te worden.”

Een Franse collega wil een vraag stellen.
De perschef: “Wacht tot je de micro hebt, aub.”
Eden Hazard: “Je mag zonder micro praten, hoor. Ik hoor je, ‘t inquiète.”
De perschef: “Wacht, wacht, wacht.”
Eden Hazard: (grijnst naar de perschef) “Hoor jij niet goed, misschien?”
De perchef: “Het is voor de livestream, hé.”
Eden Hazard: “Ça va, oké.” (lachje)

“Ík denk eraan, ja. (grijnst) Of de groep dat ook doet, weet ik niet. Het zou mooi zijn om revanche te kunnen nemen in de kwart- of halve finale. Of wie weet in de finale. Want we zijn allemaal nog wat ontgoocheld over hoe die halve finale op het WK verlopen is.”

“Het is moeilijk om te zeggen of we nu sterker zijn. Dat hangt altijd af van de resultaten. Als we 30 op 30 halen, kán je zeggen dat we sterker zijn dan voorheen. Maar niet als we straks vierde zouden eindigen op het EK, want dan was die derde plaats op het WK beter. (denkt) Het is moeilijk. Ik hou ook niet van die woorden ‘sterker of niet’. Wat wel is: we hebben nu twee jaar meer ervaring. Twee jaar langer met deze coach gewerkt ook. We kennen elkaar nog beter. En er zijn jonge gasten die duwen, bevestigen en bij de beste clubs ter wereld spelen. Ook mentaal zijn we geëvolueerd. Vroeger, als we op verplaatsing speelden, dachten we een beetje: ‘We zien wel wat er gebeurt.’ Nu willen we winnen. Deze ‘winning mentality’ hadden we op het vorige WK en EK nog niet. Het is die mentaliteit die straks zal bepalen of we Europees kampioen worden.”

“Dat weet ik niet. Bij Real loopt er ook veel kwaliteit rond, hé. Misschien moeten we op een dag eens een wedstrijdje tegen elkaar spelen.”

“Ik ga niet meedoen. Ik zal wel de scheidsrechter zijn.” (lacht)

“Ze zijn nog klein. Al is het wel een droom om hen in de nationale ploeg te zien spelen. En aangezien ik nog niet zó oud ben... Mijn oudste zoon (Yannis, red.) wordt er negen. (grijnst) Als hij echt zo goed is als zijn papa, kunnen we binnen acht jaar samenspelen - ik zal er dan 36 zijn. ‘t Zou mooi zijn.”

“Los daarvan hebben we nog genoeg talenten. Youri Tielemans doet het super bij Leicester en er is Yari (Verschaeren, red.) die nog maar achttien is. ‘De volgende generatie’ staat klaar. Nu, er zijn niet veel jongens in deze groep die over één of twee jaar plannen te stoppen. De meesten zijn nog maar 27 of 28. En zelfs de jongens van ‘87 en ‘88 kunnen volgens mij nog enkele jaren door.”

“Da’s iets anders. (schiet in de lach) Dat weet ik niet.”