Direct naar artikelinhoud
Portret

‘Dit is keihard’: Tanja Dexters, het slachtoffer van de nieuwe mediawereld

‘Je kunt niet zeggen dat mensen zoals Dexters weggeduwd worden, ze worden veeleer vergeten’, zegt Hilde Van den Bulck, professor mediacultuur.Beeld Gijs Kast

Het gaat niet goed met Tanja Dexters. De ex-Miss België worstelt met privéproblemen, maar heeft het als voormalige tv-persoonlijkheid ook niet gemakkelijk om zich staande te houden in de moderne mediawereld.

Tanja Dexters, 42 inmiddels, heeft zich volgens haar ex-vriend laten opnemen voor psychologische hulp. Tot die beslissing kwam ze nadat ze vorig weekend ’s nachts tegen een stilstaande oplegger reed. Het was niet het eerste dubieuze ongeval waarbij ze dit jaar betrokken was, en het is vooral het zoveelste incident voor Dexters in een, aldus de gespecialiseerde pers, moeilijk jaar.

Zo sloot haar cocktailbar Flamingo op de Antwerpse Groenplaats deze zomer definitief de deuren. Dexters was daarvoor in zee gegaan met een zakenman met een kwalijke reputatie. Het duo kreeg de nodige vergunningen niet bij elkaar en de bar werd zelfs verzegeld door de politie. Ze werd met haar (inmiddels ex-) vriend even opgepakt in een drugsonderzoek en een kennis die haar een tijdlang onderdak bood, klaagde in de media over de erbarmelijke staat waarin hij het appartement nadien aantrof.

De hoop is, zo klinkt het in haar entourage, dat de Miss België van 1998 nu de rust en hulp krijgt die ze nodig heeft. Sinds haar echtscheiding, alweer drie jaar geleden, heeft ze het immers zwaar, zo heeft ze meermaals gezegd in interviews.

Maar er is meer dan enkel haar persoonlijke perikelen. Het verhaal van Dexters is ook de teloorgang van een ooit zo populaire tv-persoonlijkheid, die samen met de klassieke media lijkt te spartelen.

Kleuterjuf

Dexters, een kleuterjuf van opleiding, werd Miss België in een tijd waarin zo’n kroontje nog iets betekende. Net als andere missen van haar generatie zoals Véronique De Kock, Ann Van Elsen en Dina Tersago, ging Dexters ‘iets’ in de media doen.

Er was ook plek zat: Dexters en co. kregen haast meteen een contract onder de neus geschoven van de toen nog jonge commerciële zenders VTM en VT4, waar presentatrices en omroepsters niet zo ernstig hoefden te zijn als bij de openbare omroep. “De Vlaamse celebritycultuur was in die tijd in volle opkomst: voor het eerst was bekendheid niet alleen weggelegd voor zangers of acteurs”, vertelt Hilde Van den Bulck, professor mediacultuur (UA/Drexel University). “Er ontstond een ingewikkelde verhouding tussen de media, de celebrity’s en de tv-zenders. Die relaties waren nooit evident, maar tegelijk ­hadden ze elkaar nodig.” Ook tijdschriften als Ché en P-magazine rolden de rode loper uit voor wat toen bikinibabes heette.

Elke babe had bovendien haar eigen karakter, en dus haar eigen niche. Dexters, dat was de wilde rebel. “Ze hield zich niet aan de etiquette en trok zich heel weinig aan van wat anderen van haar dachten”, vertelt Jeroen Denaeghel, voormalig hoofdredacteur van P-magazine. Hij herinnert zich een skireis georganiseerd door het blad, waarop Dexters was uitgenodigd. “Tanja had in de bus een gezelschapsspel meegenomen waarbij je een elektrische schok kreeg als je het verkeerde antwoord gaf. We vlogen echt met ons hoofd tegen het dak. Zulke dingen vond ze leuk.”

Wat wij ons herinneren, is Dexters die (illegaal) met een parachute van de Eiffeltoren sprong, of die per se wilde paaldansen voor de Belgische troepen in Libanon, maar dat niet mocht van toenmalig Defensieminister André Flahaut (PS).

Maar wie met haar samenwerkte, is unaniem: onderschat Tanja Dexters niet. “Het raakt nu wat ondergesneeuwd, maar ik heb Tanja altijd een heel bekwame mediafiguur gevonden. Haar presentaties voor De rode loper en Mediamadammen vond ik heel goed”, zegt Denaeghel.

Tanja Dexters (midden) opent haar cocktailbar Flamingo , in oktober 2018. Amper een jaar later ging de zaak failliet.

Dat beaamt voormalig Story-hoofdredacteur Frederik De Swaef, die Dexters in 2013 het ochtendblok gaf bij het inmiddels ter ziele gegane Story FM: “Ik wist dat ik op Tanja kon rekenen. Ze was altijd stipt op tijd, goed voorbereid en ze begreep het mediaspel: er was nooit gedoe. En ze was niet bang om iets onconventioneels te zeggen, waardoor het interessant werd. Je wist dat ze zou deliveren.”

Het was ook met Story dat Dexters een goede verstandhouding had: het blad mocht, vaak tegen betaling, groot uitpakken met haar zwangerschap in 2009 van haar dochter Valentina. Met het geld kon ze naar eigen zeggen “een zeer luxueuze kinderkamer kopen”.

Ook professor Van den Bulck vindt het ergerlijk als mensen zeggen dat mediafiguren als Dexters ver springen zonder noemenswaardig talent. “Over de Kardashians wordt hetzelfde gezegd, terwijl ze van mij gerust een eredoctoraat marketing mogen krijgen. Als tv-persoonlijkheid moet je je bekendheid te gelde maken: je moet jezelf in de markt kunnen zetten, een commerciële gevoeligheid tonen. Dat vereist vakkennis.” Dat houdt ook in: weten waar het geld zit. Dat was toen vooral bij de bedrijfspresentaties en actes de présence, bijzonder lucratieve bezigheden voor BV’s.

Grafschennis

In 2016 postte Dexters een filmpje op Instagram, waarin ze op het kerkhof van Lebbeke al lachend een graf half openwrikte. Grafschennis heet dat, en de verontwaardiging was groot. Het leverde haar ook een GAS-boete op. Dat was het moment waarop de vermakelijke Tanja een grens overschreed, zegt een bron die haar goed kent. En BV’s met een gedeukt imago, die worden niet zo snel meer gebeld om een of ander bedrijfsfeest op te leuken.

Er stelden zich toen eigenlijk twee problemen. Eén: in het tijdperk dat voorafging aan dat van de sociale media zou zo’n belastend filmpje niet zo’n schade berokkenen. Als het toch bij een showbizzredactie zou belanden, dan begon het wheelen en dealen: een exclusief interview bijvoorbeeld, waarin de BV zich berouwvol toont en zo meteen ook het narratief in handen neemt. Maar op sociale media is een dom accident snel gebeurd.

Twee: net als haar generatiegenoten was Dexters toen al even op haar retour, en niet alleen omdat ze al lang niet meer de frisse twintiger was. “Dit soort BV’s zijn steeds minder relevant”, merkt De Swaef. “De babecultuur is verdwenen en de showbizz staat onder druk. De muziek- en televisiewereld zijn niet meer zo lucratief als in de jaren negentig.” Geen zender die bijvoorbeeld nog omroepsters heeft.

Even leek het alsof deelnemers aan realityprogramma’s zoals Pommeline die leemte zouden invullen, maar de Temptation Island-verleidster is een uitzondering. Of herinnert u zich wie vorig jaar schaars gekleed meedeed aan het programma? Bovendien kan Pommeline vooralsnog niet leven van haar roem. “Je kunt haar prille bekendheid niet vergelijken met de indrukwekkend lange carrière van Tanja Dexters”, vindt Van den Bulck.

Maar beide vrouwen zijn en blijven producten van televisie, oftewel de klassieke media die er steeds minder toe doen. Relevant ben je tegenwoordig op Instagram, Snapchat en Tik Tok. “Natuurlijk hebben Pommeline en Tanja ook hun Instagram-volgers, maar ze raken daar niet echt de juiste snaar. Het is toch vooral ‘oude media spelen in nieuwe media’”, vindt De Swaef. Van den Bulck: “Wie beroemd is en waar je roem haalt, dat is totaal veranderd. Sociale media zijn een compleet andere wereld, met eigen bekendheden die ook daar hun eerste stappen zetten. Je kunt niet zeggen dat mensen zoals Dexters weggeduwd worden, ze worden veeleer vergeten.”

En dan ontvouwt zich, nog los van eventuele schandalen, een veelal onvermijdelijke neerwaartse spiraal: om betaalde opdrachten of uitnodigingen voor de juiste feestjes te krijgen moet je in de roddelboekjes komen. Maar als die vaststellen dat er nog weinig interesse is en dat twintigers je nauwelijks nog kennen, dan hebben die ook geen zin om nog veel pagina’s aan jou te besteden. Jeroen Denaeghel zegt daarover: “Je weet waar bekendheid begint, maar nooit hoe het eindigt.”

“Sommige bekendheden slagen erin zich tijdig terug te trekken en verdwijnen in stijl”, vertelt Van den Bulck. “Anderen zijn gedoemd om steeds weer de laatste strohalmen te zoeken in een poging relevant te blijven, terwijl je hun carrières achteruit ziet gaan.”

Daar kunnen we dan lacherig over doen, zegt ze, maar heeft niet iedereen die na twintig jaar zijn of haar carrière ziet verdampen het moeilijk? “Dat is keihard.”