Jens Dendoncker pakt Humo’s Comedy Cup, of de kroniek van een aangekondigde winnaar
Dendoncker speelde een strakke set en had het publiek direct beet. “Ik voelde dat het goed zat, dat de zaal mee wou en ik heb veel facetten van mijn podiumprésence kunnen tonen. Ik begin bewust wat melancholisch, knullig en naïef, maar kan me daardoor plots grovere grappen permitteren”, weet Dendoncker.
En inderdaad, hij laveert van verhalen uit zijn jeugd in een West-Vlaams dorp naar rake, directe en soms grove beschouwingen over meisjes binnendoen, over epilepsie, over dorpsfiguren en over flaters in de liefde. Met veel naturel én een grote grapdichtheid. Dendoncker is ook niet zonder schaatsen op het ijs gekomen. “Ik speel al drie jaar heel veel, heb zo veel ervaring en dus is deze finale niet alleen de doorbraak, ik werk er gewoon al lang aan”, duidt de winnaar.
Dendoncker was duidelijk ook de publiekslieveling en ja… dan win je. De lach- en applausmeter is de waardemeter en dat had de jury (onder voorzitterschap van Humo-opperhoofd Guy Mortier) ook wel door. Net als bij William Boeva en bij Lukas Lelie in de vorige edities won de topfavoriet omdat hij gewoonweg de beste was, zo hoort het ook. Dendoncker was in de finale de enige die me echt luidop deed lachen trouwens.
Grote mond en lange man
De andere finalisten waren allerminst kneusjes. Best hoog niveau. Met de Nederlandse Berit Companjen, een klein, mollig opdondertje met een hele grote mond. In zekere zin typisch Hollands, maar dan niet het cabaretmeisje, neen, de harde, directe observator met een geweldig talent voor interactie met het publiek. Goede grappen, scherpe uithalen, vlotte présence, maar misschien net iets te veel grappen over haar fysieke verschijning, ze verraste net niet genoeg. Maar een plezier om haar bezig te zien, dat wel.
Peter Kluppels is een totaal ander kaliber. Een lange, magere verschijning die me bij momenten eventjes echo’s liet horen van Wim Helsen. Fysiek, absurd, bevreemdend en intelligent. Een verschijning op het podium, al kan het nog scherper, duidelijker, meer omlijnd. En nog iets meer grappen was ook welkom geweest al was het badinerende verhaal over poes Mustni (geen tikfout) sterk. Maar ook hier weer, schrappen en meer focus en hij komt er wel.
Gepokt en gemazeld
Met Dendoncker wint opnieuw een rastalent Humo’s Comedy Cup. Iemand die al langer aan de weg timmert (pure beginnelingen zijn geen winnaars) en ook al televisie-ervaring heeft. Een veelwinnaar (net als zijn mentor Wouter Deprez in zijn begindagen) die “De humorklas” van Radio 2 won, een prijs in Nederland en de Lunatic Comedy Award, die al vaker de namen van de toekomst afleverde. Een pure stand-upper, en zo hebben we er intussen al heel wat in Vlaanderen. In die zin wacht ik toch ook op nieuwlichters, ik ben dan ook razend benieuwd naar Pieter Verelst, die recent nog het grote Cameretten-festival in Nederland heeft gewonnen.
Volgend jaar gaat het prijsbeest in première met een volavondshow, “Bang van Dendoncker”. Geloof ik zeer in, hij is intussen al gerodeerd en gepokt en gemazeld genoeg. Of zoals het cliché zegt: daar horen we nog van.