Vivaldi trappelt even ter plaatse: ‘De casting is verbonden met budgettaire plaatje’

Alexander De Croo (Open VLD) en Paul Magnette (PS) op 28 september 2020. © Frederic Sierakowski

Alexander De Croo (Open VLD) en Paul Magnette (PS) nemen hun tijd. Maar is 1 oktober nog wel een haalbare deadline?

Bilaterales, bilaterales, bilaterales. Na een eerste vergadering met alle partijvoorzitters samen op dinsdagochtend, bespreken coformateurs Alexander De Croo (Open VLD) en Paul Magnette (PS) de centenkwestie opnieuw telkens per voorzitter.

Rond 16u30 stond een nieuwe plenaire bijeenkomst op de agenda. ‘Het wisselt voortdurend’, klinkt het bij een bron. De langgerekte onderonsjes wijzen erop dat de laatste loodjes zwaarder wegen dan verwacht.

In de laatste rechte lijn komt dan ook alles samen. Alle partijen van de Vivaldi-coalitie hebben hun wenslijst ingediend. Minimumpensioenen van 1.500 euro voor de socialisten, arbeidsmarkthervormingen voor de liberalen, investeringen in hernieuwbare energie voor de groenen en gunstigere fiscale maatregelen voor gezinnen voor de christendemocraten: het is maar een greep uit alle ingediende voorstellen.

Maar koken kost geld. ‘En een euro kan je maar één keer uitgeven’, zo herhaalde Open VLD-voorzitter Egbert Lachaert bij het betreden van het Brusselse Egmontpaleis. Sommige partijen zullen moeten inbinden. Met de finish in zicht doet dat pijn. Zeker wanneer mogelijke trofeeën op voorhand hun weg naar de pers hebben gevonden.

Zo heeft de MR met veel bombarie aangekondigd dat er geen nieuwe belastingen zouden komen. De socialisten haalden anderzijds binnen dat de ‘sterkste schouders’ de ‘zwaarste lasten’ op een of andere vorm zouden dragen. Dat botst.

Opvallend is de manier waarop socialisten en liberalen de grote gangmakers zijn van de Vivaldi-formatie. ‘Op dit moment zien we de klassieke tegenstelling tussen een liberale budgetpolitiek tegenover de uitgaven van de socialisten’, zegt een liberale bron. Een andere onderhandelaar: ‘De liberalen en de socialisten hebben de formatie in handen.’

De bollebozen van de partijstudiediensten rekenen voortdurend uit welke kosten en inkomsten de voorstellen teweegbrengen.

1 oktober lijkt me nog steeds haalbaar.

Een hoge bron
Joachim Coens (CD&V) op 29 september 2020.
Joachim Coens (CD&V) op 29 september 2020.© Belga

Liberale premier

Toch moet en zal er geschrapt worden. De geraamde 11 miljard euro die al die nieuwe ingrepen zouden kosten, is er nu eenmaal te veel aan. ‘In de begroting hangt alles een beetje aan alles’, zegt een andere onderhandelaar. ‘De knelpunten zijn er allemaal verbonden.’

En niet alleen de inhoudelijke knelpunten. Ook is er nog steeds een castingprobleem. Zo verwacht iedereen wel dat De Croo de sleutels van de Zestien zal krijgen. Maar zolang dat niet finaal is beslist, blijven sommige discussies in het ijle hangen.

De logica is dat wanneer een liberale premier aan het roer komt, de socialisten als grootste politieke familie wat meer inhoudelijke speelruimte krijgen. ‘De casting is verbonden met het budgettaire plaatje’, zegt een hoge bron.

De Vivaldisten zijn dus in de weer met een gordiaanse knoop. Dat doet her en der de vraag rijzen of 1 oktober wel een logische deadline is. Die datum is sowieso vrij arbitrair gekozen. Niets staat premier Sophie Wilmès (MR) in de weg om op donderdag haar ontslag in te dienen en in lopende zaken te gaan. Maar fraai is het allerminst. Gaan we naar nieuwe verlengingen? ‘Onvoorspelbaar’, zegt een onderhandelaar. ‘1 oktober lijkt me nog steeds haalbaar’, zegt een andere.

MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez leek alvast een voorafname te doen op de extra tijd. ‘Als we vier extra dagen nodig zouden hebben, zou dat niet dramatisch zijn’, zei hij bij het betreden van het Egmontpaleis. De witte rook is nog niet voor meteen.

Georges-Louis Bouchez (MR) op 29 september 2020.
Georges-Louis Bouchez (MR) op 29 september 2020.© Belga

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content