‘In Brussel liggen de Covid-bedden bijna vol. In de rand, zelfs tot in Aalst, is dat hetzelfde’

Tijdens de eerste golf deed hij het nog, mensen zonder mondmasker aanspreken op de metro. Hij is ermee gestopt. Het slorpt te veel energie. “Op den duur kom je na elke bus- en tramrit uitgeput en gefrustreerd thuis.” Energie die arts en professor huisartsengeneeskunde Dirk Devroey (VUB) liever in zijn praktijk stopt. Daar is het pompen of verzuipen, nu de coronacijfers dag na dag stijgen. 

Devroey trekt opnieuw aan de alarmbel. “Waar wachten we nog op voor maatregelen? Vrijdag 3.175 positieve testen, donderdag 2.607. Weekcijfers stijgen voor de 27ste dag op rij. Elke dag acht overlijdens en 68 opnames. Er liggen nu 789 mensen met covid in het ziekenhuis en 163 op intensieve verzorging. De reguliere zorg komt in het gedrang”, tweette hij.

Is er paniek, dokter?

Dirk Devroey: “Paniek is er niet, maar zowel bij huisartsen als in de ziekenhuizen wordt de druk opnieuw opgedreven. Patiënten willen een test omdat ze telefoon kregen van contactopspoorders. Wat goed is, dat betekent dat het systeem werkt. Maar als je met 3.000 infecties per dag zit, kom je handen tekort. Mensen bellen voor hun resultaten, hebben vragen over de quarantainemaatregelen… De Veiligheidsraad heeft beloofd om systemen op poten te zetten die onze werklast verminderen, maar daar merken wij voorlopig weinig van.”

U vreest dat de reguliere zorg in het gedrang komt. Betekent dat dat de corona-afdelingen opnieuw vollopen?

“In Brussel liggen de covidbedden bijna vol. In de rand, zelfs tot in Aalst, is dat hetzelfde. Het maakt dat coronapatiënten al naar Gent of Mechelen worden getransfereerd. En ja, dat leidt er ook toe dat ziekenhuizen andere zalen opnieuw moeten vrijmaken voor covidpatiënten. Dat gaat ten koste van de reguliere zorg.”

Worden gewone ingrepen alweer uitgesteld?

“Ik vrees dat dat in sommige ziekenhuizen al het geval is, vooral in Brussel. Het is nochtans een absoluut te vermijden scenario.”

Hoeveel tijd rest ons nog om die stijgende cijfers een halt toe te roepen, om de reguliere zorg op zijn minst in andere ziekenhuizen te waarborgen?

“Tijd is daar niet op te kleven, maar ik zie hoe het aantal opnames exponentieel de lucht in gaat. Vandaag zitten we aan 789 ziekenhuisopnames, vorig weekend waren dat er nog 620. Dat is bijna de helft erbij in een week tijd. Stel dat die plots verdubbelen, dan stoten we tegen onze limieten. Dan is het te laat en hebben we het eigenlijk niet meer onder controle.”

U spreekt vooral over Brussel, waar de druk op de ziekenhuizen nu al precair is. Moeten we ons in Vlaanderen minder zorgen maken?

“In Brussel is het momenteel het ergst, er zijn daar ook heel wat ouderen getroffen. Wallonië volgt, met donkerrode cijfers. (wikt zijn woorden) In Vlaanderen gaat het trager. Hier zit enkel Antwerpen boven 100 besmettingen per 100.000 inwoners per week, in Wallonië overschrijdt elke provincie die grens. Maar ik denk zeker niet dat we de dans ontspringen. Oost-Vlaanderen telt 67 gevallen per dag, Vlaams-Brabant 98, Limburg 46, West-Vlaanderen 57. Dat zijn geen lage cijfers, hé. Herinnert u de tijd dat Brussel pas maatregelen zou nemen als ze de limiet van 50 besmettingen zouden overschrijven? Nu zitten we er overal boven en zouden we redeneren dat het hier zo erg niet is gesteld. Dat is fout.”

Wat met het personeel? Kunnen zij dit nog eens aan?

“Als ik met zorgverstrekkers praat, is de algemene tendens: wij doen ons werk graag. Zij hebben de afgelopen maanden alles gegeven, met alle plezier, ook al was het gevaarlijk en liepen ze risico om zelf geïnfecteerd te raken. Dat is niet veranderd. Wat hen wél hard treft, is het zien van al die mensen die zich niet aan de regels houden. Wie zal straks opnieuw nachten mogen door werken? Wie zal weer dagen in pakken moeten rondlopen waarin je je kapot zweet? Het zorgpersoneel, niet de mensen op straat. Zij krijgen het gevoel dat tonnen werk voor niets is geweest.”

‘Waar wachten we op voor maatregelen?’, schreef u zaterdag op Twitter. Wat moet er volgens u nog gebeuren?

“Ik wil zeker geen maatregelen voorstellen die de economie, cultuur of sport opnieuw treffen. De regels die momenteel van kracht zijn – handen wassen, afstand houden, een mondmasker dragen – volstaan. Ze moeten alleen gevolgd worden. Ik zie studenten op de universiteit die alleen aan een tafel zitten en denken dat ze hun mondmasker mogen uitdoen. Maar als daar vijf minuten later iemand anders komt zitten en die komt aan het tafeloppervlak waar die viruspartikels op zitten, is besmetting reëel. Mensen moeten weten waarom ze een maatregel moeten volgen. Ik denk ook dat spreiding van werktijden, van schooluren, een belangrijk hulpmiddel is. Dan hoeft tenminste al niet iedereen op dezelfde bus of trein. Thuiswerken moet opnieuw de norm worden.”

Kunt u zichzelf nog opladen, als u ziet dat de cijfers maar niet dalen?

“We kunnen niet anders. Het zit er als arts ingebakken dat je altijd zult helpen. Alleen: de burn-outcijfers zijn al hoog in onze sector. Ik denk dat we bijzonder waakzaam moeten zijn dat ze door deze coronacrisis niet verder stijgen.” (BCL)