De voorbije maanden waren niet erg prettig voor de minister van Welzijn. Niemand had de coronacrisis zien aankomen en er moesten beslissingen genomen worden voordat iedereen goed en wel wist wat er aan het gebeuren was. Er vielen veel doden in de woon-zorgcentra, die onder bevoegdheid van Wouter Beke vallen. En de kritiek was daarom niet mals. “Niemand was voorbereid op een crisis van die omvang”, zegt Beke in Humo. “Iedereen was geschrokken van de beelden uit de Italiaanse ziekenhuizen.”

Beke kreeg het verwijt dat er niet goed en snel genoeg werd ingegrepen in de woon-zorgcentra. Het personeel moest er onbeschermd werken, want het materiaal ging naar de ziekenhuizen. Dat de oppositie niet tevreden was, deerde Beke niet. “Dat was het minste van mijn zorgen. Wij baseerden ons op de prognoses van Sciensano.”

LEES OOK. De coronakronieken deel 1: 12 november 2018: de dag waarop België toestemming gaf om 22 miljoen mondmaskers te vernietigen

Toen Beke begin april veertien pagina’s aan overlijdensberichten zag in Het Belang van Limburg, kreeg hij het wel moeilijk. “De rillingen liepen me over de rug. Voor het eerst had ik het gevoel dat we weer grip op de zaak kregen, en dan dat. Maar die overlijdens waren het gevolg van wat er de weken voordien fout was gelopen. Als ik het probleem had kunnen oplossen door ontslag te nemen, had ik dat onmiddellijk gedaan. Maar dat had aan de feiten niets veranderd.”

De minister heeft naar eigen zeggen geen grote fouten gemaakt. “Ik moest roeien met de riemen die er waren, en met een gebrekkig kompas.” Ontslag nemen, zat er bij de minister niet onmiddellijk in. Behalve toen er opnieuw beperkt bezoek werd aangekondigd midden april. Toen werd hij overspoeld met telefoons. Dat bezoek werd ook enkele uren later weer ingetrokken. “De hele sector stond op zijn achterste poten. Toen heb ik wel aan ontslag gedacht. Omdat ik het niet meer uitgelegd kreeg.”