Iers slachtoffer over verkrachting Amerikaanse (72) door Duitse hoofdverdachte in zaak-Maddie McCann: “Ik moest braken door gelijkenissen met mijn ervaring”

Het Duitse parket is ervan overtuigd dat Brückner Maddie McCann vermoord heeft, maar heeft daar geen harde bewijzen voor. Woordvoerder Hans Christian Wolters riep Britse, Ierse en Amerikaanse toeristen op zich te melden als ze tussen 1995 en 2007 slachtoffer geweest waren van zedenfeiten in de Portugese Algarvestreek. Dat was de periode waarin de nu 43-jarige Duitse crimineel zich ophield in die regio.

The Guardian brengt het verhaal van Hazel Behan, een Ierse die in 2004 verkracht werd in Praia da Rocha, op een half uur rijden van Praia da Luz, waar de Britse driejarige Maddie McCann op 3 mei 2007 verdween uit het vakantie-appartement van haar ouders. Het Duitse gerecht maakte vorige week bekend dat Christian Brückner hoofdverdachte is in de zaak van de peuter. Brückner werd eind vorig jaar tot zeven jaar cel veroordeeld voor de verkrachting van een 72-jarige Amerikaanse toeriste in Praia da Luz in september 2005, maar hij ging in beroep en die procedure is nog niet afgehandeld. Bij Hazel Behan riep dat vreselijke herinneringen op.

“Ik schrok toen ik las hoe hij zich in 2005 aan een vrouw had vergrepen”, vertelt Behan aan The Guardian. “Van welke tactiek en methoden hij gebruikte, van het gereedschap dat hij bij zich had, van hoe goed hij het had gepland. Eerlijk gezegd moest ik braken, omdat wat ik las mij terugbracht naar mijn eigen ervaring.”

Hazel Behan werkte in 2004 in een vakantieresort in Praia da Rocha. Twee weken voor haar 21ste verjaardag werd ze brutaal verkracht in haar appartement door een gemaskerde man. Hij drong binnen rond 1 uur ‘s nachts en sprak haar aan met haar naam. “Hij was gekleed in panty’s en een soort van turnpakje, en hij had een machete van 30 cm vast in zijn hand”, aldus Behan. Het Amerikaanse slachtoffer had het over een vlijmscherp zwaard.

De dader was ongeveer 1m85 groot en sprak Engels met een Duits accent, weet Behan nog. Ondanks het masker en de duisternis kon Behan zien dat hij blonde wenkbrauwen en blauwe ogen had. Ze merkte ook iets op aan zijn rechterbovendij: “een of andere plooi in de panty’s, of een geboortevlek, of een tattoo”. Over Brückner schreven Duitse media dat hij moedervlekken heeft op zijn rechterbovendij.

Behans verkrachter stelde een camera op in de kamer en droeg zijn slachtoffer op niet te schreeuwen. Hij haalde een zak met zwepen en kettingen tevoorschijn. Hij bond haar vast aan de keukentafel, sneed haar kleren open met een schaar en stak een prop stof in haar mond zodat ze geen kik meer kon geven. Hij sloeg en verkrachtte haar, vier of vijf uur lang, in de herinnering van Behan. “Hij leek mij goed voorbereid, met een doelbewust plan”, vertelt ze. “Hij maakte constant zijn handen schoon en wisselde herhaaldelijk van condoom.”

Hij maakte haar gedeeltelijk los. Ze moest kokhalzen bij een opgedragen handeling die ze daardoor niet kon uitvoeren. De verkrachter werd boos. “Ik moest de badkamer in van hem. Hij nam de machete. Ik was ervan overtuigd dat hij mij zou vermoorden. Ik dreigde met gillen en zei dat ik niet in de badkamer zou gaan.” De handen van Behan waren nog altijd vastgebonden op haar rug. De dader legde haar over een bankje met een laken over haar hoofd. “Ik dacht dat dit het einde was, dat het gedaan was met mij.” Maar hij trok zijn schoenen weer aan en vluchtte weg. Ook de Amerikaanse toeriste werd gekneveld, verkracht en mishandeld. Ze vreesde net als Behan voor haar leven.

Achteraf besefte Behan dat de man eerder al in haar appartement was geweest en er onder meer wat geld had gestolen. Ze was dan toch niet paranoïde geweest: hij had haar een tijdje gestalkt, alvorens zo afschuwelijk toe te slaan. “Had ik mijn instinct maar gevolgd en de politie ingelicht”, verwijt ze zich nu.

Nadat de dader gevlucht was, belde ze de hulpdiensten. Een dertigtal agenten kwam ter plaatse. Ze vroegen haar terug de kamer in te gaan waar alles gebeurd was. “Ik moest mij uitkleden en ze namen foto’s van mij. Dat was een van de meest vernederende aspecten van de hele beproeving.”

Het slachtoffer werd wel medisch onderzocht, maar ze weet niet of er enig forensisch bewijsmateriaal weerhouden werd. Ook in het uitkammen van de plaats delict door de speurders heeft ze weinig vertrouwen. De voorbije zestien jaar heeft Hazel Behan dan ook de hoop opgegeven dat de dader ooit nog zou worden gevonden. Ze moest destijds vooral haar mond houden over de hele zaak om toeristen niet af te schrikken.

Als de dader inderdaad Christian Brückner blijkt te zijn, en als die niet alleen de Amerikaanse vrouw van 72 heeft verkracht, maar ook Maddie heeft ontvoerd en vermoord, dan hadden die laatste gruweldaden misschien vermeden kunnen worden, meent Behan. “Als de politie mijn zaak maar degelijk had onderzocht”, zegt ze aan The Guardian.

Scotland Yard neemt de verklaringen van Hazel Behan, die samen met haar man en twee kinderen in Ierland woont, ernstig. “Ze boden mij hun hulp aan, dat is de eerste keer in zestien jaar dat een of andere instantie dat doet”, aldus Behan. “Hiermee naar buiten komen is moeilijk voor mij, maar in mijn binnenste voel ik dat ik dit moet doen.” Ze zou ook graag het Amerikaanse slachtoffer spreken.

Scotland Yard zal contact opnemen met de Portugese en Duitse politie en herhaalt ook nog eens de oproep “aan iedereen met informatie om die te delen” met hen.

Maakte Duitse pedofiel ook bij ons slachtoffer? Parket heropent 24 jaar oude moordzaak tienermeisje (+)

Deze Nederlandse detective gelooft niet in doorbraak zaak-Maddie: “Ik ben bang dat we er nooit achter komen” (+)