Direct naar artikelinhoud
PortretRapper Boef

Rapper Boef komt tot inkeer: ‘Ik ben een voorbeeld voor de jeugd’

Portret van Sofiane Boussaadia, alias Boef
Beeld Gijs Kast

Praten met de media deed rapper Boef (27) niet vaak en niet graag. Ook omdat er altijd weer die incidenten waren. Maar nu heeft hij zijn leven gebeterd, blijkt uit een nieuwe documentaire. ‘Ik heb me ontwikkeld. Ik zal nooit geweld verheerlijken.’

Hij heeft net een balletje hoog gehouden. Sofiane Boussaadia, beter bekend als rapper Boef, staat in de achtertuin van zijn luxueuze villa in Almere. De artiest, gestoken in hippe jeans, Gucci-jasje en dito sneakers, wijst op de enorme vijver in het midden. “Dat wordt een zwembad, met een terras. Ligbedjes. Daarachter een wellness- en fitnessruimte en rechts een Cruijff Court. Daar zijn ze vorige week voor langsgeweest. Wist je dat al die maten van dat veldje terug te voeren zijn naar 14, het rugnummer van Cruijff?”

Sofiane Boussaadia kocht de villa op ruim 4.500 vierkante meter grond een jaar geleden, maar woont er – na een periode van verbouwen – pas twee maanden. “Met twee vrienden. Ik hou niet van alleen zijn. Ik zie hier het grotere plaatje voor me. Met een vrouw, met kinderen; een gezin.”

Boef bracht al twee jaar in de cel door, en zijn succes als rapper ging gepaard met relletjes. Nu wil hij het roer omgooien.Beeld ANP

Dat, een eigen gezin, moet het grote geluk voor hem zijn, zegt Boussaadia nu en in de documentaire Gewoon Boef. Acht maanden lang volgde Olivier Garcia de artiest, een van de populairste rappers van Nederland. Boef scoorde hits als ‘Habiba’, ‘Antwoord’ en ‘Sofiane’, verzamelde verschillende gouden en platina platen en behoorde in 2017 tot de meest gestreamde artiesten wereldwijd.

Maar Boef is ook degene die (bij elkaar) twee jaar van zijn leven in de gevangenis doorbracht en diverse malen in opspraak kwam door opvallende incidenten. Hij is er in de documentaire openhartig over. “Lange tijd gaf ik bijna geen ­interviews. Als je bekend wordt, waarom zou je dan meteen je hele levensverhaal delen? Ik was er ook niet klaar voor. Nu wel. Ik ben ouder, heb me ontwikkeld. Iedereen kent Boef, maar niemand kent de mens daarachter. Ik wil laten zien waar ik vandaan kom.”

Parijs

Het antwoord op die vraag ligt in Parijs. Zijn ouders, allebei van Algerijnse komaf, woonden in een van de banlieues, de achterstands­voorsteden van Parijs. Zijn moeder was aan de drank, zijn vader zat in de gevangenis. Op zijn vierde werd hij uit huis geplaatst en bij een pleeggezin in Nederland ondergebracht. “Eerst in Hellevoetsluis, later in Eindhoven en Alkmaar. Het was een heftige tijd, sowieso, maar ook qua verhuizingen. Een paar maanden Schotland. Een halfjaar Tsjechië, Polen en op m’n tiende ging ik met mijn pleegmoeder naar Amerika, vlak bij Houston in Texas. Ze was een avonturier, wilde wat anders. We hebben daar twee jaar gewoond. Daar is ook mijn liefde voor het rappen ontstaan. Ze gaf me een cd van Eminem. 8 Mile, van die film, ken je die nog? Ik vond het zo vet. Die rauwheid. Hoe Eminem zich blootgaf in zijn teksten. Vanaf dat moment wilde ik rapper worden.”

Boef: ‘Ik heb een Jay Z-visie. Hij is miljardair geworden. Waarom zou mij dat niet lukken?’Beeld ANP Kippa

Terug in Nederland besloot hij, na de scheiding van zijn pleegouders, bij zijn pleegvader in Alkmaar te gaan wonen. Hij was toen dertien jaar. Daar ging het bergafwaarts, zegt hij. Dieptepunt was de overval op een Chinese toko. Hij was achttien. “Heel amateuristisch. Het was niet zo dat we met kalasjnikovs binnenliepen. Het waren nepwapens, maar dat wisten die mensen in die zaak natuurlijk niet. Natuurlijk heb ik spijt. Ik heb die mensen pijn gedaan. Hoe je tot zoiets komt? Mijn pleegvader liet mij helemaal vrij. Je bent op zoek naar jezelf. Wordt er toch ingezogen. Een verkeerde omgeving. Verkeerde keuzes. Geld willen hebben. Ergens bij horen. Hoe ga ik dat later aan míjn kinderen vertellen? Tja, ik weet het niet.”

Het strafblad is tot op de dag van vandaag voelbaar. “Amerika kom ik niet in. Laatst weer geprobeerd. Wat zou ik graag, als de coronatijd voorbij is, door dat land reizen. LA, New York, met een auto door Californië. Ik hoop dat dat ooit nog kan. Maar ik ben niet zielig of zo, hoor. Het zijn de gevolgen van de verkeerde keuzes.”

Relletjes

Tijdens zijn detentie van anderhalf jaar werd zijn pleegmoeder ernstig ziek. “Ik heb vijf dagen verlof gekregen. Vijf dagen zat ik aan haar bed. Ze woog nog maar 30 kilo. Het laatste wat ze tegen me zei: ‘Maak iets van je leven jongen, maak me trots.’ Daarna moest ik terug naar de gevangenis en wist ik dat ik haar nooit meer zou spreken of zien. Het zwaarste wat ik ooit heb meegemaakt.”

Zijn motto vanaf die tijd: ik ga het maken. “Niet: ik wil het maken, maar: ik gá het maken. Dat dat met muziek zou gebeuren, had ik niet bedacht. Rappen deed ik uit liefde, nooit als drijfveer om succesvol te zijn. Het is mijn passie. Ik ben gaan schrijven. Ik jatte minder bekende teksten van Ali B om op het schoolplein te rappen voor mijn klasgenootjes. In Nederland luisterde ik destijds naar Kempi. De tolk van de straat.”

Een online­rapsessie in 2015 was het begin. Boef brak door met nummers als ‘Lauw’, ‘Hosselen’ en vooral ‘Habiba’. Vijf jaar later is hij een van de populairste rappers van Nederland – 765.000 volgers op YouTube, 1,4 miljoen op Instagram en een Nederlands streamingrecord met zijn ­album Slaaptekort (meer dan 100 miljoen keer ge­streamd), waarvan alle 16 tracks in een week in de top 20 van Spotify stonden.

Het succes ging echter hand in hand met relletjes. Zijn oproep om met collega Para Soma een potje te vechten. Zijn vlog waarin hij tegen een agente sneert dat hij ‘haar dochter neukt’, zijn snelheidsovertreding van 300 kilometer per uur (“nog onder de rechter”) en de hoogopgelopen kech­discussie. Die laatste sudderde lang door. Boef kreeg op oudejaarsnacht in 2018 een lift van een paar jonge vrouwen die hij in een Snapchat-­bericht ‘kechs’ noemde (straattaal voor ‘slet’ of ‘hoer’). “Wij gebruiken kech als ver­taling voor losbandig meisje, maar het was natuurlijk een ongelooflijk lelijke en domme opmerking. Die je met je vrienden misschien maakt, maar nooit in de openbaarheid. Ik had op dat moment mijn verlies moeten nemen. Mijn excuses openlijk moeten maken. Maar wat deed ik? Ik ging ertegenin en maakte het daardoor veel groter.”

Sukkel

Boef was toen al in zee gegaan met Spec, het managementbedrijf van Ali B en diens vrouw Breghje Kommers. “Ik weet nog goed dat Ali me belde: wat ben jij een sukkel, zei hij. Was niet gek dat hij dat zei. We zaten midden in een #MeToo-discussie, wat ik helemaal niet doorhad, en dan komt er een jongen met een Arabische achtergrond die even vertelt dat vrouwen hoeren zijn.”

Het gevolg: de halve (muziek)wereld viel over hem heen. Radiozenders wilden hem boycotten, festivals wilden hem niet meer boeken. Zijn reactie, behalve excuses, was ‘Antwoord’, het nummer dat hij erover schreef. “Tegenslag betekent voor mij niet stoppen, maar juist harder werken voor succes. De media schreven me de grond in. Ouders zullen tegen hun kinderen hun ongenoegen kenbaar hebben gemaakt. Maar ja, zeg tegen pubers ‘je mag niet naar Boef luisteren’ en wat doen ze? En je kunt moeilijk Spotify uitzetten.”

Twee jaar later is hij veranderd, zegt hij. “Ik heb me ontwikkeld. Ik ben nu een voorbeeld voor de jeugd. Mijn manier van handelen, mijn doen, mijn muziek. Ik ben niet heilig, ik blijf Boef en zal het beeld van de straat blijven brengen, maar nooit geweld verheerlijken. Ach, rappers mogen misschien dom overkomen, maar kijk eens hier.”

Hier is de villa in Almere. “Ik was 25 jaar en had een Rolls-Royce. En afbetaald, hè. Tuurlijk, ik heb ook kettingen gedragen. Dure horloges. Maar ik ben altijd goed met geld omgegaan. Op tijd dacht ik: bro, het is misschien verstandig om te investeren. Pandjes te kopen en te verhuren, bedrijfjes op te zetten. Ik heb nu een bedrijf opgezet over mindset. Over cursussen over de weg naar financiële vrijheid.”

Hij kijkt om zich heen. Naar de plek waar het zwembad komt, de sauna en het Cruijff Court. “Ik weet: je moet tevreden zijn en humble, maar ik denk groot, ik wil een empire. Dit hier heb ik bereikt met optreden en streamen. In vijf jaar tijd. Kun je nagaan wat er nog mogelijk is voor mijn veertigste. Miljonair ben ik al, multi­miljonair zelfs. Ik heb net een contract getekend bij Sony. Die miljoenen zijn nog niet eens bij­geschreven. Mijn eerste doel: in de Quote 500 (een lijst van de vijfhonderd rijkste Nederlanders, jaarlijks uitgegeven door het zakenblad ‘Quote’, red.) komen. Ik heb een Jay Z-visie. Hij is miljardair geworden. Waarom zou mij dat niet lukken?”

De status, de materiële dingen, ze spiegelen zijn succes, zegt hij. “Maar als je vraagt wat mij écht gelukkig maakt, dan denk ik: kinderen, een gezin. Dat we barbecueën hier, kinderfeestjes houden. En dan iets moois achterlaten voor hen.”