Plan van Rousseau en Magnette is te nemen of te laten: “Gaat Wilmés er niet op in, worden het verkiezingen”

“De nota van Rousseau en Magnette is maar half werk.” In regeringskringen zijn ze niet onder de indruk van het huiswerk van Conner Rousseau (SP.A) en Paul Magnette (PS). De twee socialistische voorzitters hebben maandagnamiddag hun langverwachte nota aan premier Sophie Wilmès (MR) overhandigd. Aan die nota was ook een dwingende vraag voor de premier gekoppeld: wil ze de fakkel overnemen en de rol van formateur opnemen?

Het antwoord is kort en bondig: neen. Of toch niet zolang de twee partijvoorzitters niet de steun hebben van alle betrokken partijen. Het is zoals MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez het dit weekend in onze krant krachtig samenvatte: “Formatrice de quoi?” Zolang niemand een keuze maakt, blijft de premier aan de zijlijn. Wilmès wil de partijen absoluut niet zelf tot keuzes dwingen. “Zij heeft daarom aan de twee socialistische voorzitters gevraagd dat zij hun werk zouden voortzetten en pas terugkomen eens er een formeel akkoord is van alle partijen die deel uitmaken van de voorgestelde coalitie”, zo is te horen. Al heeft Wilmès dat nog niet met zo veel woorden aan Rousseau en Magnette gezegd, houden die vol.

Voorkeurscoalitie?

Wat er in de nota staat, is voorlopig een goedbewaard geheim. Een aantal partijvoorzitters kreeg voorlopig enkel een mondelinge toelichting en niemand wil voorlopig uit de biecht klappen. Rousseau wil enkel kwijt dat er over “oude en nieuwe scenario’s” is gesproken. In hun nota schuiven Rousseau en Magnette ook een voorkeurscoalitie naar voor en dat is géén klassieke paars-gele constructie van N-VA met CD&V, de socialistische familie en de liberalen. “Wel iets volledig nieuw”, klinkt het. N-VA-voorzitter Bart De Wever kreeg gisteravond nog geen mondelinge toelichting van Rousseau, al zegt Rousseau dat daar vooral niets achter gezocht moet worden.

Na de weigering van Wilmès kijkt iedereen voorlopig weer naar elkaar. “Aan wie anders dan de premier moeten we onze nota geven?” vraagt Rousseau zich af. “Zij moet sowieso boven de partijen kunnen staan. In haar belang en in die van het land, want zij moet straks een nieuwe regering op de been krijgen.”

Wat Rousseau niet publiek wil herhalen, maar wel verklapte aan zijn achterban, is dat het plan te nemen of te laten is. “Als ze er niet op ingaat nu die onderhandelingen te leiden, dan worden het verkiezingen”, vertelde Rousseau maandagavond in de raad van voorzitters en secretarissen, een interne SP.A-vergadering dus.

Koning buitenspel

En wat nu? Terug naar af? De voorlopige weigering van Wilmès is tegelijk een opening om die rol binnenkort wel op te nemen. Als Magnette en Rousseau het expliciete akkoord van de betrokken partijen kunnen krijgen, dan lijkt Wilmès bereid daar wel in mee te gaan. Er zijn ook weinig andere opties. Al wekenlang kijken meerdere partijen naar haar om de regeringsformatie in handen te nemen. Zij is de logische keuze nu de koning buitenspel staat – grondwettelijk mag die enkel stappen ondernemen als er geen volwaardige regering is.

De premier is in ieder geval het minst omstreden, omdat zij werkt vanuit een neutrale functie. Maar voorlopig houdt ze de boot nog even af en ligt de bal weer in het kamp van de socialistische voorzitters. Al is het maar om hun “half werk” te vervolledigen.