Dimitar Velkovski (Cercle) ziet ex-maat Stef Peeters terug in Eupen: “Vooraf een hand, dan... oorlog”

De 25-jarige Bulgaar speelde vorige zondag uitstekend tegen Club Brugge en was met een assist voor Dino Hotic beslissend in de maandagmatch tegen Sint-Truiden. Hij liet zich na een kwakkelende competitiestart eindelijk weer van zijn beste kant zien. ”Door het coronavirus verliep de voorbereiding op het seizoen helemaal anders dan gewoonlijk”, bedenkt de linksachter. “De competitie-onderbreking duurde toch wel vier maanden, dan is het volgens mij niet onlogisch dat het even duurt voor je weer in je normale ritme raakt. Intussen kwam hier ook een nieuwe coach en dienden we zijn speelwijze meester te worden. Het liep niet meteen lekker, maar ik heb me geen zorgen gemaakt.”

Van de aanwinsten die er vorige winter door Storck werden bijgehaald om het zo goed als veroordeelde Cercle toch nog miraculeus te reanimeren, bleven deze zomer uiteindelijk alleen Dino Hotic en Dimitar Velkovski in Brugge. ”Het duurde even vooraleer de aangekondigde nieuwe spelers hier geraakten, maar met Didillon, Marcelin, Bates, Musaba, Ugbo en Kanouté is er uiteindelijk toch heel veel kwaliteit bijgekomen”, lacht Velkovski. “Met deze spelersgroep kunnen we onmogelijk in de problemen komen. Integendeel, ik denk dat we best hoog mogen mikken. Een plaats in de top acht lijkt me niet onmogelijk, het zou mooi zijn om voor een Europees ticket te kunnen meestrijden.”

Maar om die ambitie te mogen koesteren, moeten wedstrijden als die van zaterdag in Eupen wel gewonnen worden. En de Oostkantons liggen Cercle niet. ”Ik herinner me dat mijn debuutmatch nipt verloren ging”, zegt Velkovski. “Al speelden we toen een sterke tweede helft en dwongen we nog bijna een punt af, maar we misten een late penalty. Uiteindelijk is het toch nog goedgekomen, door die vier zeges op rij. Stef Peeters maakte toen een belangrijke goal. Hem gaan we zaterdag weer tegenkomen. Dat wordt een prettig weerzien, maar eenmaal de match begonnen is, telt sentiment niet. Dan is het oorlog. Ja, zo is mijn mentaliteit; ik ga in elk duel tot het uiterste.”

Tijdens de acht maanden sinds zijn transfer kon Velkovski met zijn vriendin Gabriela een maand terugkeren naar Bulgarije. “We moesten verplicht twee weken in quarantaine, maar zagen in Sofia wel onze familie en vrienden terug. En mijn vroegere ploegmaats van Slavia Sofia. Dat deed deugd.”