Het Europees Parlement op ramkoers met de Europese regeringsleiders: "Voorstel van Michel is onvoldoende"

Johan Van Overtveldt (N-VA) is als voorzitter van de commissie Begroting in het Europees Parlement mee betrokken bij de onderhandelingen. Hij stelt dat: “Als je ambities formuleert, je ook moet zorgen dat de nodige fondsen er zijn.” Hij pleit vooral voor een “herschikking” van de middelen naar nieuwe domeinen. Volgens Van Overtveldt is er bijvoorbeeld meer nood aan investeringen in onderzoek en ontwikkeling. “Men kan eventueel ook kijken naar een verhoging van het budget,” zegt hij, “maar dat ligt voor enkele lidstaten erg moeilijk. Daar heb ik begrip voor.” De Europese Unie moet daarom zuinig omgaan met haar middelen, besluit hij.

Kris Peeters (CD&V) is duidelijk over de richting waar de Europese begroting volgens hem naartoe moet. “Wij zullen de onderhandelingen starten met een duidelijke positie: 1,3 procent,” zegt hij daarover. Momenteel is het Europese budget 1 procent van het BBP van de 28 lidstaten. Het Europees Parlement wil dat budget nu optrekken naar 1,3 procent van het BBP, zoals Kris Peeters hier aangeeft. 

Peeters vindt de ambities van de Europese Unie voor de toekomst terecht en wil vooral de landbouw beschermen. Een verdere daling van het budget voor de Europese landbouw ziet hij niet zitten. “Wij hebben in Vlaanderen een zeer productieve landbouw, die niet mag gestraft worden door het vertrek van de Britten.”

“De begroting verhogen is gewoon waanzin,” dat zegt Gerolf Annemans (Vlaams Belang) naar aanleiding van de debatten. “Men zou de taken van de EU op heel veel punten moeten verminderen, in plaats van ze uit te breiden.” De Europese Unie zou zich, volgens Annemans, enkel moeten concentreren op haar “beginbevoegdheden”, zoals landbouw. “Men kan nu niet het budget van landbouw gaan reduceren, alleen maar omdat men geld nodig heeft voor dingen die nu weer in de mode zijn.” Extra geld zou, volgens voorstanders, ook gebruikt worden voor de bewaking van de buitengrenzen, maar dat is volgens Annemans niet nodig. “Wij willen het herstel van de binnengrenzen. De Europese Unie moet zich daar niet mee bezighouden.”

Hilde Vautmans van Open VLD wenst meer eigen middelen voor het Europese budget. Maar die nieuwe inkomsten mogen niet betaald worden door de belastingbetaler.

“De lidstaten dragen bij maar er vloeit heel veel terug naar de lidstaten. Eigenlijk heeft de Europese Unie dus heel weinig eigen middelen”, zegt Vautmans. Met meer eigen middelen zou de Europese Unie een groter budget hebben zonder dat de Europese burgers dat moeten betalen. De Europese Unie zou bijvoorbeeld vervuilende activiteiten van bedrijven kunnen belasten of hogere belastingen kunnen vragen aan Amerikaanse bedrijven die in Europa de gegevens van Europese burgers komen gebruiken.

Volgens Petra De Sutter van Groen, moet de Europese Unie belastingen heffen in domeinen waar lidstaten dat zelf niet kunnen. “Lidstaten slagen er gewoon niet in om zelf eerlijke belastingen te heffen omdat ze in een concurrerende positie zitten met andere lidstaten”, zegt De Sutter. Het is bijvoorbeeld moeilijk voor lidstaten om belastingen te heffen op luchtverkeer en multinationals. De lidstaten proberen bedrijven zoveel mogelijk bij zich te houden waardoor ze geen hoge belastingen kunnen vragen. "De Europese bedrijven die nu onvoldoende eerlijke belastingen betalen, kunnen bijdragen tot het Europees budget", zegt De Sutter,  “zo heeft de burger niet het gevoel dat hun eigen belastinggeld naar Europa gaat".

Eigen middelen zijn voor Kathleen Van Brempt (SP.A) “cruciaal”. “Het is een beetje triestig dat Europa altijd bij de lidstaten moet gaan bedelen”, zegt Van Brempt, “Europa is een volwaardige democratie behalve dat we eigenlijk heel weinig bevoegdheid hebben om onze eigen middelen te heffen”. Van Brempt geeft twee voorbeelden uit de Green New Deal die een bron van eigen middelen zouden kunnen zijn. Zo is er het “ETS verhaal”: dat is het systeem van emissiehandel waardoor bedrijven moeten betalen om CO2 uit te stoten. Transport, zoals containerschepen en luchtvaart, zou daarbij kunnen gerekend worden waardoor bedrijven moeten betalen voor de uitstoot van hun transport. Hierdoor hebben bedrijven een grotere drijfveer om die uitstoot te verminderen. Daarnaast is er de “Carbon Border Adjustment”, een CO2 taks om “producten die op de Europese markt komen en die niet volgens de goede klimaatwetten gemaakt zijn extra te belasten”.