‘I’m Too Sexy’ (1991): rotzooi of gewoonweg geniaal?
Dertig jaar geleden lalde jong en oud ‘I’m Too Sexy’ van Right Said Fred mee: een ironisch noveltyhitje over de fashionindustrie. Het liedje galmde langer na dan gedacht.
“Knettergek was het”, zegt Fred Fairbrass over het succes van Right Said Fred. “Overal ter wereld snelde onze reputatie ons vooruit: check die geile boys in hun zwarte visnettruitjes! ‘I’m Too Sexy’ had eigenlijk geen promotie nodig. Dolgedraaide meisjes volgden ons tot aan ons hotel en wilden onze kamers binnenbreken. Zelfs stoere Texaanse bikers van wie we dachten dat ze homofoob waren, vielen voor ons op hun knieën. Een stylist wilde krankzinnige kostuums voor ons ontwerpen, zodat onze liveshows legendarisch werden. Alleen zag niemand de ironie en het cynisme van ons liedje. Sommige mensen dachten dat we onszelf écht te sexy vonden voor van alles en nog wat. Maar wij kwamen uit de New Yorkse celebrity-scene waar supermodellen zoals Cindy Crawford en Jerry Hall regeerden als keizerinnen. Daar ligt de oorsprong van de song.”
De geboorte van ‘I’m Too Sexy’ vond plaats in 1989, in het flatje van de Londense broers Richard en Fred Fairbrass, waar ze aan het jammen sloegen met hun kameraad, de gitarist Rob Manzoli. Een andere vriend, ene Brian Pugsley, had een vrolijk elektronisch ritme geprogrammeerd met daarover een vloeiend baslijntje. “We wilden iets tongue in cheek schrijven, vol cynisme”, vertelde Fred daar ooit over aan Rolling Stone. “Er vloeide wat alcohol en voor ik het goed besefte, danste ik in ontbloot bovenlijf door de kamer. In die tijd waren Richard en ik echt verslaafd aan fitnessen, dus onze lichamen zagen er strak uit. “I’m too sexy for my shirt!”, zong ik half schertsend. Mijn broer vond dat die eerste keer niet grappig.”
De broers probeerden hun onnozele noveltyhitje te verpatsen aan de platenfirma’s, maar niemand hapte toe. Per toeval kwam ‘I’m Too Sexy’ ter ore van Tamzin Aronowitz, de 18-jarige receptioniste van de kleine Londense Red Bus Studios. Met wat lobbywerk bezorgde ze de boys een platencontract. Een radio-dj van de BBC kreeg een vroege persing van ‘I’m Too Sexy’ in handen en kondigde het liedje aan met: “Ik weet niet of dit rotzooi is, dan wel geniaal, maar hier komt-ie.”
De telefoons van het radiostation stonden roodgloeiend. Een videoclip waarin de mannen suggestief over de catwalk dansen terwijl ze met hun spieren rollen, deed de rest. Veel hadden Richard en Fred niet te verliezen, op hun credibiliteit na dan. Richard had in New York gewerkt als sessiemuzikant met David Bowie, Fred had gespeeld in de begeleidingsband van Bob Dylan.
De comedown volgde snel. Opvolgers ‘Don’t Talk Just Kiss’ en ‘Deeply Dippy’ konden de sterrenstatus van de heren niet garanderen en al snel doofde de droom uit. Wat niet wegneemt dat ‘I’m Too Sexy’ uitgroeide tot een iconisch gay anthem, opdook in tal van films en tv-series en werd gesampled door poproyalty’s zoals Taylor Swift. Het geeft de vele haters van het liedje lik op stuk, tot jolijt van de Fairbrass-jongens: “Taylor Swift die ons bloemen stuurt en ons uitnodigt om met haar te komen feesten? Dan was ons liedje toch nét iets meer dan idiote nonsens.”