Wat zit er achter de boutades en bochten van Bouchez? De strijd om het leiderschap van de federale formatie barst weer los

Constructief. Zo omschrijven bronnen het gesprek dat de socialistische partijvoorzitters Conner Rousseau (sp.a) en Paul Magnette (PS) woensdag hadden met MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez. “Hij had wel door dat hij wat overdreven had.”

’s Ochtends hadden Magnette en Rousseau zich nog in de koffie verslikt bij de lectuur van de kranten. Daarin had Bouchez de twee socialisten ervan beschuldigd “een kleine staatsgreep” te plegen, omdat ze sinds vorige week gesprekken voeren met het oog op een toekomstige regering. De boutade van Bouchez werd in de Wetstraat weliswaar schamper onthaald. Het is uitgerekend de MR die amper 14 van de 150 Kamerzetels heeft maar wel de premier en zes ministers levert voor een regering die in de verste verte niet aan een meerderheid raakt. “En dan plegen wij de staatsgreep?”, klonk het bij een socialist.

De timing van Bouchez was niet toevallig gekozen. Al een week lang had hij een afspraak om woensdag met Magnette en Rousseau samen te zitten, als deel van hun consultatieronde. De twee socialisten kregen daar ook stilzwijgende goedkeuring voor vanuit heel wat partijen. Het leverde hen ook publiek krediet op. Maar de boodschap die Bouchez nog snel even de wereld in wou sturen: Magnette en Rousseau moeten niet denken dat ze zomaar de redders des vaderlands mogen spelen.

Tenminste, dat was wat er zich voor de schermen afspeelde. Op het hoofdkwartier van de MR, waar de drie tenoren elkaar spraken, was de sfeer een stuk gemoedelijker.

Wat bezielde Bouchez dan om zo publiek uit te halen naar de sp.a- en PS-voorzitters? Een en ander heeft te maken met de ongeziene politieke situatie. De regering-Wilmès II heeft slechts een kleine minderheid in de Kamer en zweeft tussen lopende zaken en volle bevoegdheid. Vroeg of laat moet er een regering met een meerderheid op de been gebracht worden, maar omdat de regering niet ontslagnemend is, kan de koning daarvoor geen opdrachthouder het veld in sturen. Dat betekent dat de kopstukken van de Wetstraat zelf initiatief kunnen nemen. En omdat de agenda van premier Sophie Wilmès volledig ingepalmd wordt door het beheren van de coronacrisis, is er geen evidente leider.

Grote verzoener

De MR-voorzitter ontvouwde in de krant zijn eigen plan. Hij wil starten met een groep van vijf partijen, die samen een meerderheid hebben in de Kamer: N-VA, Open Vld, CD&V, MR en PS. Anders gezegd: paars-geel. “Hij wil gezien worden als de grote verzoener tussen PS en N-VA”, zegt een partijvoorzitter. Het is voor Bouchez handig meegenomen dat – door het ontbreken van sp.a – in dat selecte clubje de liberalen de grootste politieke familie zijn, en de MR de grootste partij van die familie. Waarmee als vanzelf de weg open ligt voor de MR-voorzitter om de leiding van de formatie in handen te nemen.

Het voorstel van Bouchez zal ook Jean Marc Nollet, voorzitter van Ecolo, niet ontgaan zijn. MR en Ecolo zetelen samen met PS in de Waalse regering, maar al geruime tijd loopt de wederzijdse wrevel tussen de liberalen en de groenen op. Dat Bouchez Ecolo niet tot de ‘harde kern’ van vijf partijen rekent, mag gelezen worden als een duidelijk signaal aan Nollet. Het tweede signaal al in een week tijd: eerder had de MR de kandidatuur van voormalig Ecolo-voorzitter Zakia Khattabi als rechter bij het Grondwettelijk Hof getorpedeerd.

De conclusie van meer dan één collega-partijvoorzitter: Bouchez is niet te vertrouwen, niemand weet wat je aan hem hebt. “Hij was degene die maanden geleden Vivaldi in de steigers wou zetten, en nu maakt hij de bocht naar paars-geel. Er valt geen land mee te bezeilen. Elke dag komt hij ergens anders mee aanzetten.”