Het bochtenwerk tot aan Vivaldi: een brokkenparcours van 500 dagen

Ervaren rotten bijten tanden stuk (30 mei tot 7 oktober 2019)

Een duo van twee door de wol geverfde politici, die elkaar bovendien al heel lang kennen. Dat leek een dream team om het pad te effenen. Maar informateurs Johan Vande Lanotte (SP.A) en Didier Reynders (MR) beten hun tanden stuk op de poging om een coalitie rond N-VA en PS te bouwen. De verkiezingsnederlaag zinderde bij veel partijen nog na en de onderlinge rancune bleek te groot.

Grand Canyon tussen N-VA en PS (8 oktober – 5 november 2019)

De koning blijft aansturen op een regering waarin de grootste partijen van elke taalgroep zitten, PS en N-VA, zitten. Hij stuurt twee anciens als preformateurs op pad, maar ook Geert Bourgeois (N-VA) en Rudy Demotte (PS) komen met lege handen terug. Bourgeois verklaart achteraf zelfs dat er een “Grand Canyon”’ gaapt tussen PS en N-VA.

Ook paars-groen mislukt (5 november - 10 december 2019)

Aangezien een paars-gele coalitie maar niet lukt, krijgt nu het alternatief een kans. PS-voorzitter Paul Magnette bouwt aan een paars-groene coalitie, eventueel aangevuld met CD&V. Maar de gesprekken lekken uit en binnen de liberale familie steekt tegenstand op. Een deel van de Open VLD-achterban vindt de plannen te links. Bij MR ligt voorzitter Bouchez dwars omdat PS deze regering zou leiden.

Terug naar het centrum (10 december 2019 – 31 januari 2020)

Twee kersverse voorzitters worden met een frisse blik het veld in gestuurd. Deze keer zijn alle opties weer open. Maar Joachim Coens (CD&V) en Georges-Louis Bouchez (MR) lijken het onderling niet eens. Knopen worden niet doorgehakt en de poging verzandt in verdere stilstand.

Ook de professor krijgt N-VA en PS niet samen (31 januari - 14 februari 2020)

Bart De Wever stond klaar om naar het paleis te vertrekken. Net als de andere partijvoorzitters ging hij ervan dat het nu zijn beurt was. Maar koning Filip duidt onverwacht CD&V-minister Koen Geens aan om een opdracht te vervullen. Zijn eigen partij CD&V dwingt hem om enkel het paars-gele spoor te verkennen, maar daarbij botst hij op een onverzettelijke PS.

Emoties gaan weer liggen (19 februari - 16 maart 2020)

De voorzitters van de Kamer, Patrick Dewael (Open VlD) en de Senaat Sabine Laruelle (MR) moeten weer wat ratio in de regeringsgesprekken brengen. Tussen Geens en Magnette zijn harde woorden gevallen, de emoties zijn hoog opgelaaid. Dewael en Laruelle hebben de opdracht om tijd te kopen en de rust te laten terugkeren. Intussen begint het coronavirus op te duiken.

Geen noodregering, wel volmachten (16 maart - 16 juni 2020)

Het land gaat in lockdown en de politieke partijen beseffen dat er iets moet gebeuren om het land door de crisis te leiden. In een bewogen weekend ligt het scenario van een noodregering op tafel, waarbij de huidige ploeg wordt uitgebreid met N-VA, PS en SP.A. Dat botst op weerstand aan Franstalige kant en uiteindelijk komt een constructie uit de bus waarbij de zittende regering-Wilmès het vertrouwen krijgt en met volmachten mag besturen. Een zogenaamde superkern van de partijvoorzitters stuurt de regering Wilmès II aan.

PS dan toch niet incontournable (17 juni - 19 juli 2020)

Doordat er een regering met volheid van bevoegdheid is, heeft de koning geen regierol meer. Conner Rousseau (SP.A) en Paul Magnette (PS) houden een snuffelronde en geven het stokje door aan premier Sophie Wilmès (MR). Zij vraagt op haar beurt aan de drie zogenaamde koningen Joachim Coens (CD&V), Egbert Lachaert (Open VLD) en Georges-Louis Bouchez (MR) om de regeringsvorming in handen te nemen. Zij werken in de richting van een Arizona-coalitie met N-VA, CD&V, Open VLD, MR, SP.A en CDH. Voor het eerst komt een regering zonder PS in beeld. Intussen zoekt voorzitter Magnette, met de hulp van Rousseau, in alle discretie contact met N-VA.

N-VA en PS eindelijk samen (20 juli - 18 augustus 2020)

Voor het eerst sinds de verkiezingen werken Bart De Wever (N-VA) en Paul Magnette (PS) samen aan een mogelijke samenwerking. De overdacht met de drie koningen verloopt rommelig en de koning neemt het heft weer in handen. Hij benoemt De Wever en Magnette tot preformateurs. Maar hun poging om een paars-gele regering te vormen botst op verzet van de liberale familie. PS wil maar één liberale partij aan boord, maar Open VLD wil MR niet lossen. Bovendien klagen de liberalen dat er te weinig ruimte is voor hun inhoudelijke accenten.

Vivaldi begint muziek te krijgen (18 augustus - 30 september)

Egbert Lachaert (Open VLD) heeft zijn voet gezet tegen de plannen van De Wever en Magnette. De koning geeft hem nu de opdracht om zelf een coalitie te zoeken. De klok tikt intussen, premier Wilmès heeft beloofd om op 17 september het vertrouwen aan het parlement te vragen. Maar Lachaert wordt getroffen door het coronavirus en de deadline schuift op naar 1 oktober. In het zicht daarvan benoemt de koning Alexander De Croo en Paul Magnette tot formateurs. Zij leiden de finale onderhandelingen die in de nacht van 29 op 30 september eindelijk tot witte rook leiden.