Het motto van Over water-acteur Jeroen Perceval na zijn drugsverslaving: “Ga voor je dromen”

“Net als mijn ouders heb ik mijn dromen altijd keihard nagejaagd. Als kind bracht ik veel tijd door in de coulissen bij mijn vader (theaterregisseur Luk Perceval, red.). In die wondere wereld trok ik de mooiste verkleedspullen aan en luisterde ik met gespitste oortjes naar verhalen van rasacteurs als Jan Decleir of Peter Van den Begin. Prachtig, vond ik. Mijn vader heeft me nooit gestimuleerd om acteur te worden – het is een sector met veel werkloosheid – maar toch ben ik ervoor gegaan. Je kan veel bereiken als je in jezelf gelooft en hard en gedisciplineerd werkt.”

“Zelfs tijdens de donkerste momenten van mijn leven hield ik mijn dromen altijd voor ogen. Als puber kampte ik met een drugsverslaving. Het begon met wat onschuldig experimenteren rond mijn twaalfde en eindigde met meerdere opnames in een instelling als jongvolwassene. Ik heb echt diep gezeten. Uit vrees om beroofd te worden keerden zelfs mijn ouders en vrienden me de rug toe. Ik studeerde aan Studio Herman Teirlinck, maar leefde op straat. Rond mijn 25ste, toen een crisis me haast het leven kostte, dacht ik: fuck, dit wil ik niet.”

“Veel mensen hebben een diepe crisis nodig om in te zien dat ze fout bezig zijn. Mijn probleem onder ogen zien was de eerste stap naar herstel. Ik ben afgekickt van zowat alles, ook legale verslavingsmiddelen zoals alcohol en sigaretten. Nu leef ik gezond en slaap ik voldoende. Elke ochtend ga ik joggen of crossfitten. Mijn drugsverleden heeft me nederig gemaakt. Ik ben niet onsterfelijk.”

“Mijn dromen bleven me verder stuwen in het leven. Dankzij een vriendin ben ik erin geslaagd om af te studeren. Positieve voorbeelden, zoals mijn moeder en vader, hielden me recht. Toen ze inzagen dat ik echt wilde afkicken, waren ze superblij en hebben ze me met open armen ontvangen. Tegelijk kon ik me optrekken aan mijn eerste filmprojecten, Dagen zonder lief en Rundskop. Mijn rol in Rundskop heeft veel deuren voor me geopend. Daarna heb ik samen met Robin Pront het scenario van D’Ardennen geschreven. Ondertussen weten mensen wat ik kan. En als een deur gesloten blijft, dan biedt het leven wel iets anders. Ergens koppig aan blijven vasthouden, dat marcheert niet.”

“Dit najaar komt mijn eerste film, Dreambaby, uit. Een film maken was een van mijn grootste dromen.
Voor Dreambaby heb ik heel wat bekende acteurs gestrikt, zoals Ben Segers, Veerle Baetens en Bart Hollanders. Met de nodige fondsen kwam alles rond. Ook het scenario is van mijn hand. Als tekstschrijver kan ik in mijn stukken veel emoties kwijt. Heel fijn. Toch is het best spannend. Het succes van deze film zal bepalen of er een tweede komt.”

“Soms moet je een droom laten schieten. Ik ben niet het type man dat hopeloos achter een vrouw blijft aanlopen. Loop ik een blauwtje? Oké, laat het dan maar. Mijn leventje als single was ook leuk, tot Griet op een dag voor mijn neus stond. Het plaatje klopte. We kwamen elkaar tegen rond mijn 36ste. Drie jaar later is Cézanne gekomen. Een wolk van een dochter. Met mijn plusdochter Axelle erbij is ons gezin compleet. Axelle is al oud genoeg om wat levenswijsheid mee te geven. Onlangs zei ik haar: ‘Axelle, het leven
bestaat uit keuzes. Oefen jezelf in slim kiezen. Met je hart, je buik en je verstand. Samen weten ze het wel.”

“Mensen die hun dromen najagen, vind ik sexy en aantrekkelijk. Na de komst van Cézanne droomde mijn vriendin ervan om enkele jaren thuis te blijven. Ik steunde haar daarin. Niks mis met de crèche, maar ik vond mijn dochter te klein en te kwetsbaar om af te geven. Ouderschapsverlof brengt rust in je gezinsleven. Ik merk ook dat Cézanne zich heel veilig voelt, ze staat stevig in haar schoenen.”

“Op mijn bucketlist staan nog veel mooie plekken. Ik wil graag naar Afrika, Australië en Nieuw-Zeeland. In een iglo slapen in het Hoge Noorden lijkt me ook wel wat. Toch ligt mijn grootste droom veel dichter bij huis. Gezond oud worden met al mijn dierbaren om me heen, dat is het belangrijkste.”