"Een moment van rust in moeilijke tijden": apotheken bieden gedichten aan

In Wondelgem is het eerste gedicht op het uitstalraam van een apotheek geschilderd, en er volgen er nog. Een troostend gebaar in droeve coronatijden, een "wachtverzachter" voor wie soms buiten moet wachten om de apotheek binnen te gaan. Het initiatief van vzw Verb(l)ind en Poëziecentrum wordt gelanceerd op de Internationale Dag van de Apotheker. Vijftig gedichten zijn ook gebundeld in het boekje "We zouden naar zee gaan."

In het holst van de lockdown kwam er wat soelaas met de "Dichters van Wacht": dichters, ook gevestigde namen als Bart Moeyaert, zaten aan de telefoon en lazen een gedicht voor aan wie opbelde. Dat deden maar liefst 6.000 mensen. 

"Vaak vloeide er een gesprekje uit voort; de langste babbel duurde anderhalf uur," zegt Hein Huyghe van de vzw Verb(l)ind. Vijftig gedichten van evenveel dichters van wacht zijn nu gebundeld in het boekje "We zouden naar zee gaan". Alleen al de titel past wonderwel bij dit frustrerende coronajaar.  Het is een "broos-mooie papieren huisapotheek van vijftig gedichten over de brokstukken en de schoonheid van het leven".

De actie krijgt nu een vervolg in de Vlaamse en ook de Brusselse apotheken, waar in augustus al "consultaties" werden georganiseerd van de "Gedichtenapotheek". Hilde Deneyer van het Vlaams Apothekers Netwerk, dat zo’n 2.600 apotheken verbindt: "We denken dat we een zwaar najaar tegemoet gaan. De dagen worden korter en mensen zijn moe, angstig en gestresseerd. Met deze gedichten willen we een momentje rust in het straatbeeld aanbieden." 

De dagen worden korter, de mensen zijn moe

Apotheken die dat willen kunnen een affiche met een gedicht ophangen of het boekje te koop aanbieden, tussen de hoestsiroop en de mondmaskers zeg maar. En - als de subsidies het toelaten - komen er ook nog meer raamschilderingen, om de winter op te vrolijken.

Een gedicht als wachtverzachter

Wie buiten wacht om een apotheek binnen te gaan, krijgt op die manier een wachtgedicht, of zoals Hein Huyghe van Verb(li)ind het poëtisch zegt: een "wachtverzachter".

In een apotheek in de Morekstraat in Wondelgem bij Gent is een prachtige illustratie in de maak op de etalageruit. Kunstenares Coralie Laudelout schrijft het gedicht "Gesprek" van Dorien De Vylder op het raam en tekent er grote figuren en planten bij: "Ik heb geprobeerd om de fragiliteit van haar gedicht uit te beelden in personages die iets willen vertellen, maar het niet direct kunnen zeggen. Ik vind het een hart onder de riem in deze moeilijke tijden en cultuur is daar het beste medicijn voor."

Een apotheker moet tussen de regels kunnen lezen

Dorien De Vylder werkt hier als apothekeres en is ook dichteres. "Ik zie wel verwantschappen tussen een apotheker en een dichter. Ze zijn allebei zorgverleners en allebei maken ze magistrale bereidingen". Een kleine demonstratie: ze weegt okergeel riboflavinepoeder af om capsules te vullen. "Dit doet me aan het golvende zand van een woestijn denken."

"Gesprek" van Dorien De Vylder staat intussen te blinken op de winkelruit. “Het gedicht gaat erover hoe belangrijk het is dat we tussen elkaars regels lezen. Dat geldt voor geliefden, maar ook voor een apotheker. Soms zie je hier mensen voor de eerste keer. Lichaamstaal lezen is belangrijk. Niet gemakkelijk met al die mondmaskers en plastic schermen. Het gedicht laat ook zien hoe vaak we niet in staat zijn om het meest essentiële uit te drukken aan onze naasten. In een apotheek kom je ook vaak snel tot de essentie in gesprekken over ziekte, leven en dood.  

Een patiënt kwam "een siroop tegen het wenen" vragen

"Heerlijk afgebakend eindeloos", de tweede bundel gedichten van Dorien De Vylder, verscheen net voor de lockdown. Toch was ze op dat moment vooral apothekeres. "Het was ontzettend druk, er was gebrek aan handgel, paracetamol en veel andere dingen. Mensen waren bang en kwamen naar de apotheek om gerustgesteld te worden. 

Ik herinner me dat op een dag een vrouw binnenkwam en "een siroop tegen het wenen" vroeg! Voor zo’n vraag zou een bundel gedichten zoals "We zouden naar zee gaan" een uitkomst kunnen zijn. Wij weten allemaal niet zo goed waar we naartoe gaan op dit moment en dan kan een gedicht houvast bieden."

Dorien De Vylder (l) en collega's

Gesprek

Er zijn dagen dat ik je slechts een zin te zeggen heb.
Een formidabele zin.
Een zin van weinig woorden.
Hoe schik ik de stilte daarrond?

Ik ben de hele dag bij je.
Ik zal hem ’s avonds, op de bank aan de rivier,
zacht voor je uitspreken.
Zo zacht als het licht dan is.

Maar al bij het ontwaken spreek je tegen me
en ik spreek terug, en weg is het.

Dorien De Vylder

Hein Huyghe: "Ik denk dat poëzie wat onderschat wordt. Iedereen heeft woorden nodig. Dichters zijn daar goed in, in iets onder woorden brengen.  Mensen kunnen gedichten (her-)ontdekken, ook wie niet zoveel met poëzie heeft. Veel mensen gaan naar een boekhandel, maar nog veel meer naar de apotheek. Voor handgel of aspirine of voor advies. Fijn dat apothekers nu ook een portie schoonheid kunnen aanbieden in de vorm van een dichtbundel."

De bundel "We zouden naar zee gaan" met gedichten van 50 dichters is uitgegeven door Poëziecentrum, te koop in de boekhandel en dus ook in sommige apotheken. 

Meest gelezen