Na ‘erg lang onderzoek’ en strafdossier van 4.000 pagina’s nadert cruciaal moment in zaak-De Pauw: ‘Er waren een aantal incidenten’
Dinsdag moet de raadkamer beslissen of het de vordering van het Mechelse parket volgt en televisiemaker Bart De Pauw doorverwijst naar de correctionele rechtbank voor stalking. Bij een openbaar proces zouden de vrouwen die zich burgerlijke partij stellen hun anonimiteit verliezen. ‘Dat schrikt hen niet af’, zegt advocate Christine Mussche, die het merendeel van de slachtoffers vertegenwoordigt.
Waarom is dinsdag een belangrijk moment in de zaak?
Mussche: “De Mechelse procureur heeft enkele maanden geleden beslist dat er voldoende bezwaren waren om een doorverwijzing naar de correctionele rechtbank te vragen. Daar zijn wij uiteraard mee akkoord en ook Bart De Pauw heeft in de media al laten weten dat hij geen redenen ziet om zich daartegen te verzetten. Maar het blijft uiteraard de voorzitter die daarover oordeelt. Die beslissing kan dinsdag genomen worden, maar het kan evengoed pas binnen twee weken zijn.”
Het dossier sleept al bijna drie jaar aan. Wat neemt er zoveel tijd in beslag?
“Eigenlijk niet meer of minder dan het onderzoek. Dat is erg grondig gebeurd. Daar kunnen we uiteraard niet tegen zijn, maar het heeft wel érg lang geduurd. Al zijn er natuurlijk ook enkele bijkomende onderzoeksdaden gesteld, en waren er een aantal incidenten. Zo was er discussie over het feit of de enveloppe van de VRT gebruikt mocht worden of niet.” (daarin staan meldingen van mogelijk grensoverschrijdend gedrag die enkele vrouwen deden bij de preventieadviseur van de VRT, MM)
Het strafdossier telt maar liefst 4.000 pagina’s. Is dat uitzonderlijk?
“Gezien meerdere personen in het dossier als slachtoffer of getuige gelden, zijn er nu eenmaal veel ondervragingen geweest. Dat is zeker niet abnormaal. In dit soort zaken hoeden onderzoeksrechters zich er ook voor om een dossier te snel af te sluiten. Zeker als er geen elektronische bewijzen zijn, kan dat een lastige situatie opleveren. Maar dat laatste is hier niet het geval. Die elektronische bewijzen zijn er.”
Bij een openbaar proces komt de anonimiteit van uw cliënten in het gedrang. Schrikt dat af?
“Voor de duidelijkheid: hun namen zijn allang bekend bij meneer De Pauw, ik heb nooit goed begrepen waarom hij zelf over die anonimiteit bleef spreken. Maar inderdaad, bij een openbaar proces zullen de namen van die vrouwen kenbaar gemaakt worden aan het brede publiek. In eerste instantie stonden zij daar niet voor te springen, maar ik denk dat we dat punt intussen al even voorbij zijn. Als het zo moet, dan moet het maar, is de teneur. Een openbaar proces schrikt de slachtoffers niet af.”
Er hangt Bart De Pauw een gevangenisstraf van twee jaar boven het hoofd. Daar was het uw cliënten niet om te doen, was de boodschap altijd. Is dat veranderd door de gang van zaken?
“Neen. Als burgerlijke partij hebben zij sowieso niets te vinden of te vragen over de strafmaat, maar los daarvan is er niemand die mij de indruk geeft dat die straf een drijfveer is geworden. Ze willen simpelweg erkenning voor wat er gebeurd is en komaf maken met het beeld dat op een bepaald moment over hen is opgehangen: hysterische dames die niet tegen een flauw grapje kunnen.”
Zijn er nooit pogingen tot toenadering geweest tussen beide partijen?
“Daar kan ik op dit moment echt niet op antwoorden.”